Het EK vrouwenvoetbal is in volle gang. En hoewel Anouk Hoogendijk zelf voor het eerst niet meer meespeelt, is ze niet minder betrokken. Ze moedigt het team aan, vlogt en schrijft voor het AD, zit bij Jinek aan tafel tijdens het EK en schuift aan bij de NOS als analist. De oud voetbalster heeft het er druk mee. Maar niet te druk om met WENDY de ins & outs van het vrouwenvoetbal door te spreken!

Gepassioneerd vertelt ze over het steeds populairder wordende vrouwenvoetbal, het EK van deze zomer én over haar eigen carrière…

Het EK vrouwenvoetbal: drie weken lang heel hard genieten voor jou?

‘Ja, eigenlijk wel. Veel mensen vragen me nu ook: ‘Vind je het niet heel moeilijk?’ Ik ben natuurlijk net gestopt met voetballen en dit is het eerste toernooi dat ik zelf niet meedoe. Het is wel gek ja, om een andere rol te hebben. Maar ik moet zeggen dat ik het er niet moeilijk mee heb, ik geniet er vooral erg van. Ik vind het heel leuk om te zien hoe goed ze het doen en vooral ook hoe het EK vrouwenvoetbal leeft in Nederland. Dat is groter dan ooit tevoren. Er kijken twee miljoen mensen naar de wedstrijden van Nederland, de stadions zijn dik uitverkocht en iedereen volgt het in ons land. Dit is waar we altijd van gedroomd hebben.’

Op je 12^e deed je mee aan het tv-programma Geef Nooit Op, om je grote droom te verwezenlijken: meetrainen met FC Utrecht. De liefde voor voetbal zat er dus al jong in?

‘Ik hield van heel veel verschillende sporten. Mijn ouders zijn allebei sportdocent, dus eigenlijk zat ik van jongs af aan op vijf sporten tegelijk. Ik heb lang gezwommen, geschaatst, gevoetbald, geturnd, getennist. Zij wilden gewoon dat we een brede basis hadden, met verschillende sporten. Uiteindelijk vond ik een teamsport toch het leukst en vanaf het moment dat ik ging voetballen was dat mijn nummer één. Elke dag voetbalde ik: op het veld, op straat, op het schoolplein… Dus liet ik steeds meer sporten vallen en uiteindelijk had ik alleen voetbal nog over.’

Wie was jouw grote voorbeeld?

‘Toen ik jong was, was dat meestal Overmars, daarna Davids en toen nog Cocu. Ik was een grote Ajax-fan.’

Je helden waren allemaal mannelijke voetballers…

‘Je zag alleen maar mannenvoetbal op tv en in bladen. Vrouwenvoetbal was moeilijk te volgen.’

Hoe ziet het leven van een topsporter in het vrouwenvoetbal eruit?

‘Alles draaide om voetbal, nu kan ik andere kanten van mezelf ontwikkelen’

‘Het vrouwenteam traint net zo vaak als de mannen van Ajax. Dus op maandag trainden we de hele dag van negen tot vier; ’s ochtends een veldtraining, dan lunchen, dan nog krachttraining en ook nog powerhill – dat je trappen op moet rennen. Op dinsdag, woensdag en donderdag in de ochtend, van negen tot één. Vrijdag is de wedstrijddag, dus dan was het om één uur ’s middags vertrekken en om één uur ’s nachts weer thuis. Dan zaterdag weer trainen en op zondag was ik vrij. En het Nederlands elftal, dat kwam er dan altijd nog extra bij, met trainingskampen.’

Waarom ben je gestopt met voetballen?

‘Ik ben gestopt op mijn 32^e, dat is in het vrouwenvoetbal ook wel een mooie leeftijd om te stoppen. Vorig jaar was ik het hele seizoen geblesseerd, toen was ik er echt wel een beetje klaar mee. Ik was alleen maar aan het revalideren, was vooral in mijn eentje aan het trainen, speelde geen wedstrijden en gaf er wel heel veel voor op natuurlijk… Daarom wilde ik eigenlijk vorig jaar stoppen, maar toen hebben de mensen in mijn omgeving me gelukkig overgehaald het nog niet te doen. Ze zeiden: ‘Nee joh, je carrière op zo’n manier stoppen, na zo’n rotseizoen…’ Dus toen dacht ik: ik ga nog één jaar door. Dat heb ik gedaan en ik heb alles gespeeld. We hebben de dubbel gewonnen bij Ajax – de beker én het kampioenschap – dus nu stop ik op een hoogtepunt.

Dit jaar was ik ook ingegaan met de gedachte: nog één mooi jaar, dus het is ook niet moeilijk om te stoppen. Ik had me er echt op voorbereid. En het is ook gewoon een keer mooi geweest. Tuurlijk is het wel gek, als ik bij een wedstrijd ga kijken is het wel definitief allemaal. Maar op dit moment vind ik het vooral ook heel lekker dat ik niet elke ochtend hoef te trainen en dat ik echt kan doen wat ík wil. En vooral ook dat ik ándere dingen kan doen. Dat er een nieuw hoofdstuk begint in mijn leven. Alles draaide om voetbal en nu kan ik andere kanten van mezelf gaan ontwikkelen.’

En nu?

‘Deze zomer doe ik natuurlijk nog heel veel rondom het EK, ik schrijf columns en maak filmpjes voor het AD, zit regelmatig als tafelgast bij Jinek en bij de NOS als analist… Heel veel verschillende dingen dus. Dat is heel handig om te ondervinden wat ik leuk vind. Na de zomer moet ik eens rustig gaan kijken wat ik hierna ga doen. Ik heb in ieder geval nog geen knoop doorgehakt.’

Blijf je in het voetbal?

‘Misschien wel, maar ik wil geen trainster worden. Dus het kan iets heel anders zijn, het enige dat ik zeker weet is dat ik niet weer elke dag op het veld wil staan. Ik heb ook altijd veel andere interesses gehad, maar kon er natuurlijk niets mee door het voetballen en het drukke schema dat daarbij komt kijken. Reizen bijvoorbeeld… Of andere carrièremogelijkheden ontdekken… Ik vind het zo leuk dat ik dat nu kan gaan ontwikkelen!’

Wat is jouw toekomstdroom voor het vrouwenvoetbal?

‘Die komt deze zomer al een beetje uit. Het hele land volgt en steunt het EK en is er van op de hoogte. Wel denk ik dat de laatste stap nog gezet moet worden: dat het vrouwenvoetbal volledig professioneel wordt in Nederland. Op dit moment kunnen de meiden er nog net niet van leven, dus iedereen doet er wel iets naast. Ik denk dan ook dat het de sport ten goede zou komen als het volledig professioneel wordt en alle clubs samen een vrouwenteam beginnen.

Ik zou het mooi vinden als de voetballende vrouwen van de sport kunnen leven, dat het volledig erkend wordt en dat het niet altijd wordt vergeleken met het mannenvoetbal. Dat het als sport op zich gezien wordt. Maar we zijn deze zomer goed op weg moet ik zeggen. En dat is heel erg leuk om te zien!’

Beeld: Dirk Kikstra