Susanne Eskens (40) woont samen met haar man Niels en zoontje Mats (2,5) in Amsterdam. Zwanger worden ging niet vanzelf, ze werd onverklaard verminderd vruchtbaar. Susanne en Niels hebben samen een traject doorlopen van 7 IUI’s en 2 IVF pogingen, waarvan maar 1 met terugplaatsingen. In de kliniek was er helemaal niet zoveel aandacht voor de mentale kant van de behandeling en dat vond Susanne maar raar.

Kinderwens

‘Vroeger had ik niet perse een hele grote kinderwens. Ik vond het lange tijd wel gewoon om kinderen te krijgen, dat doe je toch als je groot bent. Rond de tijd dat ik studeerde ging ik daar anders over nadenken: wil ik kinderen op deze wereld zetten? Ik was er nog niet zo zeker van. Ook toen ik een relatie kreeg met Niels lieten we dat allebei open. Rond mijn 30e kreeg ik een burn-out, daardoor ging ik nadenken over hoe ik mijn toekomst zag. Dat was toch wel echt met Niels én met kinderen erbij.’

Vruchtbaarheidsproblemen

‘Toen zwanger worden niet vanzelf ging, kwam er ineens heel veel op me af. Het had invloed op mijn relatie, op mijn zelfbeeld, maar ook op mijn ideeën over onze toekomst. Iedere dag was ik bezig met mijn kinderwens. Ik wilde gewoon rust in mijn hoofd. In de kliniek was er helemaal niet zoveel aandacht voor de mentale kant van de behandeling. Dat heb ik altijd zo vreemd gevonden: stress heeft heel veel invloed op je lichaam. Als je langdurig heel veel stress ervaart kan dat leiden tot lichamelijke problemen. Dat heb ik zelf ondervonden bij mijn burnout. Door die lichamelijke klachten kwamen we bij de werkelijke oorzaak: stress. Ik ben ervan overtuigd dat het beter is voor jezelf en voor je behandeling als je beter leert omgaan met die stress.’

Begrip

‘Voor 1 op de 6 stellen wereldwijd is het niet vanzelfsprekend om kinderen te krijgen en daar zijn alle alleenstaande vrouwen met een kinderwens die in hun traject tegen problemen aanlopen nog niet in meegeteld. Goede kans dat jij iemand kent die vruchtbaarheidsproblemen heeft, of die nooit kinderen heeft gekregen terwijl zij/hij dat altijd heel graag heeft gewild. Door mijn verhaal te delen wil ik meer openheid geven over hoeveel impact dat kan hebben op je leven. Meer begrip creëren voor mensen die in hetzelfde bootje zitten als wij hebben gezeten. Support uit je omgeving is ontzettend belangrijk als je zwanger wilt worden, maar het niet vanzelf gaat. Tegelijk wil ik iedereen die een kinderwens heeft en struggled om zwanger te worden laten zien dat je het niet alleen hoeft te doen. Op zwanger worden heeft uiteindelijk niemand echt controle. Je kunt wel kiezen hoe je er mee om wilt gaan. Er zijn altijd mensen die begrijpen waar je doorheen gaat en je kunnen ondersteunen om beter om te gaan met alles wat er op je af komt.’

Een ommekeer

‘In het begin was ik zo hoopvol. Er was geen duidelijke reden waarom zwanger worden bij ons niet lukte, dus met een beetje hulp in het ziekenhuis ging het vast en zeker lukken! We hebben in totaal 7 keer IUI gedaan, zonder resultaat. Naarmate we meer pogingen deden, vond ik het steeds zwaarder worden. Voordat je in een traject terecht komt, ben je zelf natuurlijk al een tijd bezig om op een natuurlijke manier zwanger te worden. Keer op keer die teleurstelling en het verdriet… het begon bij de IUI’s echt te tellen.

Toen stapten we over naar IVF. Op dat moment kreeg ik andere hormonen – én de zwaarste dosis – en daar kreeg ik echt veel bijwerkingen van. Dagelijks hoofdpijn, niet vooruit te branden, depressieve gevoelens en een verkrampt lijf. Op de een of andere manier voelde ik ook veel meer druk: ik had maar 3 IVF pogingen, dus er moest wel iets goed gaan. Ik weet nog dat ik tegen Niels zei: “Nu voel ik me echt een patiënt”. Dat was wel echt een ommekeer in ons traject. Maar ik wilde zó graag een kindje, dus ik ging maar door met de behandeling.’

