Lieve lezer, Ibiza lover! Deze zomer neem ik, Carli Bisseling, jou mee op onze rollercoaster van onze emigratie naar Ibiza. Ik heb er super veel zin in om met jou de hoogtepunten, de dieptepunten en alles daartussenin te delen, terwijl we ons volledig onderdompelen in ons nieuwe leven op dit betoverende eiland. In deze blog gaan we terug naar augustus 2021, het begin van onze emigratie. 

Emigreren is nu niet iets wat je vaak doet. Waar moet je eigenlijk beginnen? Het eerste wat we hebben gedaan, is natuurlijk het internet afstruinen naar informatie. Allereerst zijn we op zoek gegaan naar een school voor de kinderen en daarnaast een plek om te wonen. De kinderen hebben we ingeschreven op een internationale school. In Nederland is mijn man Nick al Engels tegen de kinderen gaan praten om hen zo goed mogelijk voor te bereiden. Er waren veel meer zaken die geregeld moesten worden, zoals de verkoop van onze woning in Nederland en andere administratieve zaken.

Kinderen een beeld geven 

In oktober 2021 zijn we nog een keer naar Ibiza gegaan met de kinderen om hen een beeld te geven van de plek waar we heen gingen verhuizen. Ondanks dat ze er al een paar keer waren geweest konden ze zich dit niet meer zo goed herinneren. De week bestond uit veel netwerken en op zoek naar een school. Zomaar een school binnen lopen, zat er niet in. Dus we hebben veel navraag gedaan, natuurlijk hebben we ook veel mooie plekken opgezocht en vakantie gehouden. Bij thuiskomst besloten we de kinderen in te schrijven voor een internationale school, zodat ze naast Spaans ook Engels kunnen spreken. Ze kwamen uiteindelijk op de wachtlijst te staan. Het was voor ons afwachten of er in de loop van de maanden een plekje vrij kwam.

Stapje voor stapje 

In het voorjaar van 2022 voelden we ons vertrek steeds dichterbij komen. De stappen naar het inpakken konden worden gezet. Veel spullen hebben we uitgezocht, weggegeven of weggegooid. Alle spullen die we niet meteen mee konden nemen, werden opgeslagen in een loods. Voor de kinderen hebben we ervoor gezorgd dat ze langzaamaan konden wennen dat ze afscheid moesten nemen van hun school. De oudste heeft een mooie presentatie over Ibiza gehouden in de klas, en ook de jongste werd goed voorbereid. Een plek op de school in Ibiza was er nog steeds niet, wel hadden we een tijdelijk huis voor vier maanden gevonden waar we daarna verder zouden kunnen zoeken.

Laatste keren

Een tijd van de ‘laatste keer‘ brak aan. Als ik nu terugkijk, waren deze weken echt een rollercoaster. Alles was de ‘laatste’ keer. En dat was, naast het emotionele deel, ook echt vermoeiend. Hoe goed we de kinderen en onszelf ook hadden voorbereid, de allerlaatste schoolweek was moeilijk. Zowel voor ons als de kinderen. Afscheid nemen van vriendjes, vriendinnetjes, sportclubs en de juffen op school was niet niks. Ook gaven we een afscheidsfeestje voor vrienden en familie, wat ontzettend gezellig was, maar ook verdrietig. 

Als ouder wil je niet dat je kinderen verdrietig zijn en al helemaal niet als het ook nog jouw keuze is om naar het buitenland te verhuizen. Het was een week waarin veel tranen zijn gevloeid.

Begin van een nieuw avontuur

Eind augustus reden we uiteindelijk met twee auto’s en een aanhanger weg. We startten met een vakantie in Spanje. Een plek op de school hadden de kinderen nog niet. Maar dit heeft ons niet tegengehouden om te gaan en dat was maar goed ook. Op maandag 29 augustus stonden we nog op de camping in Spanje, toen er een Spaans nummer op mijn telefoon verscheen. Het was de school van de kinderen. Of we op vrijdag tijd hadden voor een interview. We waren ontzettend blij natuurlijk! En het was alsof alles zo had moeten zijn, want op de donderdag ervoor reden we in de ochtend het eiland op. Op vrijdag was het vroeg dag, want we moesten op ons best op school verschijnen. Het interview was lang en uiteindelijk wist de dame te vertellen dat de jongste sowieso een plek had en dat ze op maandag zouden weten of de oudste ook een plek zouden hebben. Dit was even spannend, maar op maandag kregen we het verlossende telefoontje dat er voor beide kinderen een plekje beschikbaar was! Nick en ik sprongen een gat in de lucht en de kids ook. 

In de loop van de week stond alles in het teken van de school: kinderen voorbereiden, eerste gesprekken met de juffen, uniformen aanpassen en ouderavonden. Die trouwens volledig in het Spaans waren. We hebben het braaf aangehoord, maar aangezien we geen Spaans spreken, hebben we er niets van begrepen. Maar we waren gelukkig niet de enige. Op dat moment beseften we; “Wow, we zijn er en de kinderen gaan naar school.” ” Nu wordt het pas echt echt!” Word vervolgt.

Over Carli Bisseling

Carli Bisseling is Health & Lifecoach en verliefd op Ibiza. Sinds september 2022 woont zij met haar man Nick, en twee kinderen op Ibiza. Vanaf deze plek runt zij haar bedrijf, My new Roots Coaching. Waarin ze vrouwen begeleidt die klaar zijn met de dagelijkse sleur en de verantwoordelijkheid willen pakken om weer grip op hun energie en leven te krijgen. In haar programma’s helpt ze hen om vanuit een gezonde basis, voeding, beweging en mindset, het verlangen naar vrijheid en ruimte voor zichzelf te creëren waardoor ze de vrouw en moeder kan zijn voor haar gezin. 

Om haar missie uit te dragen is ze niet alleen aan het coachen, maar schrijft ze ook artikelen en blogs, is ze werkzaam als docent en is ze haar eigen podcast gestart om andere vrouwen te inspireren. Kijk voor meer informatie over Carli en haar bedrijf op www.mynewroots.nl en volg haar op Instagram voor nog meer inspiratie.