Afgelopen jaar maakten 1,2 miljoen mensen in Nederland huiselijk geweld mee. Miranda heeft dit zelf ook meegemaakt. Na zestien jaar kwam ze los van een ongezonde relatie waar lichamelijk en emotioneel geweld plaatsvond. Het was tijd om voor haar kinderen en uiteindelijk voor zichzelf te kiezen. Ze startte met therapie, beweging en gezonde voeding en is inmiddels gelukkiger dan ooit tevoren.
‘In 2010 kwam ik los van mijn 16-jarige relatie. Op het moment dat ik ontdekte dat het niet goed ging met mijn kinderen, vielen de puzzelstukjes langzaam in elkaar. Er was sprake van kindermishandeling. Elke keer zocht ik naar een kleine nieuwe oplossing, maar ik werd me ervan bewust dat dat niet meer zou werken. Het consultatiebureau had al een keer aan de bel getrokken en door de juf van de mijn zoon werden we doorgestuurd naar de GGD. Ik probeerde het altijd goed te praten tot ik bij een maatschappelijk werkster terecht kwam, omdat ik dacht dat ik overspannen was. Na een half uur zei ze dat ik niet aan het overdrijven was, maar dat ik de boel onderschatte. Zij wees me erop dat het echt een erge situatie was waarin ik mij bevond en dat dit schadelijk was voor mijn kinderen. Aan de ene kant was het een opluchting, maar aan de andere kant een mokerslag. Ik was al zolang bezig om mijn toenmalige man ervan te overtuigen dat het geweld moest stoppen. Mijn enige optie was weggaan. Mijn toenmalige man wilde het probleem niet erkennen Met behulp van mijn psycholoog, advocaat en maatschappelijk werk ben ik met twee kinderen weggevlucht.
Ik vond het wreed om het zo aan te pakken tegenover mijn ex-man, maar achteraf weet ik dat het niet anders kon. Op deze manier kon hij de realiteit onder ogen zien en liepen wij geen gevaar meer.’
Continue dreiging
‘Het meest zware is het feit dat er continu dreiging is. Je bent de boel aan het scannen en je probeert te voorkomen dat er gevaar ontstaat. De mishandelingen gebeurden vaak op onverwachte momenten. Het scannen had daardoor eigenlijk helemaal geen zin. Door de continue spanning in huis vertoonden mijn kinderen ook gek gedrag. Zodra we met z’n vieren waren, zat mijn zoontje alleen maar onder de tafel en mijn dochter kroop als een poesje door het huis. Het was alsof ze in een fantasiewereld leefde en ik kon dat nog beredeneren, ze waren tenslotte nog zo jong, maar al heel snel was mij duidelijk dat het niet klopte. Ze hadden hun eigen gedrag om eraan te ontsnappen.’
Impact
‘Het had niet alleen een grote impact op mijn kinderen. Na onze vlucht was ik er nog lang niet, door de vele rechtszaken en problemen van de kinderen werd het pas na acht jaar rustig. Op dat moment was er eindelijk tijd voor mezelf. Omdat ik mijn gevoel al lang geleden had uitgeschakeld, merkte ik niet dat ik al ver over mijn grenzen was. In 2019 bleek ik een burn-out te hebben. Een werkgever vroeg aan mij waar ik energie van kreeg, maar ik had werkelijk geen idee. Ik voelde niet meer wanneer ik naar het toilet moest, dat deed ik al jaren omdat ik wist dat het hoorde. Bij de tandarts nam ik nooit een verdoving, omdat ik ervan overtuigd was dat mijn pijngrens heel hoog was. Nu weet ik pas dat dat niet zo is.’
Burn-out
‘Toen mijn zicht weg viel en ik vanuit mijn werk naar huis werd gebracht, dacht ik: vanaf nu ga ik leven. De burn-out was de laatste fase van mijn herstel. Door haptotherapie ben ik erachter gekomen waar de belemmeringen zaten. Stapje voor stapje voelde mijn lijf steeds beter. Ik ben nog niet helemaal daar, maar ik durf mijn gevoel nu uit te spreken en dat is voor mij een overwinning.’
Sporten als medicijn
‘Bij een burn-out wordt altijd gezegd dat je naar moet bewegen. Op het moment dat ik in de corona tijd thuis in de tuin ging fitnessen, voelde ik mij veel beter. Na tien minuutjes sporten keek ik al zo anders naar de dag die ging komen en vergat ik dingen die ik normaal gesproken spannend vond. Dat is voor mij heel belangrijk geweest. In het verlengde pakte ik ook mijn gezonde voeding aan. Voor mij was vooral de regelmaat van eten belangrijk, omdat ik daarvoor altijd eten wegliet en daardoor afviel.
Koken was een verplichting voor mij. In mijn relatie van toen werd mij verteld dat koken geen kwaliteit van mij was, dus kookte ik puur omdat we moesten eten. Tijdens mijn burn-out ontdekte ik dat ik koken leuk vind en ik weet weer wat ik zelf lekker vind.’
Genieten
‘Direct toen ik uit mijn relatie weg was, kwam er ruimte om af en toe te genieten. Toen ik voor het eerst samen met de kinderen op vakantie ging, voelde ik weer dat ik kon ademhalen. Opeens had ik de regie in handen. We hoefden niks, we hoefden niet meer te scannen, maar we hoefden alleen onszelf te zijn. Pas sinds een jaar kan ik echt trots op mezelf zijn. Ik kan voelen dat ik iets goeds gedaan heb. Dat heb ik mijn leven nog niet gehad.’
Carrière switch
‘Ik besloot dat ik dit niet meer kwijt wilde en gaf bij mijn werkgever aan niet meer terug te willen in mijn oude functie. Daardoor kwam ik in een soort tussenfase terecht, want door Corona kon ik nergens anders werk doen binnen de organisatie. Ik besloot om een bedrijf op te richten voor slachtoffers van huiselijk geweld. Ik deed een opleiding tot vitaliteitscoach en ondersteun nu anderen die meemaken wat ik heb meegemaakt bij hun herstel.’
Blijvende gevolgen
‘Er zullen altijd dingetjes zijn waar ik last van zal blijven houden, maar ik kan daar prima mee dealen. Ik weet dat ik weer op mijn eigen gevoel kan vertrouwen. Mijn kinderen en ik zijn nog schrikkerig, scannen snel de omgeving en vertrouwen mensen minder snel. Ook zij zijn er nog niet, maar het gaat goed met ze en dat is het belangrijkste.’
Wil jij in contact komen met Miranda? Ga dan naar haar site: www. mirandasiebel.nl
Lees hier meer inspirerende levensechte verhalen:
Zonder jou. Kitty verloor allebei haar broers: ‘Ik ben nu enig kind’
Neem een abonnement op de Wendy-specials
