‘Vroeger was ze een echt paardenmeisje en dus was hoofdredacteur Rosa benieuwd wat een paardencoaching precies inhoudt. Coaching met paarden wordt steeds populairder, maar wat kunnen we dan leren van paarden? Tessa aan de Stegge van Paardenzacht liet het haar zien.

Dit verhaal begint met een bericht op Linkedin waarin ik zie dat Tessa het roer heeft omgegooid en paardencoach is geworden. Ik interviewde Tessa ooit over haar vorige baan als eigenaar van Cherry Picker, een PR-bureau voor de reiswereld en ik vond toen al dat ze een jaloersmakend leven had, met heel veel reizen en avonturen. Ik herinnerde me nog waarom ze haar bedrijf Cherry Picker had genoemd, de kers op de taart – omdat ze met haar bedrijf deed wat ze het allerliefste wilde. En nu dus omgeschoold tot paardencoach. Ik ben niet het type dat zo snel naar een coach stapt, maar de combinatie van de persoon Tessa en de paarden, maakte me nieuwsgierig. Ik ben altijd een paardenmeisje geweest – ik was negen toen ik mijn eerste pony kreeg en mijn hele jeugd bracht ik door op de rug van een paard. Dus stuur ik haar een berichtje en vertel ik haar dat ik als paardenmeisje heel graag een keer paarden kom aaien. Smiley erachter om het lollig te houden… Tessa reageert enthousiast, maar maakt ook meteen een kanttekening. Toch even de check: je weet dat je iets aangaat dat verder gaat dan paarden aaien he. Het gaat sowieso iets met je doen namelijk en daar moet je een innerlijke ja bij voelen. Ik schrijf terug dat ik er echt benieuwd naar ben en we maken een afspraak.

Tessa werkt in Bergen en in Weesp met Tinkers en Friezen, wij hebben vandaag afgesproken bij de Tinkers in Bergen. Ik ken deze paardensoort niet, maar het zijn sterke werkpaarden die dag en nacht buiten staan. Paardencoaching kun je in principe met elk paard doen, legt Tessa uit, maar paarden die in een natuurlijke habitat leven reageren doorgaans meer vanuit hun natuurlijke sensitieve paardengedrag. We nemen de twee paarden mee naar een paddock, waar ze los kunnen rondlopen. Tessa en ik zitten nog even op een bankje aan de kant. Wat meteen opvalt is dat de paarden niet van ons weglopen, maar dicht bij ons blijven staan. Het ene paard gaat met zijn borst voor me staan, terwijl de andere zijn lijf richting het noorden plaatst. Het is een gekke gewaarwording, maar ik vind de paarden meteen ontzettend lief. Het voelt alsof ze me liefde geven en ik voel de energie van de Tinker die voor me staat (sorry, weet even niet hoe ik dit anders moet omschrijven) recht mijn hart instromen. Tessa legt uit dat paarden een vijf keer zo sterke hartenenergie hebben dan wij mensen en dat dit is wat me zo raakt. Ik probeer mijn kritische rationele stem uit te zetten en me open te stellen voor deze sessie.

Adem in, adem uit, open je hart. Ik voel mijn hart als een razende kloppen.

Kudde

Paarden zijn echte kuddedieren en juist dat maakt ze zo geschikt voor coaching, vertelt Tessa. Doordat het kuddedieren zijn zullen ze je bij de groep willen betrekken en kunnen ze heel goed aanvoelen wat je nodig hebt; ze zien je als het ware als één van hen. Daardoor fungeren ze tijdens een coachingsessie als een spiegel. De hartenergie die ik nu van het paard voel laat de zachtheid en kwetsbaarheid die in mij zit naar boven komen, legt Tessa uit. De paarden laten me als het ware zien wat ik nodig heb en waar ik bewust van mag worden.

Ik merk dat ik even moeite moet doen om paarden op zo’n andere manier te zien. Als kind reed ik wedstrijden met mijn paarden en ik ben groot geworden met deze manier van met paarden omgaan, compleet met zweepje en sporen. Dit is een heel andere manier van naar paarden kijken. Maar ik vind het wel mooi. Een van de redenen waarom ik niet meer rijd is dat ik het toch best zielig vind om een paard een bit in te doen en jouw wil op te leggen. Vandaag ga ik terug naar het dier wat het paard in wezen is, en wat waarschijnlijk wel verklaart waarom ik me als kind altijd zo prettig voelde in de buurt van paarden, al was ik me daar toen niet van bewust.

Selfcare

Ook als we de paddock ingaan blijven de paarden vlakbij staan. Ik vind het bijzonder. Ze kunnen net zo goed aan de andere kant gaan staan, maar dat doen ze niet en daar hoeven we niks voor te doen. Wat volgt is een superinteressante sessie waarin Tessa aan de hand van de bewegingen die de paarden maken bij mij naar boven haalt welke dingen op dit moment belangrijk zijn in mijn leven. De ene Tinker blijft nog een tijd lang hartenenergie uitstralen; ik heb blijkbaar heel wat liefde en zachtheid nodig. Deze Tinker vertegenwoordigt een deel van mij, die van opoffering en hard werken. Het leven van een gezin en een drukke baan, die heel leuk is, maar ook behoorlijk veel van me vergt. Het paard ziet er op een gegeven moment zelfs heel vermoeid uit, het lijkt opeens wel een schillenpaard dat al de hele dag een zware kar met schillen voortrekt– mogelijk moeten mijn schoudertjes wel erg veel dragen interpreteert Tessa. Het andere paard blijft richting Noorden turen. Tessa vertelt wat dat mogelijk kan betekenen, maar in feite weten mensen altijd zelf heel goed wat de paarden hen willen vertellen, zegt Tessa. Daardoor zul je nooit antwoorden krijgen die niet al in jezelf verborgen liggen. ‘Dit is zeker ook een sessie die gaat over verlangen’, zegt Tessa. Dat de andere Tinker onbeweeglijk naar het noorden blijft turen geeft mogelijk aan dat ik behoefte heb aan verstilling. Deze Tinker vertegenwoordigt een andere kant van mij, die van de levensgenieter die voor zichzelf staat. Ik vertel Tessa over die andere kant van mij. Dat ik een oude watermolen heb in Italië in het bos en dat ik hoop daar ooit een aantal maanden per jaar te wonen. Dat ik soms heel erg kan verlangen naar een leven in de natuur, met een eigen moestuin en een veld vol tomaten om in het najaar tomatensaus van te maken. De eerste stappen naar die verstilling heb ik al gezet en tijdens de vakanties geniet ik al volop van dat deel van mijn leven. Maar het is ook nog deels een leven in wording. Ik bevind me op een soort kantelpunt. Maar ik voel ook heel sterk dat ik er nog niet aan toe ben om helemaal naar die plek te gaan. Dat er hier nog te veel speelt en dat ik dat leven ook nog te leuk vind. Opeens begint de ene Tinker die voor mijn hardwerkende ikje staat te rollen in het zand en te schudden. Alsof hij me een boodschap wil geven: prima om jezelf op te offeren, maar maak er wel iets plezierigs van en rol ook eens lekker door het zand. Selfcare? Ik mag wat meer voor mezelf gaan leven, zegt Tessa. Het rollende paard brengt in ieder geval een welkome lichtheid; het ziet er ronduit grappig uit.

De paarden komen ook bij mijn verdriet. Twee jaar geleden overleed mijn moeder na een nare ziekte en er zit nog steeds rouw in mij. Ik vertelt er Tessa niets over, maar ze ziet het zelf. Of beter gezegd: de paarden laten het zien. De nu-Tinker aait me met zijn kop; ik kan bijna niet anders dan om zijn hals gaan hangen. Maar hier komt mijn rationele brein in verzet, uithuilen op de nek van een paard gaat me een stap te ver. Maar ook dat is prima. De stem van Tessa: ‘Uiteindelijk bepaal je zelf hoe ver je wilt gaan.’

Healing

Eenmaal thuis probeer ik mijn man te vertellen hoe de sessie is gegaan, maar hij begint wel erg glazig te kijken als ik hem vertel over het rollende paard en wat dat betekende. Tessa had het al gezegd: ‘Probeer het voor jezelf te houden, het valt moeilijk uit te leggen.’ Ze heeft gelijk, dit moet ik even in mezelf laten doorleven. Bijzonder is dat ik de volgende ochtend heel uitgerust en ontspannen wakker word, alsof ik de avond ervoor naar de sauna ben geweest. Een sessie heeft naast bewustwording en het doorbreken van patronen ook altijd het effect van een healing, vertelt Tessa als ik haar een paar weken later weer spreek. Een ander opvallend ding: in de weken na de sessie ontmoet ik een paar oude vriendinnen die ik al sinds mijn achttiende niet meer heb gezien – ruim dertig jaar geleden. Een afspraak stond al heel lang, maar nu komt het er eindelijk van. En ik kom via Facebook weer in contact met mijn beste vriendin van vroeger, met wie ik ook de paardenliefde deelde. Alsof dat deel van mijn leven en mijn leven nu weer in connectie moeten komen. Ik misschien weer wat meer herinnerd mag worden aan het kind dat ik ooit was, bedenk ik me.

Tessa vertelt hoe de paardenliefde ook haar leven in beweging zette. Want hoe succesvol ze ook was met haar bedrijf Cherry Picker, ze werd er vooral moe van en blij maakte al het succes haar niet meer. Toen ze in korte tijd twee dierbaren verloor besloot ze het roer om te gooien. Makkelijk was het niet – ‘Het is tegennatuurlijk om uit een goedlopende fabriek te stappen’, maar het bracht haar uiteindelijk bij de paarden.  Inmiddels heeft ze naast haar bedrijf Paardenzacht ook een marketingbureau voor duurzaam toerisme. ‘De paarden hebben mij het laatste zetje gegeven om mijn hartenenergie weer te laten stromen en ik vind het heel mooi en belangrijk werk om dat geluk nu aan anderen door te geven.’

Ook interesse in een sessie met Tessa? Ga dan naar haar website paardenzacht.nl.

De sessie vinden buiten plaats en kunnen ook doorgaan met de huidige coronamaatregelen.

Fotografie: Hannah Sophia Bakels

Lees ook dit artikel van Giel Beelen over de kracht van paarden: