Nog maar tien jaar oud en dan al kampen met heftige depressies. Het overkwam Iep Bergsma. ‘Ik ben nu 21 jaar oud, dé fotograaf voor vrouwelijke ondernemers en auteur van mijn boek Picture Perfect. Ik wil graag mijn verhaal delen, om te laten zien dat je ondanks diagnoses, tóch succesvol kunt worden en zijn. Het is dan wellicht met een omweg, maar mogelijk is het zeker.’

Hoe het begon

‘Mijn klachten begonnen toen ik de stap maakte van de basisschool naar de middelbare school. Een oorzaak is er tot april 2019 nooit geweest. Het werd vaak afgeschoven op de pubertijd, of ‘gewoon een gevoelig meisje’. Op mijn 21e werd duidelijk waar mijn depressies vandaan kwamen. Het gaat namelijk hand in hand met het moeilijk kunnen reguleren van mijn emoties. Het was een verademing toen ik te horen kreeg dat het daadwerkelijk iets is, en dat ik niet gek ben. Waar de meeste mensen zouden gruwelen, was ik juist heel opgelucht en happy met een diagnose.’

Nog steeds dezelfde Iep

‘Mijn omgeving weet eigenlijk niet beter dan dat ik kamp met depressies. Toen ik een labeltje kreeg en mijn omgeving zag hoe blij en opgelucht ik was, reageerden ze heel positief, ondanks het feit dat veel mensen in mijn omgeving geen voorstander zijn van labeltjes. Ik ben nog steeds dezelfde Iep, maar eentje die handvatten krijgt om alles een beetje te reguleren en onder controle te houden.’

Behandeling

‘Ik heb vooral veel gepraat. Echte therapieën kan ik mij niet zo goed meer herinneren. Verder slik ik al heel wat jaren medicatie om alles onder controle te houden (een antidepressiva). Destijds was dat voor mij de enige oplossing. Mijn leven was uitzichtloos. Ik zat zó diep in de put. Het was óf aan de medicatie, óf geen leven meer. Letterlijk en figuurlijk.’

Grote impact

‘Soms ging het zo slecht met mij dat ik thuis moest blijven van school, omdat ik zo uitgeput was. Inmiddels run ik mijn eigen bedrijf en kan ik mijn tijd en leven helemaal inrichten zoals ik dat wil. Dat is heel fijn. Ondanks dat, blijft het een grote impact houden op mijn dagelijks leven. De verleiding om in bed te blijven liggen is groot. Op zo’n dag, of in zo’n periode, is een broek aantrekken al een hele opgave. Laat staan boodschappen doen of koken.’

Leven als een kluizenaar

‘Helaas heb ik niet een dieptepunt gehad, maar meerdere. In momenten van een dieptepunt ben ik niet meer mezelf. Dan ben ik alleen maar verdrietig, moe en zie ik het leven niet meer zitten. Vaak is het dan nodig om naar mijn ouders toe te gaan, zodat er toezicht is én wat reuring om mij heen. Mijn moeder neemt me dan wel eens mee naar de kringloop of zoiets, er gewoon even uit. Zelf lukt me dat namelijk niet. Dan word ik een kluizenaar die dagen niet buiten komt en met de gordijnen dicht in bed ligt.’

Winnen van een depressie

‘Ik wil heel graag en roep altijd maar dat ik met volle angst vooruit ga. Ik probeer alles te doen. Af en toe met een omweg of ondersteuning, maar ik laat me niet op de kast jagen door de depressie. Het is een enorme strijd, die mij uitput, maar ik probeer altijd nét iets groter dan de depressie te zijn.’

‘Ik moet zeggen dat ik er nog midden in zit. Er is hoop dat het in de toekomst minder wordt door de juiste hulp, maar wat mij de afgelopen jaren heeft geholpen is absoluut de medicatie. Verder heb ik sinds kort een hele fijne psycholoog die mij respecteert, accepteert en mij in mijn waarde laat. Dat helpt ook ontzettend. Dit is de eerste psycholoog in die elf jaar waar ik mij op mijn gemak bij voel en waarbij ik écht het gevoel heb dat er iets gebeurt. Daarnaast zijn mijn ouders, opa en oma, en mijn beste vriendin onmisbaar. Zonder hen was ik er niet meer geweest. Ik ben zo blij dat ik daar altijd terecht kan.’

Genieten van het leven

‘Ik leef met de dag. Ik voel wel aan alles dat ik nu in mijn achtbaankarretje omhoog rijd. Zo noem ik het altijd maar. Dat betekent ook dat er straks weer een dieptepunt komt, maar daar kan ik mij steeds beter op voorbereiden. Mijn boek Picture Perfect is afgelopen 16 juli uitgekomen en 19 juli was mijn lanceringsfeestje. Ik heb toen voor het eerst in jaren genoten. Genoten van de mensen die voor mij kwamen, genoten van de mooie jurk die ik aan had getrokken en genoten van de taart tot aan de drankjes. Het was een fantastische ervaring om weer eens te mogen genieten en het ook echt te voelen.’

Kwetsbaar maar sterk

‘Die depressie brengt me niks. Het houdt me niet tegen. En dat is denk ik het mooiste. Ondanks alle shit de laatste jaren en het ingewikkelde leventje dat ik leid, flik ik het toch maar allemaal. Een eigen boek, een eigen bedrijf, en dat op mijn 21e. Ik hoop dat ik nog vaker en meer mag genieten de komende jaren en zo kwetsbaar blijf op een sterke manier.’