Monique leerde Wendy kennen toen ze meedeed aan het programma This time next year, omdat ze wilde genezen van haar eetstoornis. Voor wendyonline.nl blogt ze over haar leven en haar herstel. Monique heeft inmiddels een kindje gekregen en gelukkig gaat het stapje voor stapje beter met haar. Door haar vakantie in Zweden lukt het haar nu zelfs om op gezond gewicht te blijven.
Aankomen word in anorexia herstel vaak gezien als een belangrijke factor om lichamelijk te herstellen. Het kan een groots obstakel zijn om in herstel te gaan. Want het neemt vooral in het begin van de behandeling een grote plaats in. Het is namelijk belangrijk om opnieuw te leren eten en te verdragen dat je ook aan gaat komen. En daarbij hoort dat je een ander lichaam krijgt dan voordat je in behandeling ging voor je eetstoornis. Maar het grootste obstakel is nog wel dat je op dat gezonde gewicht moet blijven. Ik ben meerdere malen veel afgevallen en ook weer aangekomen. Op een gegeven moment kon mijn lichaam niet meer en was ik echt op. Ik zag dat zelf ook in en ben tijdens de behandeling wat aangekomen, maar een gezond gewicht had ik al lang niet meer bereikt. Tot afgelopen zomer. We gingen met het gezin naar Scandinavië op zomervakantie. Wat daar gebeurde is lastig na te vertellen. Het was een rollercoaster aan emoties.
Rust voor mijn lichaam
Ik ging weg met flink ondergewicht en ik kwam terug met een gezond gewicht. Veel was anders qua eten dan ik gewend was en daardoor werd ik ook gedwongen om andere keuzes te maken. Ik was zo bang voor calorieën en vetten dat ik alles ging checken, maar dat had tijdens deze vakantie geen zin want er was toch niks anders dan dat. Ik moest het ermee doen. Stapje voor stapje durfde ik meer en raakte ik gewend aan deze voor mij dan ‘nieuwe’ producten. Mijn gewicht vloog omhoog. En dat kwam echt niet alleen door het eten. Ik kon niet meer zoveel bewegen als ik deed en ik kwam eindelijk tot rust. Die rust had mijn lichaam zo hard nodig!
Onveilig
Het accepteren vond ik erg lastig. Ik was de grip kwijt die ik jaren lang op mijn lichaam had gehad. Dagen, weken en maanden vlogen voorbij waarop ik geen grip had op wat mijn lichaam deed. Ik raakte ik paniek en wou dat het stopte, maar dat deed het niet! Ik werd boos op de diëtiste die ik tijdens de behandeling één keer per maand zag. Want zij had immers dit eetpatroon bedacht. Ik geloofde haar niet meer en ik walgde van mijn lichaam. Het voelde zo onveilig dat ik niet meer naar mijzelf durfde te kijken. Kleding paste niet meer en omdat we een reisdagboek bijhielden die het thuisfront kon volgen kreeg ik ook allemaal opmerkingen dat ik er zo gezond uitzag. Maar niemand wist wat die opmerkingen met mij deden. Ik ging mij alleen maar onveiliger voelen en zat verstrikt in herbelevingen van het misbruik van vroeger.
Mijn lichaam
Toen we thuis kwamen kreeg ik vlak erna eindelijk EMDR behandeling naast de eetstoornis behandeling. Dit had ik zo nodig. Ik was verstrikt geraakt in mijn eigen hoofd en was doodsbang dat het aankomen bleef doorgaan. Maar toch wilde ik diep in mijn hart niet terug naar hoe het was. Want ik had gemerkt dat ik eindelijk weer echt hardop kon lachen. Mijn lichaam had daar weer energie voor. Ook kon ik weer voelen. Ook al was het een explosie aan gevoel, wat nogal lastig was maar toch wou ik het niet meer kwijt raken. Het voelen maakte het wel complex. Ik ging de nare emoties ook weer voelen die ik jaren lang had onderdrukt met het ondergewicht. Ik wist niet hoe ik hiermee moest omgaan. Ik wist niet meer wie ik was en wat ik wou. Het cruciale is voor mij geweest dat ik op het juiste moment trauma behandeling kreeg. Ik stond erg lang op een wachtlijst en was op dat moment aan de beurt. Tijdens deze behandeling in combinatie met de eetstoornis behandeling kan ik nu zeggen dat mijn geest sterker is geworden en er voor gezorgd heeft dat ik door ben gegaan. Het aankomen stopte op een gegeven moment en na een poos kon ik mijn ‘nieuwe’ lichaam ook beter verdragen. Ik zeg bewust nog niet accepteren want zo ver ben ik nog niet. Alle shit van vroeger moet een plek krijgen om die acceptatie en rust in mijzelf terug te vinden. Mijn lichaam voelt door alle gebeurtenissen nog steeds als van de dader. Maar wat ik zeker weet; ik wil en krijg mijn lichaam weer terug. Want mijn lichaam is van mij en van niemand anders! Dat zinnetje zeg ik elke dag tegen mijzelf om mijzelf hieraan te herinneren. Ook al voelt dat nog niet zo, het komt vanzelf.
Je bent het waard
Ik wil tegen iedereen zeggen die zich in mijn verhaal herkent: geef je lichaam en jezelf de tijd en hou vol! Je bent het zo waard.
Wordt vervolgd…
Monique