Onzichtbare rugzak

‘Waar ik echt geen plek voor wilde maken, was al mijn boosheid, mijn verdriet en mijn angst om nooit moeder te worden. Ik droeg het met me mee in een onzichtbare rugzak die steeds zwaarder en zwaarder werd. Tijdens mijn opleiding tot Mindfulness & Compassie Coach leerde ik mijn situatie steeds meer te accepteren. We deden een meditatie waarin ik koos om te zitten met het gevoel dat ik misschien nooit moeder zou worden. Ik heb verschrikkelijk hard gehuild daar op mijn matje op de grond. Daarna voelde ik me ontzettend moe, maar ook een stuk beter.

Ik had mijn grootste angst aangekeken en ik was er nog. In de weken erna lukte het me vaker ruimte te maken voor die gevoelens. Niels en ik praatten over hoe nu verder. Ik durfde voor het eerst hardop te zeggen dat ik eigenlijk een pauze in wilde lassen na onze volgende terugplaatsing. Een pauze zonder einddatum. Om bij te komen en samen te verkennen hoe we verder wilden gaan. Nou, op die vraag hebben we nooit antwoord hoeven geven, want van die laatste terugplaatsing ben ik zwanger geworden.’

Mijn grootste geheim

‘Toen ik niet vanzelf zwanger werd had dat veel invloed op de relatie met mezelf en mijn partner. Mijn romantische idee van samen een kindje krijgen werd een proces vol onderzoeken en ziekenhuisbezoeken, hormonen spuiten en verplicht vrijen…of juist niet. In mijn hart voelde ik me al lang moeder. Het was echt mijn grootste geheim. Het ging ook vaak over hele praktische zaken: Hoe vertel ik mensen om me heen dat ik niet zomaar zwanger kan worden? Hoe regel ik alles met mijn werk? Hoe geef ik mijn grenzen aan in de kliniek? Wat moet ik met ál die goedbedoelde adviezen van mensen om me heen?

Gelukkig zijn Niels en ik heel sterk samen en konden we eigenlijk het hele traject goed praten over al onze dilemma’s. Zo bereiden we ons ook voor op ziekenhuisbezoeken, feestjes met familie en vrienden, dingen met mijn werk, we namen alles door. In die periode heb ik mijn leven ook wel in de wachtstand gezet. Bij alles dacht ik: “Wat als ik zwanger word?”, vakanties, uitjes, concerten, een nieuwe opleiding, een andere baan, ik liet het allemaal voorbij gaan. Toen ook de laatste IUI niet lukte heb ik besloten van mijn Plan B mijn plan A te maken. Ik ben de opleiding tot Mindfulness & Compassie Coach gaan doen met het idee dat ik andere vrouwen wilde gaan ondersteunen in ditzelfde proces.’

Schuldgevoel

‘In het begin vond ik het eigenlijk best moeilijk om zwanger te zijn. Ik was natuurlijk óntzettend blij, maar tegelijk ook hartstikke bang dat het ieder moment mis kon gaan. Waarom zou het nu wel lukken? Iedereen om me heen was heel lief en zei dat ik er ”nu maar gewoon van moest gaan genieten!”, Dat lukte echt niet zomaar en daar voelde ik me dan schuldig over. Zeker omdat ik verder een hele gezonde zwangerschap had. Pas ver in de 2e helft lukte het me om meer te vertrouwen op mijn lichaam. Terugkijkend merk ik dat ik mezelf toen ook veel meer ging laten zien. Strakkere jurkjes om mijn buik te showen in plaats van wijde shirts om alles te verstoppen. Er zijn echt mensen geweest die nooit door hebben gehad dat ik zwanger was, totdat ze me in de laatste weken zagen met een grote buik. Of pas later, toen mijn zoontje al geboren was.’

