Quarantaine, noodtoestand of lockdown, valt dan net niet helemaal goed bij Lauri. Daarom gebruikt ze het woord ‘slowdown’. Iedereen is door zijn eigen proces gegaan en sommigen zitten er nog middenin. Lauri voelt zich als herboren en kijkt zelfs al terug op haar proces. Daarom delen we de blog van Lauri, founder van One Day Retreat Ibiza en online magazine Nyepi, over hoe de slowdown haar heeft geleerd hoe het ook anders kan.
Van groots naar klein
Het lijkt wel alsof alles maar groot, groter, grootst moest. Alsof we in een wereld van superlatieven waren beland. Van gender reveal party’s tot flyboarders door de grachten tijdens Canal Pride of effe een weekje naar Australië. Gewoon gezellig kleedje, vrienden en drankje, dat was niet genoeg. Terwijl voor mij nu juist deze dingen zijn die ik het meest gemist heb (en mijn mama natuurlijk). Het vliegticket dat ik al had voor Wildeburg is niet geannuleerd en na het boeken van mijn terugvlucht; voelde naar Nederland hetzelfde als een zojuist geboekte reis naar de Filipijnen. Dichtbij is het nieuwe ver weg.
Gewoon allemaal iets minder
Natuurlijk baal ik als een enorme elektriciteitsmast dat Wildeburg dit jaar niet door kan gaan. Alleen het idee om mijn dierbaren straks weer te kunnen zien, is voor mij nu al het beste festival ooit. Vooral als we tegen die tijd weer veilig mogen knuffelen. Wat deze slowdown mij leerde is dat we de kleine dingen weer als groots gaan zien en dat het allemaal wel iets minder (snel) mag. Iets minder ver ook. Een van mijn beste vriendinnen belde me laatst en zei; ‘Lau, als je straks weer in Amsterdam bent hoef je niet zo erg te wennen, het lijkt wel vakantie. Het is overal zo heerlijk rustig en er ‘moet’ veel minder.’ Oh, ik kan niet wachten om mijn nieuwe Amsterdam straks weer te zien. Waarbij ik mijn agenda lekker leeg laat, omdat ik weet dat de agenda van mijn vrienden en familie ook leeg is. Hoe fijn is dat?
Ben je team jomo (joy of missing out) of fomo (fear of missing out)?
Vroeger, nee niet vroeger toen ik nog tegelijkertijd met Barbie’s en dinosaurussen speelde. Neh, wel ietsje later. Toen moest en zou ik overal bijzijn. Dank aan Boeddha, Johan Cruyff en alle wijlen legenden dat er toen nog geen Instagram was. Dat had mijn puberende fomo-hartje niet aangekund. Toen ik twee jaar geleden naar Ibiza verhuisde wist ik dat ik aan mijn fomo (fear of missing out) moest werken. Ik kon niet voor elk fijn moment het vliegtuig pakken om erbij te zijn. Nee, voortaan volgde ik het volgende mantra: als je er niet bij bent geweest, weet je toch niet wat je mist. Sinds de slowdown is het hard gegaan met het werken aan mijn fomo. Ik ben getransformeerd tot een ware jomo (joy of missing out). Er is geen fomo meer terug te vinden in mijn bloed. Als er één ding is waar ik deze slowdown dankbaar voor ben dan is het dit wel.
Lauri Berkhoudt
Lauri BerkhoudtLauri is een dromer, maar maakt ze ook graag waar. Zo is ze twee jaar geleden naar Ibiza verhuisd, waar ze One Day Retreat Ibiza begonnen is met haar vriend. Een platform zoals Nyepi was haar tweede droom en ook deze heeft inmiddels vorm gekregen.
Met Nyepi wil Lau mensen al zo jong mogelijk bewust maken. Zodat ze iets liever voor zichzelf zijn en daarmee ook voor anderen. Ze wou dat ze sommige tools al veel eerder had geweten, daarom deelt ze deze nu graag met jou. Dit doet ze met veel humor en zelfspot. Ze vindt namelijk dat veel ‘spirituele’ mensen zichzelf zo serieus nemen. Ze ontzeggen zichzelf van alles en oordelen stiekem toch ook. Lau oordeelt zo min mogelijk en houdt zichzelf in balans door enerzijds veel te mediteren, de stilte op te zoeken en de natuur in te trekken. Daartegenover staan soms avonden die in de ochtend overgaan, waarbij het zomaar kan zijn dat ze met lamp en al naar beneden valt. Dit alles vormt voor haar een leven in balans. Waarom zou het een het ander uitsluiten?
Lees meer artikelen van Lauri:
Wat is Yoga Nidra nu eigenlijk?
