fbpx

Wendy Wagenaar over slechte raadgevers

Alweer vijf weken geleden vertrok ik voor een week naar Keulen voor een behandeling. Zoals in de vorige blog beschreven, ging ik deze keer alleen. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo op mezelf ben geweest. Vijf dagen zonder kinderen. Zonder man. Spannend, maar het voelde goed. Goed om me te focussen op mijn behandelingen en tijd voor bezinning.

Afgezonderd

Thuis vind ik altijd wel een manier om met iets anders bezig te zijn. Afgeleid willen zijn van de situatie waarin we ons begeven. Dat hoefde nu even niet. En dat heeft me goed gedaan. Zo afgezonderd van hen begreep ik nog meer waarom ik dit alles doe. Mijn kinderen hebben geen idee, maar zij en Bowe zijn de stille kracht achter mijn daadkracht. Zij zorgen voor het doorzettingsvermogen van mijn kant. Het leven met hen is leuk.

Alles willen meemaken

In de afgelopen jaren ben ik daarin soms wat doorgeslagen. Ik wilde eigenlijk niet vaak weg van huis, maar alles meemaken. Niets willen missen van de kinderen, want is er me slechts beperkte tijd met hen voorgeschoteld. Tegenwoordig kan ik dat beter loslaten. Ik snap dat ik aan mezelf en mijn genezing moet werken en dan krijg ik nog genoeg tijd. Het klinkt op papier heel simpel. En het gaat me in de praktijk ook steeds beter af.

Trochsetter

Vandaag (ik schrijf dit op maandag 7 oktober) is de overlijdensdag van mijn vader. Inmiddels al 9 jaar een feit, dat hij er niet meer is. En toch is hij er nog steeds. In mijn gedachten. En in de gedachten van anderen. Ik krijg een lief bericht van iemand die mijn vader zo goed heeft gekend. Zij hoort bij mijn vaders ‘werkfamilie’ en zij noemt mij op deze dag een ‘trochsetter’. Het Friese woord voor doorzetter. Wat is het eigenlijk een mooi woord in het Fries. Ik kan waarderen dat zij dat zegt en toch denk ik dat doorzetten de enige optie is in deze situatie. Je doet het gewoon. Opgeven in het leven is voor niemand een optie. Iedereen zou kansen benutten en creëren als het aankomt op het redden van leven. Dat angst, verdriet en boosheid daarin een verlammende werking kunnen hebben, snap ik als geen ander. Ik ben blij dat ik steeds vaker deze factoren weet te parkeren. Het geeft mij zoveel rust en daadkracht terug. Dus ik hoop vanuit de rol van ‘trochsetter’ ooit nog eens een trendsetter te worden. Een trendsetter voor het vinden van een manier om mensen te helpen deze verlammende werking uit te kunnen zetten. Het geeft mij in ieder geval veel overzicht en rust in mijn hoofd.

Zoektocht anders aanpakken

Angst, verdriet en boosheid zijn wat mij betreft altijd slechte raadgevers geweest. En ook bij mij liggen ze continu op de loer. Ik wantrouw mijn lichaam dagelijks. Het heeft mij zulke klappen gegeven, dat het nu voor lange tijd mag laten zien dat het tot iets moois in staat is. Ik krijg de afgelopen tijd steeds goede berichten en uitslagen en toch plopt angst als een soort van spontane bacterie ook bij mij wel op. Het is elke dag een uitdaging, maar sinds ik merk dat ik de verlammende effecten wat beter onder controle heb, pak ik mijn zoektocht ook anders aan. Met meer de zoektocht op gevoel en intuïtie.

Flow

Halverwege september had ik een CT-scan en de uitslag liet een verdere afname van de vier resterende plekken zien. Ik kan niet aan de gedachten ontkomen, dat er vast iets in mijn eigen protocol moet zitten wat voor mij werkt. Voor nu zit ik in een flow. Angst en paniek komen af en toe om de hoek kijken en dan vertel ik dat ze weer weg mogen gaan. Ik ga namelijk nergens naar toe. En natuurlijk ben ik bang dat, wanneer ik bovenstaande schrijf, ik in een volgende blog alweer moet aangeven dat het toch wat minder succesvol is verlopen. Het vertrouwen in mijn lichaam is iets wat ik gaandeweg ben kwijtgeraakt. Op dit moment sta ik wat mij betreft toch op één van de hoogste punten. Nog niet alle tumoren zijn weg, maar ze slinken. Waarom niet verder? En daarom schrijf ik het nu wel op. Ik ga goed. En ik ga verder.

Dankbaarheid en positiviteit

Er dragen veel mensen bij aan mijn zoektocht naar genezing. Hoe uniek is dat? Dat draag ik voor de rest van mijn leven met mij mee. Ik heb nieuwe vriendschappen opgedaan en heb mensen uit mijn verleden die een hernieuwde fase met mij zijn ingegaan. Ik heb bijdragen en steun uit onverwachte hoek. Daar ben ik dankbaar voor. En het stemt me ook positief. Volgende week ga ik weer naar Keulen. Weer alleen. En toch voelt het niet zo alleen. Ik voel me gesteund. Zonder hulp kon ik daar niet naar toe. Inmiddels niet meer met de gedachten dat ik thuis te veel mis. Met een beetje meer vertrouwen dat ik hiermee werk aan een investering op de langere termijn.

In november komt er een nieuwe blog. Laten we dan afspreken dat dat ook met positief nieuws gaat zijn.

Wordt vervolgd.

Liefs, Wendy

Wendy Wagenaar Wendy Wagenaar over slechte raadgevers

Wendy haar zoektocht naar genezing bestaat uit verschillende behandelingen. Donaties stellen haar in staat om dit te vervolgen. Wil je hieraan bijdragen? Klik hier. Middels het doneercadeau kun je haar steunen. 



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF