Columniste Lale Gül schrijft deze maand over ophef, want dat is waar het volgens haar tegenwoordig om gaat. In deze column geeft ze haar mening over aandacht vragende mensen.
Het was de maand van de stupide ophef voor stupide mensen. En ophef, dáár gaat het tegenwoordig om, want aandacht is de commodity van deze tijd. Wil je snel commercieel succes of dreig je vergeten te worden? Dan kun je het beste heibel veroorzaken met een onderwerp dat simpele mensen erg bezighoudt, die net niet slim genoeg zijn om in te zien dat het eigenlijk een heel triviaal vraagstuk is en dus vallen voor hetgeen je wil bewerkstelligen en er hun tijd gretig aan besteden.
Zangeres Anouk
Aan de ene kant had je zangeres Anouk, die uit gekkigheid niet meer wist hoe ze de aandacht weer op zichzelf kon vestigen sinds ze steeds meer in de vergetelheid raakt en haar concerten niet meer kan uitverkopen. Ze dacht: wat kan ik nou doen waardoor iedereen het weer over me heeft? En daar hoef je niet lang over na te denken; als er íéts is waar je altijd alle belangstelling mee krijgt, is het wel transfobie.
Geen onderwerp wordt tegenwoordig méér besproken op internet, want die 0,7 procent van de bevolking die genderdysforie ervaart, wat gewoon een medische aandoening is en wetenschappelijk erkend, en daardoor zich laat opereren, dat is anno 2024 ons állergrootste probleem, lijkt het. Trans personen zijn de homo’s van dertig jaar terug. Dus deelde onze Anouk een foto van haar wc-pot vol bloed, met de tekst: ‘Je pipi eraf hakken maakt je nog geen vrouw, dit wel. Ben ik nu gecanceld?’
Week van de Lentekriebels
Wat het ook áltijd goed doet: iets met seks en kinderen. In de Week van de Lentekriebels moeten we elk jaar van extreemrechtse mensen horen dat ‘onze kinderen worden geïndoctrineerd en verward’, terwijl de scholen in die week gewoon doen aan seksuele voorlichting op een daarvoor rijpe leeftijd. Uit alle onderzoeken komt naar voren dat hoe meer en hoe eerder de seksuele voorlichting gebeurt, hoe bewuster mensen omgaan met soa’s, zwangerschappen en seks.
Hema reclame
Maar ook hadden de wannabe Amerikaanse conservatieven zoals Raisa Blommestijn, voormalig presentator van Ongehoord Nederland (op de NPO!) en fervent complottheorieën-twitteraar, eindelijk weer iets gevonden om vol op het orgel te slaan. De Hema had namelijk een nieuwe folder met de tekst ‘Verrassende cadeaus voor moeder & kind’ en daarbij stonden foto’s van producten die geschikt zijn voor, de naam zegt het al, moeder en kind. Op de foto’s zag je o.a. knuffels, speelgoed, een zwangerschapspanty, een slaapmasker, een kinderboek, een mamabuikcrème, en een wijn. Dus dit was óverduidelijk een verzameling ideeën voor beide categorieën, aangezien niemand wijn voert aan een baby. Toch twitterde Blommestijn, met een foto van de folder, het volgende: ‘Seksspeeltjes tussen de babyspullen! Wat voor zieke agenda probeert de Hema hier te promoten? Ronduit walgelijk!’
Behalve dat Blommestijn en ál die mensen die dit gretig gingen liken en retweeten, blijkbaar zorgelijk slecht begrijpend kunnen lezen, hebben ze het ook weer over een geheime agenda die uitgerold wordt, die dan verstopt zit met hints in reclames. Hoe mentaal zorgelijk is dat wel niet? Dat zijn letterlijk dingen die mensen met psychoses doen: overal hints zien die er niet zijn. En daar zit je dan met je logica. Te kijken naar deze clowneske wereld.
Over Lale
Lale Gül schrijft in elke WENDY en elke maand op wendyonline.nl een column over haar leven. Ze schreef de autobiografische bestseller Ik ga leven over haar strenggelovige islamitische opvoeding en het afstand nemen daarvan, waardoor ze brak met haar familie.
