Borderline is een mentale ziekte waar mensen nog steeds veel vooroordelen over hebben. In juni bracht Kathelijn haar boek: Gevalletje borderline uit, om het taboe te doorbreken en haar stem te laten horen. ‘Borderline is niet alles wat ik ben.’

‘Mijn emotie kan binnen een paar minuten omslaan. Als ik een goede dag heb, kan ik aan het eind van de dag weer heel depressief zijn. Vroeger kon ik dan ook suïcidaal worden. Een lange tijd wist ik niet hoe ik daarmee om moest gaan. Meestal keek ik heftige films of series, omdat dat paste bij hoe ik mij voelde. Op een gekke manier kwam ik er dan beter uit. Ik probeerde het ook tegen mijn familie of vrienden te vertellen en ik wandelde veel. Door te slapen hoopte ik dat ik mij beter voelde als ik wakker werd. Soms maakte ik juist ongezonde keuzes, dan ging ik heel veel drinken of ik gaf heel veel geld uit tijdens het winkelen. Het waren allemaal dingen die ik deed om afleiding te zoeken van de duisternis die ik van binnen voelde.’

De diagnose

‘De eerste diagnose die ik kreeg was OCPS, daarvoor ben ik ook onder behandeling geweest. Ik had het idee dat er nog iets anders aan de hand was. Naast de OCPS had ik ook last van een wisselend zelfbeeld, het hebben van geen houvast en voelde ik mij een lange tijd bodemloos. Op een gegeven moment kon ik niet meer in het AMC behandeld worden, dus werd ik op de wachtlijst van het NPI gezet. Na zes maanden kon ik daar onder behandeling en kreeg ik de diagnose borderline. Op dat moment was ik 28. Achteraf denk ik dat het veel eerder zichtbaar was. Ik had er al die tijd last van, maar kon het goed camoufleren. De diagnose kwam niet onverwacht. In die zes maanden had ik namelijk zelf ook al door dat het richting borderline ging. Eerst zat ik nog erg in de ontkenningsfase. Iemand met borderline is echt gek, was mijn grootste vooroordeel. Ik wilde dat echt niet.’

Storm aan emoties

‘De borderline uit zich bij mij onder andere stemmingswisselingen. Stemmingen kan ik niet goed vasthouden; het ene moment ben ik euforisch, dan weer neerslachtig. Daarnaast voel ik vaak leegte en heb ik last van mijn impulsiviteit. In het verleden zijn deze klachten heel erg geweest, nu gaat het veel beter.’

Er zijn allemaal verschillende vormen van borderline. Zo zijn er vormen waar de borderline zich naar buiten richt, maar bij mij keert de woede zich naar binnen. Als ik mij slechter voel, helpt het om mij even te laten of je kan relativerende vragen stellen en het gevoel dat ik heb erkennen. Als ik boos ben, kan je bijvoorbeeld zeggen dat je begrijpt dat ik boos ben. Ik voel mij vaak onbegrepen. Na een paar uur kan ik meestal het gesprek weer aangaan. Ik zie de dingen dan vaak helder en kan goed relativeren. ‘

Verslaafd aan medicijnen

‘Veel mensen met borderline slikken antidepressiva of andere medicijnen. Er is een reden waarom ik dat niet meer slik. Op een gegeven moment was het leven zo ondragelijk voor mij. Het was kiezen tussen twee kwaden. Bij het ene kwaad kreeg ik oneindige rust en bij het andere kwaad moest ik nog non-stop vechten tegen de monsters die alles hadden overgenomen. Het leven leek uitzichtloos. Ik raakte verslaafd aan de medicijnen en heb uiteindelijk een overdosis geslikt. Het is heftig dat je zo ziek kan zijn, dat je liever kiest voor de dood dan voor het leven. De periode erna ben ik nog heel suïcidaal geweest. Ik heb mezelf heel lang reservetijd gegeven om aan therapie te beginnen. Als de therapie niet zou werken zou ik ermee stoppen. Het was een een enorme strijd en heel hard werken, maar uiteindelijk heeft therapie mij geholpen. Ik vind het lastig om het over die tijd te hebben. Ik heb nu een hele andere mindset, maar ik ben soms nog bang dat de dalen weer zo diep worden dat de weg omhoog onbereikbaar wordt.’

Anders dan anderen

‘In veel opzichten heb ik een heel normaal leven. Zo heb ik een baan, een goede band met familie en vrienden en doe ik leuke dingen. Maar ik moet ook veel rekening houden met de dingen die ik door borderline moeilijk vind, zoals verandering en nieuwe mensen ontmoeten. De angst voor afwijzing komt daar heel erg bij kijken. Mijn weken moet ik niet te vol plannen. Alles komt zonder filter veel harder bij mij binnen, waardoor ik het moeilijk een plek kan geven en het chaos wordt in mijn hoofd. Ik heb een bepaalde balans nodig. Aan de ene kant wil ik precies weten wat ik op elk uur doe, maar aan de andere kant vindt de borderline dat saai en heb ik een uitspatting nodig. Ik ben de hele dag bezig om het voor mezelf behapbaar te maken. Zo wordt de chaos niet te veel en kan ik omgaan met de stortvloed van orkanen in mijn hoofd. De ene keer gaat het goed, de andere keer niet.’

Helende kracht

‘De suïcidale gedachtes worden steeds minder. In december 2020 was ik klaar met therapie, toen had ik daar nog best last van. Ik dacht dat ik die gedachtes mijn hele leven mee moest meedragen. Telkens moest ik mezelf tegenspreken dat ik het wél waard was om te blijven leven. Door gesprekken te voeren met mensen over dit onderwerp, verschuiven die gedachtes steeds meer naar de achtergrond. Dat is ook de algemene boodschap in het boek, heb het over de dingen die moeilijk zijn met elkaar, dan wordt de last veel minder zwaar.

Veerkracht

‘Op dit moment gaat het heel goed met mij, ook zonder therapie. Ik merk dat ik heel veerkrachtig ben. De dalen zijn er nog, maar ik veer steeds meer terug. Het boek is ook een soort therapie. Mensen stellen vragen en ik zie de dingen op een andere manier. Ik heb het idee dat ik de dingen die ik heb geleerd, steeds meer aan het toepassen ben.’

Gevalletje borderline is verschenen bij uitgeverij Blossom Books Bold en kost 19,99