2020 wordt mijn jaar! Mensen die mij goed kennen, weten dat ik altijd veel met even getallen heb gehad. Noem het bijgeloof, maar van een cijfer 2, 4 of 8 word ik blijer dan van een oneven getal. Dan kunnen we stellen dat 2020 echt een mooi jaar gaat worden, toch? Ik geloof erin. Althans wel wanneer ik deze blog schrijf. Mijn vertrouwen en hoop blijven soms aan een zijden draadje hangen. Voor nu voelt de flow van een even jaar heel goed.

Terugblik

Terugkijken en goede voornemens bedenken, daar doe ik al een tijdje niet meer aan. Elke dag probeer ik te zien als nieuwe kans. Beter dan de dag ervoor. Voornemens heb ik wel. Het voornemen om door te gaan, waar ik 2019 mee afsloot. Een flinke daling in het getal van mijn tumor marker.

Wanneer ik dan toch nu de balans ga opmaken en terugblik, dan kunnen we stellen dat ik in 2019 een paar goede pieken en dalen heb gehad. Hoe anders begon het jaar 2019 voor mij ten opzichte van nu. Het is niet eens meer in de grafieken te zien, maar vorig jaar (31 januari) had ik een tumormarker van 5754. Onder de 30 is ‘normaal’. En in het eerste weekend van februari kwam ik daardoor met zoveel pijn op de Spoedeisende hulp terecht. Het was een hele zwarte periode. Bowe noemde het slechts een tussenstation. Ik schreef er destijds een blog over.

Of hij het toen zelf geloofde weet ik niet. Het was in ieder geval bedoeld als peptalk, van mijn rots in de branding, en wat had hij gelijk. Zware beslissingen volgde. Zo begon ik aan mijn uitgestelde chemo. Voor mij een diep dal. Het was mijn taak om deze chemo voor altijd in mijn rugzak te houden voor ergere tijden. Die erge tijd was aangekomen. En slechts na twee kuren mocht ik alweer stoppen. Mijn tumor marker daalde als een dolle. Wat was het geweest? Slechts alleen een chemokuur of toch….? Deze daling zette voort. En op 8 januari jongstleden bleek mijn tumor marker een waarde van cijfer 9 te hebben. Geen even getal dat cijfer 9, maar daar zal je mij niet over horen. Ik vind het een mooi getal en ik wil het wel voor eeuwig en altijd adopteren.

Statistieken

Ondanks dat ik probeer de statistieken los te laten, heb ik zo af en toe bevestiging nodig. Mijn tumor marker geeft mij bevestiging om door te gaan. De combinatie van regulier met aanvullende behandelingen. Mijn eigen complementaire aanpak. Het voelt goed. En ik ga daarmee verder. Dus dat is mijn voornemen. Te blijven vertrouwen op mijn gevoel. Verder met een puzzel van heel veel losse stukjes. Deze reis op gevoel en logica die niet bewezen is, maakt dat je tegen alle vertrouwde labels en gangbare verwachtingen ingaat. Dat is niet wat mij heel erg past. Ik loop liever in de pas, dan dat ik mijn kop boven het maaiveld uitsteek. Die ambitie heb ik nooit gehad, maar zonder hulp kan ik het niet.

Kerstactie

Dus hulp was daarin welkom. En die kreeg ik. Wolter, die ik 20 jaar geleden tijdens stage op Aruba heb leren kennen, bood aan om digitaal mijn verhaal verder proberen te verspreiden. Hij bedacht een ludieke kerstactie. En mijn website werd even overgenomen. Doel: vragen om financiële steun om verder te kunnen gaan met mijn zoektocht in 2020. Het heeft ruim 20% van mijn benodigd doel opgehaald. En het heeft mij zoveel meer gebracht. Herkenning, liefde en hulp. Zo fijn. Dat mensen om mij heen zien hoe hard er voor wordt gewerkt.  ‘Gewoon vragen’ lijkt misschien makkelijk, maar dat is het niet. Ik ben letterlijk het doel. Hiermee sta je eigenlijk de hele tijd ‘aan’.

