Haar man is geslaagd in de muziek, maar zelf is ze beslist meer dan de vrouw achter de man. Sterker: ze is zelf ook succesvol, terwijl ze daarnaast de zorg voor het gezin heeft. Lucy vertelt over kracht, relatie, opvoeding en succes.
Gepassioneerde werker
In een ander deel van Amsterdam zetelt Dromenjager, het bedrijf van het echtpaar Woesthoff. ‘Laten we naar mijn kantoortje gaan,’ zegt Lucy, de Engelse echtgenote van voormalig Kane-voorman Dinand. Waarna we een enorme ruimte betreden. ‘Ik hou van die Nederlandse verkleinwoordjes,’ zegt ze lachend. Ze groeide op met muziek. Haar hardwerkende ouders hadden een pub en discotheken. ‘Als ze me in bed hadden gestopt, hoorde ik door de vloer de muziek.’ Ze verhuisden vaak, maar daardoor leerde ze zich snel aanpassen en contacten leggen. Na haar studie kwam ze in Londen bij een grote muziekpromotor terecht, waar ze opviel door gepassioneerd werken. ‘Ik was er als eerste en vertrok als laatste. Dat werd gewaardeerd. Ik begon als receptioniste, maar mocht na een tijdje op tournee met wereldsterren als The Rolling Stones. Een fantastische tijd. En een geweldige leerschool.’
Dinand
Via dit werk ontmoette ze Dinand, die met Kane hoopte op internationaal succes. In 2004 was zijn eerste echtgenote Guusje overleden, de moeder van zijn zoontje Dean. ‘We werden verliefd en ik verhuisde naar Nederland. Opeens was ik ‘het meisje van’. We hadden geen romantische start. Dinand was erg verdrietig, ik kwam in een vreemd land met een vreemde taal. De eerste vijf jaren was het een gevecht om onze weg te vinden. Maar toen we in 2009 trouwden, voelden we allebei: vanaf nu bouwen we aan onze toekomst.’
Woezel & Pip
Achter de schermen had ze al meegeholpen bij Kane. Vanwege haar ervaring was ze de enige naar wie de gedreven, en meestal eigenwijze, Dinand soms luisterde. Sinds 2007 bouwen ze samen aan Dromenjager, dat is voortgevloeid uit de door Guusje bedachte kinder figuurtjes Woezel & Pip. In het pand zitten ze op een verschillende verdieping. Lucy houdt zich bezig met de commercie, marketing en sales, Dinand leidt een vloer hoger de creatieve en financiële afdelingen. ‘Stap voor stap zijn we gegroeid, we hebben nu achttien mensen in dienst. Er zijn niet veel merken die theatershows, films, boeken én speelgoed maken. We proberen onder ons merk op een subtiele manier kinderen vrijzinnigheid, positiviteit en respect bij te brengen.’
Drukte
Als Engelse moest ze wennen aan de Nederlandse directheid; in die zin is ze beleefder en geduldiger dan Dinand. ‘Maar ik lijk steeds meer op hem, haha.’ Samen nemen ze ook de opvoeding van vier kinderen voor hun rekening. ‘Het is lastig om naast deze drukke baan een goede moeder, echtgenote, vriendin en dochter te zijn. Onze oppas is onlangs door haar rug gegaan, en dan merk ik
hoe kwetsbaar we zijn. We hebben geen familie om op terug te vallen. Ik ben constant aan het puzzelen met de agenda’s, het huis is nooit zo netjes als ik zou willen. Maar het is een gezellige chaos en we zijn gelukkig.’
Bijzondere band
Doordat ze in Den Haag wonen, is Lucy vanwege de les vaak pas rond halfacht thuis. ‘En dan begint het voorlezen en naar bed brengen. Om te ontspannen kruip ik er soms ook vroeg in om nog wat te lezen. Of ik ga met vriendinnen uit eten. Toch vind ik het nog steeds het allerleukste om met Dinand dingen te doen. Hij is boven alles mijn beste vriend.’ Guusje heeft nooit tussen hen in gestaan, vertelt ze. ‘Van jaloezie is bij mij nooit sprake geweest – hoe kun je jaloers zijn op iemand die haar kindje moest achterlaten en haar gevecht tegen kanker verloor? Hoewel ik haar nooit heb gekend, voel ik een bijzondere band met haar; ze is Deans mama en een soort vriendin van mij en de andere kinderen; “Mama Guusje” noemen we haar. We zijn één familie en Guusje zit in ons hart. Ons dochtertje heet niet voor niets Leia Guusje.’
Lucy moet afronden. Het is Halloween, ze moet thuis de jongens schminken. Had ze al gezegd dat ze een longontsteking had? Maar erover klagen doet ze niet. Ze is een powervrouw. Een echte.
