Merel van Groningen (46) raakte op veertienjarige leeftijd onder invloed van een loverboy. Hij probeerde haar los te maken van haar omgeving en zorgde ervoor dat hij nog maar de enige was die Merel had. Hij was gewelddadig en dwong haar om met mannen naar bed te gaan voor geld. Pas na drie maanden werd Merel uit de prostitutie geholpen. Tegenwoordig gebruikt ze haar eigen ervaringen om jonge meiden die ook slachtoffer zijn geworden te helpen.

‘Het valt me op dat de meisjes waar ik vandaag de dag mee werk steeds jonger worden. Ik was zelf veertien jaar oud toen ik voor het eerst in aanraking kwam met een loverboy. Het jongste slachtoffer waar ik contact mee heb is nog maar twaalf. Dat is heel heftig om te beseffen, dat die slachtoffers zo jong kunnen zijn. Op het moment coach ik twaalf meisjes in samenwerking met Jeugdzorg. Ik probeer ze zo goed mogelijk te helpen en te begeleiden door middel van mijn eigen ervaring. De meiden kunnen mij altijd bellen of appen als ze het moeilijk hebben. Als ze zich bijvoorbeeld heel eenzaam voelen door wat ze hebben meegemaakt, mogen ze mij bellen. Ik weet zelf nog heel goed hoe die eenzaamheid voelt. Die eenzaamheid vond ik zo’n naar gevoel, dat ik er nu alles aan wil doen om ervoor te zorgen dat deze meisjes diezelfde eenzaamheid niet hoeven te ervaren.’

Loverboy

‘Ik weet nog heel goed hoe ik zelf slachtoffer werd van een loverboy. Hij heette Mike en was elf jaar ouder dan ik. Hij zat vol tatoeages en was iemand met wie ik normaal gesproken nooit om zou gaan. Dat zorgde ervoor dat ik hem juist interessant ging vinden. Langzaam maar zeker ging hij een steeds grotere rol spelen in mijn leven. Ik had veel ruzie met mijn ouders en als ik die nare thuissituatie even wilde ontsnappen, stond Mikes deur altijd voor me open. Thuis vond ik de regels heel streng, maar bij Mike mocht ik alles. Hij probeerde me tegen mijn ouders op te stoken, om me zo los te maken van mijn familie. Mijn ouders merkten dat ze hierdoor geen gezag meer over me hadden en stuurden me daarom naar een internaat. Op een dag kwam Mike me, gewapend met een pistool, uit het internaat weghalen. Hij vocht met de groepsleiders van het internaat en sloeg iemand bewusteloos met een stofzuigerstang. Daar schrok ik heel erg van en toen kreeg ik ook wel door wat voor een persoon het was. Hij was heel gewelddadig en ook ik kreeg regelmatig klappen van hem. Van te voren had ik nooit verwacht dat hij tot zulke dingen in staat zou zijn. Mijn moeder had me gebeld en zei: “Als je niet bij hem weggaat, dan trek ik mijn handen van je af.” Dat gaf mij het gevoel dat Mike gelijk had over mijn moeder. Het voelde alsof ze me in de steek liet.’

Prostitutie

‘Ik woonde bij hem, maar hij zorgde totaal niet voor me. Ik had niks te eten en te drinken en ik mocht nergens heen van Mike. Toen ik een keer weigerde ergens in te breken, stak hij me met een schroevendraaier. Deze dingen zorgden ervoor dat ik mijn mond leerde te houden. Ik durfde me niet meer te verzetten tegen hem en hij had me echt in zijn macht. Doordat ik niet meer tegen hem in durfde te gaan, ben ik uiteindelijk in de prostitutie beland. Een van mijn vriendinnen had me daar nog voor proberen te waarschuwen, maar ik dacht dat ze gewoon jaloers was. Mike had me zo in zijn greep, ik geloofde alleen nog maar wat hij zei. Van Mike moest ik met mannen naar bed voor geld. Dit wilde ik natuurlijk echt niet, maar hij sloot me op in zijn kelder en dreigde mijn moeder te vermoorden als ik niet deed wat hij zei. Ik was heel bang voor wat hij mij of mijn moeder aan zou doen, dus ik deed wat hij van me vroeg. Drie maanden lang werkte ik voor hem in de prostitutie. Ik vond het verschrikkelijk. Ik was nog zo jong en ik was erbij toen er onderhandeld werd over hoe duur ik was. Er werd mij verteld dat ik twintig euro waard was. Dit vond ik zo heftig. Van het geld dat ik verdiende heb ik zelf helemaal niks teruggezien. Alles ging meteen naar Mike en dat gaf hij uit aan bier en koffie. Sommige mannen die bij me kwamen hadden wel door dat ik minderjarig was, maar toch gebeurde er niks. Ik voelde me ontzettend eenzaam.’

