Wielrenster Anna van der Breggen stond jaren aan de top en is meervoudig wereldkampioen. Dit jaar besloot ze te stoppen. Met haar boek: ANNA, over haar carrière vol met tips en ervaringen sluit ze de zware, maar ook geweldige tijd voor haarzelf af. 

Hoe kwam je op het idee om een boek te schrijven?

‘Er zijn nog weinig boeken van vrouwelijke topsporters, waarin de wereld achter de topsport te zien is. De uitgever had het al eerder gevraagd of ik een boek wilde schrijven. In eerste instantie wilde ik dat niet, tot ze me het afgelopen jaar opnieuw vroegen en ik ging nadenken wat ik wilde overbrengen met het boek. Het gaat over mijn carrière, maar ook benoem ik herinneringen en tips waar jonge meiden en amateur fietsers iets aan hebben. Het is dus een combinatie van alle dingen die ik geleerd heb en wat ik belangrijk vind.’

Hoe ben je als mens achter de topsport?

‘Voor mij voelt het alsof ik mezelf ben. In de media heerst nog altijd het beeld dat topsporters een hard leven hebben, waarbij ze er volledig voor gaan en altijd zin hebben in wedstrijden. Om die reden voelde ik mezelf ook lang geen topsporter. Ik zocht namelijk het plezier in de sport en deed dingen die ik leuk vond om te doen. Als topsporter moet je ten koste van alles willen winnen en als je dan verliest, moet je heel boos zijn. Ik heb dat niet altijd gevoeld. Als iemand anders won, waarvan ik wist dat diegene er even veel aan had gedaan als ik, kon ik ook voor diegene blij zijn. Met dit boek wil ik ook meer inzicht daarin geven. Een topsporter is ook een mens. Dat menselijke is iets wat denk ik minder vaak verteld wordt. Je hoort nooit dat een topsporter zegt dat hij of zij daar niet naar uit keek.’

Heb jij ooit met tegenzin een wedstrijd gefietst?

‘In 2018 had ik dat ook een beetje. Voor mij is topsport een combinatie van alles eraan doen om goed te rijden en goed willen zijn. Op dat WK was het parcours perfect voor mij. Als je bij de ploeg bent, dan is dat de concentratieomgeving. Thuis heb je dan het stukje ontspanning. Omdat het WK zo belangrijk voor mij was, was dat ook zo voor mijn familie en vrienden. De spanning wilde ik daar even loslaten, maar dat lukte niet, omdat we het dan thuis ook over het WK hadden. Er was geen ruimte meer om ook nog te genieten van de sport. Ik moest winnen, er was geen uitzondering. Als je zo lang naar iets toewerkt waar je maar één ding kan doen, bouwt de spanning heel erg op.

Door het winnen van dat WK, had ik het gevoel dat ik het bereikt had. De wedstrijden daarna doe je ook je best, maar met de gedachte dat je al een keer wereldkampioen bent geweest. Dat heeft mij heel veel rust gegeven. Je doet je best en meer kan je niet doen. Ook al win ik niet, dan voelt het niet als falen voor mij.’

Hoe houd je balans met tussen sporten en voeding?

‘Het is de balans zoeken tussen goede trainingen doen en niet te moe zijn om de volgende trainingen weer te kunnen doen. Het komt erop neer dat je elke dag je lichaam aan het trainen bent, ook al heb je een rustdag. Op een rustdag fiets je bijvoorbeeld een uurtje, word je gemasseerd en probeer je nog steeds de goede dingen te eten. Als ik een grote week heb, train ik rond de 25 uur. Als ik rust moet nemen, voor een evenement, zit het rond de 15 uur. Het kan niet zo zijn dat je topsporter bent en niet bewust bezig bent met voeding. Op dagen dat je meer traint, eet je meer koolhydraten. Op dagen dat je minder traint, neem je minder koolhydraten en iets meer eiwitten voor het herstel. Natuurlijk moet je voldoende groenten en fruit eten. Het is niet alleen de balans tussen training en rust, dat heb je ook in voeding. Je moet voldoende eten om je training te kunnen voldoen, maar niet te veel eten zodat je aankomt in gewicht.

Wat is de reden dat je stopt?

‘Na zoveel jaar ben ik toe aan iets nieuws. De topsport is supermooi, maar er is meer in de wereld dan dat. Jarenlang heb ik mijn lichaam gepusht en altijd wilde ik de beste zijn, dat is best zwaar. Ik vind het wielrennen heel mooi, daarom blijf ik in het vak, alleen dan aan de andere kant. Ik word ploegleidster om de meiden die net beginnen te sturen zodat ze later goed zijn. Op het moment dat alles goed gaat, hoeft dat niet hetgeen te zijn wat je gelukkig maakt. Je moet je gevoel volgen en doen waar je blij van wordt.

Als ik mij bedenk dat ik zo mag stoppen, kijk ik daar ook wel weer naar uit. Het is een begin van een normaal leven. Ik hoef niet meer altijd in topvorm te zijn en kan weer een wijntje drinken.’

Wat is jouw ultieme tip als je begint met wielrennen?

‘Ik denk niet dat de ultieme tip bestaat. Het verschilt per persoon, wat je leuk vindt en wat je moeilijk vindt. Je moet niet drie uur per dag trainen, als je dat niet leuk vindt. Als je ergens tegenaan loopt, moet je dat aanpassen, zodat dat beter gaat. Als je een langere periode gaat fietsen, loop je vanzelf wel tegen dingen aan, waar je vragen over hebt. Dat verschilt voor iedereen. De enige tip die iedereen kan gebruiken is: zoek een goede broek en een goed zadel. Zorg dat de afmetingen van de fiets goed zijn, dat voorkomt veel pijntjes.’

ANNA is verschenen bij Kokboekencentrum en kost 20,-