In de serie Zonder jou vertellen mensen over het verlies van een geliefde of familielid. Hoe voelt diepe rouw? Hoe ga je weer verder? Marieke Foppen (34) en Marieke van Lierop (29) verloren vier jaar geleden twee weken na elkaar hun man aan zelfdoding. Via een bericht op Facebook vonden ze elkaar.

Marieke (29): ‘Ik was 15 toen ik mijn man leerde kennen. Ons leven lag al min of meer vast. We hadden allebei een goede baan, zouden gaan trouwen. Dat hij wegviel kwam volkomen onverwacht. We willen niet teveel vertellen over waarom onze mannen een einde aan hun leven hebben gemaakt – niet omdat we het taboe op zelfdoding groter willen maken, maar omdat we ons verhaal vooral willen delen om te laten zien hoe je als weduwe na zo’n grote gebeurtenis weer verder gaat, maar op zo’n moment stoppen alle plannen die je had abrupt. Het is alsof je monopolie speelt en weer opnieuw op start moet beginnen. Mijn perspectief was in één keer weg. In het begin wist ik dan ook niet waarvoor ik mijn bed nog moest uitkomen.’
Marieke (34): ‘Ik had een soortgelijke ervaring. Ik was zeven jaar samen met mijn partner en we hadden net een huis gekocht. Ons droomhuis zou het worden, dacht ik. En dan valt alles opeens weg. Niets in je leven staat op zo’n moment nog overeind.’
Marieke (29): ‘Een paar heipalen blijven wel staan. Je familie, je vrienden…’

Marieke (34): ‘Maar dat zijn niet de mensen met wie je zou trouwen, een leven zou opbouwen.’

Marieke (29)

Hoe hebben jullie elkaar gevonden? Het is wel heel toevallig dat jullie ook nog allebei Marieke heten.

Marieke (34): ‘Op een gegeven moment ging ik op zoek naar lotgenoten via internet. Maar ik vond daar niet wat ik zocht, kwam vooral zwarigheid tegen en ik vroeg me af of ik de enige was die niet de hele dag in een hoekje zat te huilen. Toen ik mijn man net was verloren had ik het gevoel dat ik tussen de brokstukken zat en geen kant op kon, maar op een dag moet je weer opstaan en gaan opruimen. Ik was dertig toen het gebeurde en wilde niet de rest van mijn leven in bed blijven liggen. Het verdriet blijft en zal ik altijd met me meenemen. Het verdriet wordt ook niet kleiner, maar op een gegeven moment wordt je leven eromheen wel weer groter. Ik heb toen een berichtje op Facebook geplaatst met de vraag of er nog een vrouw tussen de 25 en 35 was die haar man was verloren. Marieke reageerde daar meteen op.’
Marieke (29): ‘We bleken zoveel te delen. We zijn allebei jong weduwe geworden en zijn onze mannen vier jaar geleden twee weken na elkaar verloren aan zelfdoding. We wonen niet dicht bij elkaar in de buurt en hebben op een dag in Utrecht afgesproken; ik had nog net geen rode roos in mijn borstzakje haha. Het leek net een echte date.’
Marieke (34): ‘Er is ook een documentaire over ons gemaakt. Bij de EO werkte toevallig iemand die Marieke de Man heette. Dus schreven we haar een briefje met ons idee. Hoi Marieke de Man, groetjes van de Mariekes zonder man. Hilarisch en ironisch tegelijk natuurlijk, maar het is een prachtige documentaire geworden.’
Marieke (29): En we zijn een Instagramaccount begonnen: @widowchicks. Rouwen zonder zwart randje staat er in onze bio. We krijgen er heel veel reacties op; er zijn zoveel vrouwen die jong hun man verliezen. Door ons verhaal te delen hopen we hen een lichtpuntje te geven. Toen ik zelf nog tussen de brokstukken zat kon ik me niet voorstellen dat ik ooit mijn leven weer op de rit zou hebben. En toch is me dat gelukt. Ik heb ook weer een lieve nieuwe partner gevonden.’

Marieke (34)

Jullie willen laten zien dat het leven, ondanks het verdriet, weer verder gaat. Is dat nog een taboe?

Marieke (34): ‘Er bestaat wel zoiets als widows shaming. Op een gegeven moment voelde ik me best weer ok, maar durfde ik dat ook te laten zien? Zouden mensen dan niet denken dat ik KJ al was vergeten? Ik heb nog steeds het idee dat mensen in een gesprek verwachten dat ik zeg dat ik hem nog mis.’
Marieke (29): ‘Of mensen zeggen als ik vertel dat het best goed gaat: “Oh, dus je hebt het wel verwerkt?” Maar zo werkt het niet. Zo’n gebeurtenis zul je nooit verwerken, daar zit geen einde aan, maar je kunt wel weer verder leven.’
Marieke (34): ‘In de documentaire zie je hoe ik opnieuw ga trouwen en zwanger raak. Ik ben nu samen met een oude vriend van KJ, ze kenden elkaar al sinds de peuterspeelzaal. In de documentaire zie je ons en het gezelschap aan een lange tafel in het gras zitten, die we hadden neergezet voor het huis van mijn schoonouders, aan het Amsterdam-Rijnkanaal. Het was zo’n prachtige dag en ik voelde me intens gelukkig, ook al was het de tweede keer dat ik trouwde. Een paar jaar geleden had ik me niet kunnen voorstellen dat ik ooit nog gelukkig zou kunnen worden met iemand anders. Mijn nieuwe schoonouders wonen vlak bij de ouders van KJ en iedereen was er bij het huwelijk. Ik heb nu twee paar schoonouders. Heel mooi vind ik dat.’
Marieke (29): ‘Afgelopen Sinterklaas was voor mij zo’n gelukkig moment. Ik heb alweer nieuwe hindernissen op mijn pad gekregen, want een jaar geleden kreeg ik borstkanker. Afgelopen Sinterklaas was het einde van alle behandelingen in zicht. We waren samen met de familie, mijn nieuwe partner was er, we lazen gedichten voor. Daar word ik heel nederig van.’

Huisje, Boompje…Weduwe is te zien via npostart.nl of bekijk hem hier:

Lees ook deze afleveringen van Zonder jou:

En lees hier alle afleveringen.

Voor hulp bij zelfdoding, klik hier.

Ook een verhaal delen in de serie Zonder jou? Stuur dan een mail naar rosakoelemeijer@wendymultimedia.nl

Nieuwe Wendyspecial

De nieuwe winterspecial van Wendy staat vol mooie familie- en generatieverhalen. Koop hem in de winkel of via deze link.

Of neem een abonnement op de Wendy-specials en ontvang gratis een gift box van The Gift Label!