Uitweg

‘Na drie maanden op de automatische piloot geleefd te hebben, werd ik eindelijk door de politie uit de prostitutie geholpen. Voor mij voelde het alsof ik al die maanden gewoon aan mijn lot was overgelaten. Later bleek dat er de hele tijd al allerlei instanties bezig waren om mij te helpen. Mijn moeder had helemaal niet haar handen van me afgetrokken, zoals ze had gezegd, maar ze was ondertussen van alles aan het doen om mij daar weg te halen. Ze hadden alleen geen plek om me heen te brengen, want Mike zou me overal kunnen vinden. Na die drie maanden hadden ze eindelijk een veilige plek voor me gevonden. Ik zou in het geheim terug worden geplaatst op het internaat, omdat de politie dacht dat Mike me daar niet zou komen zoeken. Achteraf hoorde ik van mijn moeder dat ze nooit bang voor Mike is geweest en dat hij haar ook nooit heeft opgezocht. Als ik dat destijds had geweten, had ik misschien meer tegen hem in durven gaan. Er is een dossier bijgehouden over mij. Hierin staat alles beschreven over de onderzoeken die er zijn gedaan. Dit vond ik heel fijn om terug te lezen, zo werd er een heleboel duidelijk voor me. Ik weet nu dat iedereen hard zijn best voor me heeft gedaan, terwijl het op dat moment voelde alsof ik er alleen voor stond.

Het was heel lastig om na alles wat ik had meegemaakt mijn leven weer op te pakken. Ik voelde me heel eenzaam en kreeg last van herbelevingen. Een lange tijd heb ik in angst geleefd, bang om Mike weer tegen te komen. Ik heb echt een trauma overgehouden aan wat ik heb meegemaakt. Ik heb therapie gehad, zodat ik kon leren om met PTSS te leven. Je kunt je geschiedenis niet veranderen, maar je kunt wel leren ermee om te gaan.’

Slachtofferhulp

‘Mijn verleden zal ik altijd bij me dragen. Het is natuurlijk heel heftig wat ik allemaal heb meegemaakt, maar ik wil er graag iets goeds mee doen. Daarom zet ik me nu op meerdere vlakken actief in om jonge slachtoffers te helpen. Zo heb ik twee boeken geschreven over wat ik allemaal heb meegemaakt. Ik vond het heel moeilijk om erover te schrijven en ik heb in totaal zeven jaar over mijn eerste boek gedaan. Het leven dat ik zo graag achter me wilde laten moest ik in gedachten opnieuw beleven, zodat ik erover kon schrijven. Dat was heel heftig, alle gevoelens kwamen weer terug en ik kreeg er hartkloppingen van. Toch ben ik heel blij dat ik het heb geschreven, want ik wil graag andere slachtoffers van loverboys helpen met mijn verhaal.

Ook ondersteun ik jonge meiden die slachtoffer zijn geworden van een loverboy. Ik heb in 2020 een stichting opgezet om slachtoffers op te leiden tot coach. Samen gaan we aan de slag om jonge meiden te helpen. Volgend jaar gaan we tools ontwikkelen om slachtoffers te helpen hij het doen van aangifte. 80% van de slachtoffers krijgt niet de juiste hulp, vanwege lange wachttijden. Dat is natuurlijk veel te veel en ik wil mijn best doen om dat te veranderen. Er zijn helaas nog steeds veel meiden die slachtoffer worden van een loverboy.

Zelf heb ik nog lang met de angst voor Mike rondgelopen. Ik hoorde een keer zijn stem achter me toen ik bij de patatzaak stond. Die angst is onbeschrijfelijk. Ik heb moeten leren leven met een trauma en dat zullen deze meiden nu ook moeten. Ik hoop dat ik ze daar een handje bij kan helpen. Het is heftig dat ik met mijn werk altijd terug moet gaan naar mijn verleden, maar ik heb het ervoor over. Ik hoop dat ik de situatie voor de jonge slachtoffers een stukje draaglijker kan maken. Ik wil alle slachtoffers meegeven dat zij niks fout hebben gedaan, het is de loverboy die fout zit. Hij is degene die gestraft moet worden.’

Meer weten van Merel? Neem een kijkje op haar website!

Lees ook deze levensechte verhalen: