Josje Smeets is GeluksPsychologe en mocht in opdracht van Visit Maastricht en Visit Zuid-Limburg op vakantie in het Limburgse Heuvelland. De route die zij liep is samengesteld door Limburg Lonkt en staat geheel in het teken van ‘even weg van de massa’ en ‘geluk’. Wie kan beter ervaren of deze route ook daadwerkelijk een geluksgevoel oplevert dan de expert zelf? Lees hier dag 2 van haar avontuur.

Ken je het sprookje van Goudlokje? Dat meisje dat per ongeluk in het huis van de drie beren terechtkomt? En alle bordjes pap, stoelen en bedden uitprobeert? Dit sprookje schiet door mijn hoofd wanneer ik aan het eind van een indrukwekkende dag in Zuid-Limburg in bed lig in het Kruisherenhotel te Maastricht. ‘Het ene bed is te hard, het andere te zacht, maar dit bed is precies goed.’

Mindful ontbijten

Hier slapen is echt een kado; het is stil en het is fijn. Geen fratsen. Op weg naar het ontbijt loop ik langs intact gehouden altaars, kloosterramen en de magnifieke binnentuin. De ontbijtzaal bevindt zich in het hart van het klooster. Weer die rust. Dit maakt dat ik mijn ontbijt zorgvuldig uitzoek en eet. Elke hap is een kadootje. Ik proef de met zorg gemaakte vruchtenjam. De havermout. Mindful ontbijten. Jeetje, da’s lang geleden. Met een jong gezin thuis is dat bijna onmogelijk. ‘Rennen’ is het devies ‘s ochtends vroeg bij ons thuis. Waarbij het meer dan eens voorkomt dat mijn eigen ontbijt overgeslagen of meegegraaid wordt. Terwijl gezonde voeding juist zo belangrijk is voor een fitte en uitgeruste geest. Zouden we meer moeten doen dus. Hoe? Een kwartier eerder opstaan zou al helpen. Dat gaan we proberen.

Het ontbijt bij Kruisheren doet je watertanden. Kijk dan naar deze honingraat!

Nog één koffietje dan!

Klaar voor de tweede Limburg Lonkt-dag!

Stilstaan bij het moment

Ik merk al snel dat mijn hele dag in het teken staat van mindfulness. Het bewust bezig zijn met het nu. Niet op een zweverige manier, ademhalend op een matje, maar juist heel praktisch en to the point. Hoe je dat doet? Het lijkt simpel. Je niet laten verleiden door wat komen gaat, maar stilstaan bij het moment. Met alle aandacht die het verdient. Ik ga het vandaag proberen. Ik zit sowieso nog steeds in de zogenaamde ‘digital detox’. Het niet checken van mijn mail, WhatsApp en socials valt me nog steeds niet makkelijk. Vooral het idee ‘dat ik iets mis’ schiet regelmatig door mijn hoofd. Het niet kunnen delen van dat wat ik meemaak is ook iets dat raar voelt. Alsof ik alleen op de wereld ben. Het helemaal met mezelf moet doen. Confronterend, maar bijzonder tegelijk. Het lijkt alsof ik zoveel meer tijd heb!

Het verzamelpunt voor de rondleiding ondergronds ligt op een fantastisch hoog punt met overzicht over de hele stad Maastricht.

Underground steptocht

Het eerste punt op de agenda deze dag is een steptocht door een van de vele grottenstelsels die Maastricht rijk is. Een zeer ervaren gids van Maastricht Underground geeft me een privé-rondleiding. Lucky bird ben ik. Spontaan vergeet ik mijn behoefte aan digitale bevrediging. Onder de grond is geen bereik. Acceptatie van dit feit maakt me zen. Het steppen geeft een leuke dimensie aan deze tocht. De lichaamsbeweging maakt je sowieso al blij, de stilte en de aardse donkerheid maakt je bewust. Ik hoor hoe mijnwerkers jarenlang door zachte mergel en harde vuursteen gezaagd hebben. Op elkaar aangewezen waren. Waardoor ze soms ter afleiding op de muren schreven of tekenden. Zo stuiten we op een heus ondergronds museum vol gemaakte kunstwerken. Met zelfs een replica van de Nachtwacht.

Het is fijn dat het sportieve steppen af en toe wordt afgewisseld met interessante info. Het ondergronds museum is een plaatje!

Zonder WiFi word ik helemaal happy! Vol energie bij de Mosasaurus.

Verder hoor ik hoe zo’n 800 Nederlandse kunstschatten in de Tweede Wereldoorlog zijn ondergebracht in het ondergrondse gangenstelsel van Maastricht, in de zogenaamde Kluis. Hoe de échte Nachtwacht op een rol hing die dagelijks een kwartslag gedraaid moest worden zodat het doek niet ging doorhangen. Wat bijzonder. Het maakt dat ik echt even voel hoe het geweest zou zijn in die tijd. Ik bedenk hoe bang de 5.000 mensen moeten zijn geweest die aan het eind van de oorlog enkele weken ondergronds hebben doorgebracht. Elkaar warm gehouden hebben.

Versgebrande koffie

Terug boven in de werkelijkheid blijkt ook deze niet verkeerd. Een fel zonnetje gooit haar stralen over de groene heuvels. Ik bedank mijn gids en peddel op mijn elektrische fiets naar de volgende stop. Ik kom terecht bij Blanche Dael, de oude koffiebranderij van Maastricht. 141 jaar oud om precies te zijn. Ik word door de knusse, ouderwetse winkel geleid naar achteren, waar nog elke dag koffie gebrand wordt. De geur van versgebrande pinda’s en koffie zwemt mijn neus binnen. Lekker!

Met de bakkersfiets voor de winkel van Blanche Dael in de Wolfstraat te Maastricht.

Het nostaligische interieur van Blanche Dael.

Pieter legt uit dat de grote hoeveelheden koffie tegenwoordig gebrand worden in een klein fabriekje aan de andere kant van de stad. Maar de speciale koffies worden nog steeds op deze plek gemaakt. Hij vraagt me of ik goed het verschil kan proeven tussen verschillende soorten koffie. Ik word wat nerveus. Ojee, is dit een of andere test of zo? Waar ik heel hard voor kan falen? Ja, ik proef wanneer een koffie smerig is. Uit zo’n met vingervlekken besmeurde automaat bij sommige bedrijven waar ik kom. Ik weet ook dat ik de vers gemalen koffie bij mij thuis heel lekker vind. Maar het verschil proeven tussen de ene en de andere boon? Dat lijkt me lastiger. Toch is dit juist de kern van mindful zijn, legt Pieter me uit. Het bewust proeven van iets. Je niet laten leiden door alles wat om je heen gebeurt.

Proeven

Voor we aan het daadwerkelijke proeven beginnen, raken we in gesprek. Over de gehaaste maatschappij, hoe mensen altijd maar doorjakkeren, hoe hij zelf graag aan zijn kinderen doorgeeft dat alleen vandaag telt. Dat morgen vanzelf wel komt. Pieter straalt een zekere rust uit die me op mijn gemak stelt. Opeens vind ik het falen voor de koffietest niet zo eng meer. Laat maar komen, ik wil gráág één worden met de geur en smaak. Het cuppen is een ritueel an sich.

Het cuppen.  Met aandacht ruiken en proeven van koffie.

De maling ruiken zonder water, met water, het slurpen van je koffie die je daarna uitspuugt. Bijzonder om mee te maken. Ik ruik en proef de koffie van bij oma thuis (die later een décafé blijkt te zijn, dus nog lang niet slecht) en eentje die naar GFT ruikt. Dat durf ik bijna niet te zeggen, maar Pieter kijkt me geruststellend aan. De GFT-omschrijving blijkt niet ver van de waarheid. Welke koffie dit dan is en hoe hij uiteindelijk smaakt? Ga het zeker zelf meemaken. Het stelt je niet teleur. Aansluitend aan mijn koffie-avontuur proef ik een gezonde lunch bij Coffeelovers. Dit is het horeca-concept van Blanche Dael en al jaren een geliefde hotspot in Maastricht. Genieten!

Een overdadige lunch bij Coffeelovers aan Plein 1992.

Limburgse Heuvelland

Na de lunch heb ik tijd om wat te schrijven. De woorden vallen op het papier. De stilte die ik ervaar door enkel offline contacten aan te gaan is overdonderend. Mijn hoofd is rustig en in het nu. Een brein dat in rust is, wordt creatief. Schrijven kost daardoor geen moeite. Bijna jammer vind ik het dat het alweer tijd is voor de volgende activiteit. Dit keer leidt mijn fiets me naar de rand van het Limburgse Heuvelland, naar het pittoreske plaatsje Meerssen. Dit dorp kent een gezellig en knus centrum, met vele boetiekjes waar zelfs mensen vanuit Maastricht speciaal naartoe komen.

Shoppen in Meerssen is een heerlijke offline bezigheid.

Ik laat me even verleiden tot aards vermaak in de vorm van shoppen, maar merk al snel dat ik weer naar rust verlang. Ik wandel door het park dat prachtig is aangelegd. Hier waad ik door het groen, houd stil bij de zwanen en beklim oude bogen. Met volle aandacht voor het moment. Mindful.

De groene entrée van het park in Meerssen is uitnodigend.

De oude poort is een mooi mindful plekje in het park van Meerssen.

Hongerig

Wandelen maakt hongerig. Tijd om de nieuwste hotspot in Meerssen te ontdekken. Eterij de Proosdij wil iedereen uitproberen. En ik merk waarom! Het interieur heeft meerdere tinten roze waar iedereen gelijk vrolijk van wordt. De werfkelders zijn knus en intiem. Met dit prachtige weer in het zonnige zuiden besluit ik op het terras te gaan zitten. De eigenaresse Gitte legt mij vanavond enorm in de watten. Na het kiezen van een gerecht van de zeer uitgebreide kaart krijg ik stiekem allerlei lekkers toegeschoven. ‘Het is vakantie, dus ach’, denk ik bij mezelf en ga graag mee in de verwennerij.

De eerste verrassing bij de Proosdij is deze lichte amuse.

De tapasplank is overdadig en lekker!

Mindful Martini Bellini

Mindful Martini Bellini drinken lukt na het eerste glaasje nog best, daarna wordt het iets minder qua aandacht, maar zeker niet minder gezellig. Ik heb een openhartig gesprek met Gitte over geluk. Dat het niet mogelijk is altijd gelukkig te zijn. Dat het ondernemerschap geweldig leuk, maar ook overweldigend druk is. Dat je je ogen en oren altijd open moet houden. Gitte heeft hart voor haar gasten, dat is te merken. Toch is het belangrijk dat je ook hart hebt voor jezelf. Ik wens haar alle geluk toe. De Proosdij is een succesnummer an sich, loslaten zou makkelijk moeten zijn.

Gitte van de Proosdij is nooit offline. Haar eterij is immers 7 dagen per week geopend.

Rozig stap ik bij het vallen van de duisternis op mijn elektrische fiets van CycleCenter, die ondertussen mijn vriend geworden is. Voor het eerst deze twee dagen probeer ik stiekem het motortje uit. Heel zachtjes. Ik zoef terug naar Kruisheren. Niet meer mindful, maar vooral heel vrij.

Wil jij dit gevoel van vrijheid ook ervaren? Kijk dan op de website van Limburg Lonkt hoe je deze geluksroute zelf kunt beleven. Ben je benieuwd naar de andere dage van dit mindful avontuur? Klik dan hier voor dag 1.