Aukje is ongeneeslijk ziek en werd verrast door Erland en Wendy: 'Het voelt bijzonder dat ik dit allemaal nog kan meemaken'

Aukje Liesting is nog maar 38 en heeft uitgezaaide eierstokkanker. Omdat ze ongeneeslijk ziek is besloot ze meerdere Bekende Nederlanders van wie ze blij wordt op de televisie een berichtje te sturen via Instagram met de vraag of ze haar kon helpen genieten. Want dat is wat Aukje wil, alles nog uit het leven halen! Een van haar wensen is al uitgekomen: door haar berichtjes te versturen kon ze bij de opnames zijn van een televisieprogramma. Wij willen Aukje graag helpen om meer dromen te laten uitkomen!

‘Het zat al een tijdje in mijn hoofd om bekende Nederlanders van wie ik blij word op televisie via Instagram een berichtje te sturen om te vragen of ze me konden helpen te genieten. Ik voeg ze bijvoorbeeld of ik via hen zou kunnen meekijken bij de opnames van een televisieprogramma of een keer een kopje thee met ze zou kunnen drinken. Ik verwachtte er niet veel van en dacht dat ik vast een standaard berichtje zou krijgen als reactie. Maar bij Wendy verliep dat anders. Ze reageerde gelijk heel lief op mijn berichtje en even later kreeg ik een belletje van haar. Ik dacht nog, waar hangt de verborgen camera. Maar dit was geen grap, dit was echt. Wendy vertelde heel enthousiast dat ze die ochtend aan de ontbijttafel met Erland zat en het erover hadden gehad hoe ze mij konden verrassen. Ze vond het dapper dat ik mijn berichtje had geschreven en wilde maar al te graag iets voor mij betekenen.’

First & Last

‘Als verrassing mocht ik met Erland mee naar een televisieopname van First & Last. De voorpret die ik hieraan vooraf heb gehad was al geweldig. De woensdag voor de uitzending ben ik langsgegaan bij familieleden om ze te vertellen over de verrassing van Erland en Wendy. Mijn zus kon met mij mee naar de opnames, dat vonden we beiden wel een beetje spannend.

Die dag hadden we om kwart voor vier afgesproken bij de studio. We waren ruim op tijd weggegaan, omdat we nog een eindje moesten rijden. Ik vond het nog steeds onwerkelijk dat ik bij de receptie kon zeggen dat ik een afspraak met Erland had en doorgelaten werd. Toen dat lukte, kregen we daar al de slappe lach van. Sander Palte heeft ons vriendelijk ontvangen, waarna we een rondleiding kregen door de hele studio. Daarna hebben we Britt Dekker en Martien Meiland ontmoet, die het programma presenteren. Even later maakten we kennis met Erland die ons meenam naar een grote pub lounge, waar allemaal lekkere hapjes klaarstonden en vanwaar we de opnames goed konden zien. Ondertussen legde Erland allemaal dingetjes uit. Het is echt een droom die is uitgekomen.’

Ongeneeslijk ziek

‘In juni 2018 bleek dat ik kanker had in mijn eierstokken. De doctoren waren niet optimistisch. Ze hebben mij geopereerd en mijn eierstokken en baarmoeder verwijderd. Tegen de verwachtingen in was begin 2019 alles zo goed als weg. De kans dat het terugkwam was vrij groot, maar ik kon weer leven zoals ik daarvoor had gedaan. Totdat ze in juni 2019 ontdekten dat er een uitzaaiing zat in mijn lymfeklier en in mijn buik. We proberen het al twee jaar stabiel te houden met verschillende behandelingen zoals hormoontabletten. Vorig jaar heb ik meegedaan met een studie, dat leek veelbelovend, maar daar werd ik helaas heel erg ziek van. De meeste mensen dachten dat ik er niet meer bovenop zou komen. Nadat ik zo ziek werd heb ik opnieuw chemokuren gekregen. Ook heb ik het afgelopen jaar opnieuw bestraling gehad en tot afgelopen april weer zes chemokuren. Dat heeft ervoor gezorgd dat het op dit moment lichamelijk best goed gaat. Ik zie nog een redelijk stijgende lijn en heb nog genoeg energie om een dag vol te houden. Een jaar geleden had ik dat helemaal niet gekund.’

Beperkingen

‘Door corona moet ik heel erg uitkijken. Door de chemokuren is mijn weerstand nog heel laag. Voordat ik kanker kreeg volleybalde ik altijd, dat probeer ik nu weer op te pakken. Maar ik heb zo weinig spierkracht dat het eigenlijk nergens op slaat wat ik doe. Ik krijg de bal niet eens over het net. Maar het gevoel om weer even met een volleybal op het veld te staan, doet me goed. Lichamelijk kan ik steeds meer. In november 2019, net voor ik met de studie behandeling begon, ben ik gestopt met mijn baan. Ik ben lerares wiskunde en ik ben nog niet sterk genoeg om terug te gaan. Gisteren ben ik sinds heel lang weer op school geweest, het was een studiedag en ik wilde graag collega’s gedag zeggen. Het begon weer te kriebelen. Ik hoop dat ik ooit weer les kan geven.’

Levensverwachting

‘Al anderhalf jaar kijk ik niet ver vooruit. Het kan zo snel veranderen. Vorig jaar dacht ik, dit is het. Terwijl ik mij nu weer oké voel. Misschien blijf ik wel een hele tijd stabiel. Ik word nooit meer beter, daar zijn de artsen altijd duidelijk over geweest. Hoe langer ik het volhoud, hoe groter de kans is dat mijn ziekte op een dag te genezen is. Ik hoop met heel mijn hart nog steeds op een wonderpil. Wie weet houd ik het vol tot er iets nieuws wordt uitgevonden.

Ik heb bewust nooit gevraagd wat mijn levensverwachting is. Als je op Google kijkt, dan is het nog een wonder dat ik er nog ben. Het kan alleen maar tegenvallen als ik het zou vragen.’

De clichés zijn waar

‘Ik leef met de dag. De clichés die je altijd hoort, dat je moet genieten van de kleine dingen, dat klopt helemaal. Ik besef me heel goed dat het ook snel afgelopen kan zijn. Mijn zus heeft twee kinderen, als ik daar al een knuffel van krijg of samen eet met lieve mensen; dat zijn de dingen waar ik nu heel bewust van geniet. Vorig jaar heb ik wekenlang op bed gelegen en nu kan ik weer stukjes wandelen. Het voelt bijzonder dat ik dit allemaal nog kan meemaken. Voordat ik kanker had deed ik gewoon mijn ding, ik ging elke dag naar mijn werk en nam de dingen aan als normaal. Nu bestaat normaal voor mij niet meer. Ik geniet van alle kleine dingen en probeer ik alles uit het leven te halen wat erin zit. Hoewel je met corona echt creatief moet zijn. Je wordt beperkt om leuke dingen te doen. Als alles weer voorbij is en ik dan nog leef zou ik heel graag met mijn beste vriendin op vakantie gaan en terug gaan naar Aruba, daar woont een vriendin van mij die vorig jaar een zoontje heeft gekregen.’

Positief bekijken

‘Het is lastig om te weten dat je ongeneeslijk ziek bent, maar ik probeer het ook positief te bekijken. Als ik niet ziek was geweest, had ik Wendy nooit een berichtje gestuurd en dan had ik dit nooit meegemaakt. Daarnaast wordt het nu extra bevestigd dat ik lieve mensen om mij heen heb. Ik wist het altijd wel, maar ik voel mij nu toch wel rijk als we benoemen dat we blij met elkaar zijn.’