Heb je ooit stilgestaan bij hoeveel invloed je omgeving eigenlijk heeft? We letten goed op wat we eten, proberen genoeg te bewegen, zorgen voor voldoende slaap. Maar wat we dagelijks zien als we thuiskomen, als we ’s ochtends wakker worden, als we tussen de bedrijven door even ademhalen op de bank? Dat onderschatten we massaal.
Terwijl het zo’n directe lijn heeft naar hoe je je voelt. Naar je energie. Naar of je de dag aan kan of niet.
Die foto’s aan je muur zijn meer dan een leuk plaatje. Ze vertellen wie je bent. Wat je belangrijk vindt. En elke keer dat je er langs loopt, doen ze iets met je brein. Soms zonder dat je het doorhebt.
Wetenschappers weten inmiddels behoorlijk zeker dat ons brein heel anders reageert op beelden die emotionele waarde hebben. Als je een foto ziet van een fijn moment, iemand waar je van houdt, of die ene overwinning waar je zo trots op was, dan gebeurt er iets bijzonders: je brein activeert dezelfde gebieden als wanneer je dat moment opnieuw beleeft.
Je krijgt dus letterlijk een shot positieve emoties. Gewoon door te kijken.
Dat heet ‘positive priming’. Je brein wordt als het ware geprimed om positief te denken doordat je visueel herinnerd wordt aan iets fijns. Onderzoek laat zien dat mensen die bewust positieve herinneringen in hun huis hebben hangen, meetbaar lager scoren op stress. En hoger op algemeen welzijn. Het is eigenlijk een soort mentale vitamine die je dagelijks binnenkrijgt, zonder dat je er actief bij stil hoeft te staan.
En dan is er nog nostalgie. Klinkt misschien een beetje weemoedig, maar het tegendeel is waar. Nostalgische herinneringen maken je juist sterker. Ze geven je het gevoel dat je ergens bij hoort, dat je dingen hebt meegemaakt die de moeite waard waren. Dat geeft perspectief op moeilijke momenten: als het toen goed kwam, komt het nu ook goed.
Alles wat je ziet, heeft invloed. Ook al merk je het niet bewust. Een rommelige ruimte maakt je onrustig. Lege muren voelen kil. Maar een wand met zorgvuldig gekozen herinneringen? Die geeft je elke dag een klein duwtje in de rug.
Het gaat erom dat je bewust kiest voor wat je wilt zien. Want sommige foto’s geven energie. Andere halen het er juist uit. Soms omdat ze je verdrietig maken. Soms omdat ze je vasthouden in het verleden op een manier die niet helpt. De kunst is om te selecteren: hang op wat je sterker maakt.
Dit idee van ‘mindful wonen’ wordt steeds bekender. Het betekent dat je je huis niet inricht omdat iets er mooi bij past, maar omdat het iets met je doet. Positief. Versterkend. Het is eigenlijk een vorm van dagelijkse zelfzorg, ingebouwd in je leefomgeving.
Begin met een eerlijk moment voor jezelf. Welke foto’s geven je echt een goed gevoel? Niet de foto’s die er mooi uitzien voor anderen. Maar de beelden waar jij energie van krijgt.
Dat kunnen grote momenten zijn. Een diploma. De dag dat je eindelijk die reis maakte. Maar net zo goed die ene spontane foto op een willekeurige dinsdagmiddag die je om een of andere reden altijd laat glimlachen.
Vermijd foto’s die pijn doen. Die je herinneren aan verlies, aan spijt, aan dingen die niet meer zijn. Je hebt geen dagelijkse reminder nodig van wat er mis ging. Focus op wat je opbouwt in plaats van afbreekt.
Foto’s van mijlpalen zijn goud waard. Ze laten zien wat je allemaal al voor elkaar hebt gekregen. En op dagen dat je twijfelt of je het wel kan? Dan is het fijn om te zien: kijk, dit heb ik toen ook gedaan. En dat leek toen ook onmogelijk.
Een stapel foto’s in een la doet niks. Ze moeten zichtbaar zijn. Op plekken waar je ze tegenkomt. Je slaapkamer, waar je de dag begint en eindigt. De woonkamer, waar je ’s avonds tot rust probeert te komen. De gang, zodat je elke keer als je thuiskomt verwelkomd wordt door wat jou blij maakt.
Maar hier komt het verschil: een losse foto tegen de muur heeft minder impact dan je denkt. Het verdwijnt in de chaos van de dag. Een goede fotolijst 40×60 geeft je beeld gewicht. Het zegt: dit is belangrijk voor mij. Nog groter, zoals een 50×70 cm fotolijst? Dan trek je echt de aandacht. Dan sta je er even bij stil.
Hang ze op ooghoogte. Dan zie je ze vanzelf, zonder dat je er bewust naar hoeft te zoeken. En durf te spelen met verschillende formaten naast elkaar. Dat houdt het interessant voor je blik.
Het mooie is: je hoeft er niet bewust bij stil te staan. Het werkt zoals een fijn geurtje of aangenaam licht. Het beïnvloedt je stemming zonder dat je het doorhebt.
Sommige mensen maken er een klein ritueel van. Elke ochtend even stilstaan bij een foto. Herinneren waar het over ging. Anderen laten het gewoon deel uitmaken van hun dag. Beide manieren werken prima.
En ververs het af en toe. Niet alles hoeft voor altijd te blijven hangen. Als je nieuwe mooie momenten maakt, mag je oude vervangen. Dat houdt het fris. En zorgt dat je foto’s passen bij wie je nu bent, niet alleen bij wie je was.
Nog een tip: minder is echt meer. Een overvolle muur met tientallen kleine fotootjes wordt rommelig. Dan verliest het z’n kracht. Kies voor drie tot zeven beelden die echt betekenis hebben. Dat is vaak al genoeg.
Selfcare kan best simpel zijn. Soms is het een lange wandeling. Soms een goed gesprek met een vriendin. En soms is het gewoon: je huis zo inrichten dat het je dagelijks een beetje opvrolijkt in plaats van leegtrekt.
Het vraagt een uurtje nadenken. Welke momenten raken je echt? Maar daarna heb je een stille bondgenoot in huis. Iets dat je elke dag net een beetje sterker maakt. Een beetje blijer. Een beetje meer verbonden met wat echt belangrijk is.
En dat is het helemaal waard.
