De 29-jarige Marceliene uit Alkmaar besloot samen met haar vriend om Nederland achter zich te laten en de wereld over te gaan. Tijdens haar avonturen neemt ze jou mee. Marceliene gaat namelijk voor wendyonline bloggen over haar leven op alle verschillende plekken in de wereld. In haar vorige blog nam ze je mee naar Zanzibar en nu vertrekken Marceliene en haar vriend naar Nieuw-Zeeland. 

Schiphol, 1/10/18

Niet huilen, je weet inmiddels hoe het is om lang weg te zijn… Eerst geef ik mijn schoonouders een knuffel, maar dan zijn ook mijn zus en ouders aan de beurt. Daar is het: een oprecht stekend gevoel in mijn hart, het besef dat je de mensen die je met heel je hart lief hebt, voor een lange tijd niet meer kunt knuffelen. Er niet lijfelijk voor hen kunt zijn, in goede en in slechte tijden. ‘Geniet en pas goed op elkaar’, wordt mij nog toegefluisterd, maar verder zijn we stil. Onze ogen vullen zich met tranen. We houden elkaar nog een keer zo stevig mogelijk vast.

Tijdens ons jaar in Afrika, begon het gevoel van elkaar niet kunnen zien toch ook te wennen. Hoe pijnlijk ook wanneer er slecht nieuws over de gezondheid van het thuisfront kwam of gewoon ineens een spontaan gemis… Toch leer je ermee omgaan. Wat anderen zeggen over een bevalling, hebben wij een beetje met onze avonturen. Het kan intens veel pijn doen, je geeft er veel voor op, máár, je krijgt er ook een hoop voor terug.

Vette-frieten-lucht

Voordat we vertrekken naar Nieuw-Zeeland, maken we nog een stop in Kuala Lumpur! Zodra we het vliegtuig instappen vult de ruimte zich met een vette-frieten-lucht. Iets wat ik (op bellende mensen na) in de trein altijd al slecht kon hebben. Ik heb vooral veel moeite met de geur van mandarijnen en alles waar de naam FEBO op staat in ongeventileerde ruimtes. Wij hebben het geluk dat we de komende 11 uur direct naast een Chinese familie (inclusief huilbaby) zitten die dol zijn op: het bovenstaande. Er wordt gesmakt, geslurpt, geboerd en overal ligt wat. Voor ons nogal onsmakelijk, maar door Chinezen wordt dit gezien als respectvol. Ik sta graag open voor andere culturen, maar 11 uur is LANG mensen…
(In haar vlog kan je meegenieten van Marcelien en haar lange vliegreis!)

Het komt dan ook als een geschenk uit de hemel wanneer wij, rondom het moment dat ik ineens jarig blijk te zijn (tijdverschil), voor de laatste 2 uurtjes naar een rustigere plek mogen verkassen bij de nooduitgang. Ik besluit nog net niet direct gebruik van deze deur te maken wanneer er wéér ergens een baby begint te gillen, omdat er een ontbijtje aan komt en manlief een verjaardagslied begint te zingen. Eten en liefde is net wat ik nodig had. Hiep, hiep, hoera!

Wat hebben we het goed voor elkaar

Na in totaal 17 uur vliegen zijn we éindelijk in Kuala Lumpur! De mensen zijn vriendelijk, ik kan in korte broek lopen en het is vrij rustig. Wat een fijne stad! Wanneer ik in China Town nog een nep zonnebrilletje aanschaf, roept de verkoper: ‘GORGEOUS!’ Ook noemt hij ons ‘Highly intelligent’. We proesten het uit, maar wát een slimme vent, nu ga ik natuurlijk niet meer afdingen. Het is rustig bij zijn kraam en hij kijkt enorm op naar de blanke toeristen. Ik citeer: ‘Ik zou graag een blanke zijn. Jullie hebben het allemaal zo goed voor elkaar’.

Koester het kleine geluk

Blank staat zowel in Afrika als hier voor ‘welvarend’.  Een van de redenen waarom Aziaten zich onder paraplu’tjes verschuilen en in veel cremes zit hier zelfs een ‘whitener’. Wij schamen ons en voelen ons een beetje teveel. Toerisme levert gelukkig ook veel op in arme landen, maar jeetje wat is het toch oneerlijk verdeeld in de wereld. Toch hoor je de mensen, net als in Afrika, niet klagen! Deze mensen koesteren de kleine dingen. Sta dus even stil wanneer je de volgende keer loopt te mopperen over de regen, de vertraging van treinen en wanneer je in de supermarkt niet kunt kiezen tussen acht verschillende soorten brood.

Gelukkiger dan ooit

Ik realiseer me dat ik op dit moment in mijn leven, zonder drukke kantoorbaan, koophuis en maandelijks een nieuwe garderobe, maar reizend en werkend over de wereld met mijn grote liefde, lerend en openstaand voor andere culturen, gelukkiger ben dan ooit tevoren. En wees niet bang, ik ga heus niet ineens smakken en boeren tijdens het eten.

Gelukkig zijn met wat je hebt, is wellicht een mooie uitdaging voor velen. Want zal je ooit gelukkig zijn, als je altijd alleen maar meer wilt?

Carpe Diem.

x Mars

Ben je nou benieuwd naar wie Marceliene is? Klik dan op deze link!