Als je een operatie moet ondergaan, denk je waarschijnlijk niet na over het geslacht van de chirurg. Recent onderzoek wijst erop dat je dit misschien toch wel moet doen. Canadese wetenschappers hebben ontdekt dat vrouwelijke chirurgen betere resultaten behalen dan hun mannelijke collega’s, vooral op de lange termijn.

Dr. Christopher Wallis, een oncoloog van de Universiteit van Toronto, heeft zich samen met zijn team verdiept in de verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke chirurgen in termen van complicaties, overlijden en heropnames na een operatie. Uit eerdere studies bleek al dat vrouwelijke chirurgen over het algemeen beter presteren dan mannelijke chirurgen in de eerste dertig dagen na een operatie. Dit nieuwe onderzoek heeft zich gericht op de langere termijn, met inbegrip van 90 en 365 dagen na de operatie, en omvatte 25 verschillende soorten chirurgische ingrepen, van algemene chirurgie tot plastische chirurgie.

Complicaties

De resultaten zijn opmerkelijk. Patiënten die geopereerd werden door mannelijke chirurgen bleken 90 dagen na de operatie 8 procent meer kans te hebben op nadelige gebeurtenissen dan degenen die door vrouwelijke chirurgen werden behandeld. Na een jaar lag dit percentage nog steeds op 6 procent. Nog opvallender was het verschil in sterftecijfers: patiënten die werden geopereerd door mannelijke chirurgen hadden 25 procent meer kans om te overlijden dan diegenen die door vrouwelijke chirurgen werden behandeld.

Mogelijke verklaringen en toekomstig onderzoek

Hoewel dit onderzoek niet alle oorzaken van deze verschillen heeft kunnen vaststellen, zijn er enkele aannames gedaan. Het is bekend dat mannelijke en vrouwelijke artsen verschillen in de hoeveelheid tijd die ze aan patiënten besteden, hun communicatiestijl en de mate waarin ze medische richtlijnen volgen. Deze factoren kunnen bijdragen aan de resultaten die in deze studie zijn waargenomen.

Medische Gemeenschap

Het is belangrijk om deze bevindingen serieus te nemen volgens Dr. Wallis. Hij benadrukt het belang van introspectie bij mannelijke chirurgen en pleit voor een bredere professionele en maatschappelijke discussie over dit onderwerp. Hij hoopt ook op vervolgonderzoek om de dieperliggende oorzaken van deze verschillen te begrijpen, met als uiteindelijk doel de medische zorg voor patiënten te verbeteren.