Moeder in je hart

‘Als zwanger worden niet vanzelfsprekend is, komt er veel op je af. Daarom ben ik ‘Moeder in je Hart gestart’. Als coach ondersteun ik vrouwen met een nog onvervulde kinderwens om meer balans te vinden in hun leven. Het begint met het creëren van rust en ruimte voor jezelf. En leren omgaan met de stress, zodat zodat je met bewuste aandacht kunt ervaren wat je écht denkt en voelt en daar met meer liefde voor jezelf mee om kunt gaan. En je energie weer gaat richten op de dingen waar je wél invloed op hebt. Want zodra de wens om een kindje zich in je hart nestelt, ben je diep van binnen al moeder.’

Dieptepunten

‘Gek genoeg zijn er een aantal dieptepunten in die periode geweest, die nu hele dierbare herinneringen zijn geworden. Toen ik na onze eerste terugplaatsing (IVF #2) ongesteld werd, was ik helemaal lamgeslagen. Ik kwam die dag niet van de bank af. Ik zag geen weg meer vooruit. Ik zag mezelf geen kindjes krijgen. We hebben die avond de Trolls film gekeken en ik moest keihard huilen. Nu kunnen we daar smakelijk om lachen, want ik heb oprecht he-le-maal niks met musical tekenfilms.

Hetzelfde geldt voor het moment dat ik bij een meditatie tijdens mijn opleiding ervoor koos om te zitten met het gevoel dat ik nooit moeder zou worden. Al mijn pijn en angst kwam eruit. Ik had wel wat emotie verwacht toen ik ging zitten, maar dat het zo diep zou gaan, dat had ik niet voorzien. Daarna zag ik ook wel dat de behandeling op dat moment voor mij lichamelijk en mentaal teveel was geworden.

Was het een dieptepunt? Dat is maar net hoe ik er naar kijk denk ik. Op dat moment voelde ik me echt waardeloos. Nu ben vooral trots op mezelf dat ik het aan durfde te gaan, terwijl ik zo met mezelf in de knoop zat. Die beslissing heeft me alleen maar goeds gebracht.’

Lichtpuntjes

‘Voor mijn was mindfulness en zelfcompassie een manier om te leren accepteren dat ik geen echte controle had op zwanger worden, en me te gaan richten op waar ik wel invloed op had. Zoveel zelfs dat ik tijdens mijn traject de opleiding tot Mindfulness & Compassie Coach ben gaan doen. Toen al zei ik dat ik ‘later vrouwen zoals ik’ wilde gaan helpen. Vrouwen met een kinderwens (ook voor een 2e, 3e of zelfs 4e kindje) dat er niet of niet zomaar komt (of kan blijven).

Niels en ik zijn die hele periode ook echt goed met elkaar blijven praten. We hebben zoveel vooraf doorgesproken, met elkaar afgestemd en met elkaar gedeeld. Ik weet dat dit niet voor iedereen zo makkelijk gaat, dus daar ben ik echt ontzettend dankbaar voor. We hebben het letterlijk samen gedaan. Ik heb namelijk hele grote prikangst en kan niet eens kijken hoe er bij mij geprikt wordt. Laat staan dat ik mezelf prik. Tijdens het traject heeft Niels dus alle injecties bij mij gezet. Terwijl ik achter een kussen zat te huilen. Ik zie dat nu als lichtpuntjes uit die periode. We hebben ook veel gelachen, dat helpt ook. Zoals die keer dat Niels een speciaal kapje over zijn baard moest dragen voor de punctie (IVF #2). Ik was helemaal gespannen, zenuwachtig en op mezelf gericht tijdens het omkleden. Toen keek ik op en zag ik hem zo staan. Ik denk dat de hele kliniek me gehoord heeft!’

Wees lief voor jezelf!

‘Het is niet mis wat je op dit moment moet doorstaan. Het geeft niet als je het nu moeilijk hebt. Op zwanger worden heeft uiteindelijk niemand echt de controle, maar je kunt wel kiezen hoe je er mee om wilt gaan. Wees lief voor jezelf!’

Voor meer informatie over ‘Moeder in je Hart’, klik hier!

https://www.instagram.com/p/CA9sKhMnswc/?utm_source=ig_web_copy_link