Het leven van Petra Kramer nam een radicale wending toen degene die in eerste instantie haar droomman leek, iemand bleek te zijn die in minder dan twee jaar tijd haar volledige bestaan ontwrichtte. Het boek dat ze daarover schreef, Zonder jou besta ik niet, heeft veel losgemaakt. Ook bij anderen…
‘Wil je contact opnemen met haar?’, mailde ze me op een zondagavond. Het kwam van de redacteur met wie ik de podcast ‘De Liefde van Nu’ had gemaakt over mijn relatie met Olivier. Die relatie is inmiddels jaren geleden geëindigd en het had destijds mijn bestaan op de grondvesten doen schudden. Door alle media publiciteit was het allemaal weer in mijn volle bewustzijn gekomen. En niet alleen in mijn bewustzijn, zo bleek. Ook van vrouwen en mannen die iets vergelijkbaars hadden meegemaakt. De vele reacties de eerste paar maanden hadden me overweldigd, maar nu leek juist de rust weer een beetje terug te zijn.
Shock
De inhoud van dit bericht maakte dat ik meteen rechtop ging zitten, mijn nek gestrekt en mondhoeken scherp. ‘Ik denk dat ik weet over wie deze podcast gaat,’ schreef ze. ‘Ook ik heb een relatie met hem gehad. Een tijdje geleden heb ik het beëindigd. Alle punten waren zo herkenbaar, de appjes, de bijna achteloze manier waarop hij sprak over zijn ouders huis aan de Côte d’Azur. Het bedrog. Alles kwam terug toen ik Petra’s podcast hoorde en ik wil haar heel graag spreken.’ Een diepe zucht kwam uit mijn tenen. Ze was niet de eerste die zich meldde. Vier vrouwen maar liefst, die na mij met hem een relatie hadden gehad, hadden me gemaild en gebeld. Ik had hun verhalen gehoord en gehuiverd. Ze hadden allen gedacht hun droomman te vinden en waren allen zichzelf weer bij elkaar aan het rapen. Vroegen zichzelf af hoe dit in godsnaam had kunnen gebeuren. Waar hadden ze iets gemist? Net als ik destijds.
Maar dat waren alleen relaties van iets langer geleden geweest. Deze vrouw zou me naar een ander punt toebrengen, wist ik. Naar het hier en nu. Tijdens het schrijven van mijn boek heb ik altijd geweten dat er ooit, iemand, het zou lezen en haar huidige vriend daarin zou herkennen. De shock zou voelen van de volledige misleiding en de wanhoop over haar naïeve zelf. De vrije val naar beneden zou maken, zoals ik die ooit gemaakt had na het openen van een waarschuwingsmail van alle andere vrouwen voor mij. Dat punt was nu dichterbij dan ooit.
Womans magnet
Op een zonnig terras zag ik haar zitten. Blond, slank en energiek. Helemaal zijn type, schoot er door me heen. Ze keek me aan en dacht hetzelfde. ‘Ik heb mijn hond maar even niet meegenomen hoor’, zei ze als eerste, toen ze die van mij zag. We begonnen meteen te lachen. Een lach zoals vrouwen doen die dezelfde man hebben gedeeld. Wij kenden beiden zijn voorliefde voor honden. Een man met een hond is immers aaibaar en betrouwbaar. A womans magnet, had hij zijn hond vaak grinnikend en liefdevol genoemd. Dezelfde hond die hij rücksichloos had afgestaan toen het hem niet meer uitkwam.
Ze begon meteen met praten. Over hoe ze hem had ontmoet op Tinder, hoe het was gegaan tussen hun en hoe het ten einde was gekomen. Mijn boek dat ze inmiddels had gelezen en hoe ze nu alle puzzelstukjes samen zag. De bestelling van zes cappuccino’s en tweemaal bananenbrood waren slechts een intermezzo van ons intensieve gesprek. Ik was haar en zij was mij. Ze had zich zo schuldig gevoeld toen ze de relatie had beëindigd omdat ze het niet vertrouwde, maar niet wist waarom. Ze had hem geld geleend, veel geld. Zogenaamd voor zijn bedrijf. Zelf was ze ook succesvol ondernemer en begreep best dat je af en toe steun nodig hebt. Maar er waren teveel scheuren en barsten gekomen. Ze was zo waanzinnig verliefd geweest, maar gaandeweg teveel rare signalen gekregen. Met behulp van een advocaat had ze gelukkig haar geld terug. Een opgelucht stroompje lucht stroomde door mij heen.
Gestoorde werkelijkheid
Voortdurende ontwrichting, zo zou ik mijn relatie met Olivier en het effect dat hij had op mij omschrijven. Aan de ene kant die geweldige leuke relatie die helemaal goed voelde, en aan de andere kant het donkere gat wat hij af toe leek. Het gevoel dat deze man, die zo waanzinnig leek, iets verborg wat zo duister was dat ik niet in hem af durfde te dalen. Bang voor wat ik aan zou treffen. Keer op keer had ik keuzes gemaakt die tegen mijn eigen gevoel en waardes ingingen. Gemanipuleerd tot op het bot, zo bleek later. En ik was niet de enige, toen al waren er zoveel andere vrouwen. We hadden gehoopt dat door onze krachten te gaan bundelen en hem naar beneden te brengen, de slag voldoende zou zijn om het te stoppen. Maar dat was het niet geweest. Hij had inmiddels weer een business opgebouwd en maakte dat vele levens een schimmige plek waren geworden. Gevangen in zijn eigen gecreëerde werkelijkheid. Een gestoorde werkelijkheid.
Ze keek me plotseling strijdlustig aan en pakte mijn hand. ‘Laten we dit stoppen.’ Ik zette mijn zonnebril af en kneep mijn ogen in de hare. ‘Ik ken mensen, jij kent mensen. Dit moet stoppen. De schade is te groot.’ Ik zoog mijn wangen een beetje in elkaar bij het horen van die woorden. Met het schrijven van mijn boek had ik afgerekend met de demonen in mezelf en dat was een pittig proces geweest. Nu moest ik ze opnieuw weer aangaan. Het verhaal was nog niet af. Nog lang niet.
‘Laten we dat doen,’ zei ik. ‘Wat wordt het plan?’
Olivier is een gefingeerde naam, zijn echte naam is bekend bij de redactie.