Werken

Mijn ouders hebben mij altijd gestimuleerd om te werken. Bijbaantjes vanaf mijn vijftiende jaar. Eerst in de plaatselijke Zeeman, omdat mijn buurmeisje Marije net iets eerder was aangenomen in de supermarkt waar mijn zus en ander buurmeisje al werkten. Een jaar later was het ook mijn beurt om toe te treden tot de gezellige club van de weekendploeg van de C1000. Dat heb ik jaren gedaan. Naast de middelbare school. Daarna tijdens het studeren in Groningen. Elk weekend terug naar Drachten. En sindsdien heb ik altijd gewerkt. En dat wil ik nu op mijn manier ook blijven doen.

Ik kijk terug op een hele mooie kerstactie en ga weer actief verder met het Doneercadeau. Een dank-je-wel in de vorm van een tastbare herinnering voor de steun. Het geeft mij ook afleiding en dat heb ik ook nodig. Daarnaast heb ik nog 80% van mijn doel te gaan. Ik ga goed en dat wil ik zo houden. Ik word ondernemer van mijn genezingspad. En ik ga door met het Doneercadeau om mijn doel daarmee te bereiken.

Onvoorwaardelijke hulp

Dus terug naar nieuwe dingen maken. En het mooie aan de actie van Wolter? Het bracht mij nieuwe inzichten. Nieuwe kennis. Door mensen die mij mailden met mooie genezingsverhalen. Mensen die in het verleden opgegeven waren, maar in het heden gaat het goed met ze. En ze zijn gezond. Mensen die tips en ideeën gaven voor een vervolg van mijn zoektocht. Het is bijzonder om te merken hoeveel mensen onbaatzuchtig iets voor elkaar over hebben. Hoeveel moeite ze nemen om een ander te helpen. En ook om te zien hoeveel mensen in mijn omgeving weer een financiële bijdrage hebben geleverd. Ze hebben geen idee hoe ze hiermee mijn drive creëren om te laten zien, dat het mogelijk is! En dat het altijd mogelijk is om weer op te krabbelen. Mijn diepste dal in februari 2019 was slechts een tussenstation. Een heel slecht station. Ik heb besloten voorlopig niet uit de trein te stappen. En dat betekent dus dat ik verder moet gaan met deze rijdende trein. Mijn reis om de puzzelstukjes te vinden.

Wensenlijst 2020

Ik heb niet alle antwoorden op wat het beste is voor nu. Ik heb niet altijd een vastomlijnde aanpak. Maar ik heb wel een stip aan de horizon en dat is gelukkig en gezond zijn.  En daar werk ik naar toe. Dat is mijn wens voor 2020 en de daaropvolgende jaren. En de aanpak blijft gelijk: beter worden met reguliere behandelingen en controles met aanvullende behandelingen waarvan mensen ook niet kunnen bewijzen, dat ze geen effect hebben op mijn kanker. En wanneer ik die behandelingen tot me kan nemen en geen gekke dingen doe dan wil ik daar mee door. Noem het vooruit lopen op de wetenschap. Ik ben mijn eigen proefpakket.

Dus hoe gaat het met me? Het gaat goed. Dat is tegenwoordig mijn antwoord wanneer iemand het mij vraagt. Kan het beter? Ja. Dat zeker. Ik wil van 2020 het jaar maken waarin ik mijn kankercellen een mokerslag ga geven. Ik wil graag een 9 blijven en ik heb er afgelopen jaar hard voor gewerkt. Dat in december 2020 iemand anders geholpen wordt met een kerstactie.

Tot slot

Deze blog zou een begin moeten zijn van een nieuw jaar met vertellen over wat ik allemaal wil gaan doen. Dat komt wel. Ik wil nu alleen maar schrijven: DANK JULLIE WEL! Bedankt voor alle onvoorwaardelijke hulp. Geniet van elkaar. Geniet van een gezond lijf. Pas goed op dat lijf. Niet alleen in januari. En wanneer blijkt dat een goed en gezond voornemen reeds gesneuveld is in deze eerste weken, begin dan gewoon opnieuw. Zolang je die mogelijkheid hebt: begin dan gewoon. Elke dag nieuwe inzichten en een nieuwe kans.

Tot februari.

Liefs, Wendy

Wendy haar zoektocht naar genezing bestaat uit verschillende behandelingen. Donaties stellen haar in staat om dit te vervolgen. Wil je hieraan bijdragen? Klik hier. Middels het doneercadeau kun je haar steunen. 

Lees hier meer blogs van Wendy.