Afgelopen september beviel actrice Marlijn Weerdenburg van haar eerste kindje, zoon Teun. Life changing? Absoluut. Even wennen? Best wel – meer dan ze had verwacht. Ook haar ochtenden zien er tegenwoordig totaal anders uit. Zeker tijdens haar verlof.

Marlijn Weerdenburg (34) is vooral bekend als Danni Lowinski in de gelijknamige SBS6-serie en van haar openhartige serie Marlijn: de dolende dertiger. Dolend is de dertiger niet meer echt: ze woont samen met haar vriend in Amsterdam en werd in september moeder van zoon Teun.”

6.45

‘Tussen half zeven en zeven gaat mijn “babywekker”. Een paar tellen ben ik chagrijnig, maar dat is over zodra ik
de vrolijke grijns op Teuns gezicht zie. ’s Nachts moet ik nog twee keer uit bed om Teun te voeden, maar dat gaat me goed af. Verbazingwekkend goed eigenlijk! “Vroeger” was ik enorm gebrand op voldoende nachtrust, ik had minimaal acht uur slaap nodig om het fysiek en mentaal vol te houden, dácht ik. Maar met minder lukt het ook, de hormonen zullen me wel helpen.’

7:15

‘Na het voeden en verschonen verkassen Teun en ik naar de keuken. In mijn lievelingspyjama, die ik het liefst overdag was, zodat ik ’m diezelfde avond weer aan kan. In de keuken maak ik het knus door de radio aan te zetten. Het Radio 1-geklets vind ik ongezellig voor Teun, daarom kies ik vaak voor de muziek van Radio 2. Teun hangt tevreden in zijn wipstoel, pontificaal op de keukentafel, en kijkt toe hoe ik mijn boterhammen met pindakaas smeer.’

7:30

‘Sinds de bevalling ben ik verslingerd aan pindakaas. Die hang naar vettigheid en noten zal wel iets met de borstvoeding te maken hebben. Dat is ook de reden dat ik veel water drink trouwens; toen Teun net een maand was, kreeg ik last van nierstenen, omdat ik te weinig dronk… zo pijnlijk! Dat nooit meer, dus ik start de dag met een gigantisch glas water.’

7:45

‘Maar dan: mijn cappuccino, onmisbaar! Tijdens mijn zwangerschap lustte ik tijdelijk geen koffie en miste ik
dat “momentje”. Inmiddels is die cappuccino, na Teun, weer het eerste waaraan ik denk als ik wakker word. Tijdens de koffie neem ik Teun gezellig op schoot en lezen we “samen” de krant op mijn laptop. Al het akelige, negatieve wereldnieuws sla ik over, dat komt veel te hard binnen, dus ik richt me vooral op achtergrondverhalen en portretten. We zijn net een oud stelletje: Teun luistert aandachtig terwijl ik de krant voordraag. Het is mijn favoriete moment van de dag, zo intiem. Hoor ik ook nog een mooi nummer op de radio, dan kan ik zomaar huilen van geluk. Hormonen, hormonen… denk ik.’

8:30

Zodra Teun weer op bed ligt, begint “mijn” uurtje en ren ik als een razende Harrie door het huis. Wassen
draaien, keuken opruimen, de slaapkamer fatsoeneren, maar ook: tijd voor mezelf. Dat vind ik belangrijker dan bijslapen. Rustig douchen zonder een meekijkende Teun, gevolgd door een uitgebreide bodylotion-en-voetencrème-sessie om mijn lichaam een beetje te pamperen. Gelukkig, voor mezelf én mijn vriend, kan ik weer
leuke kleren aan – weg met die eeuwige slonstrui. En altijd mascara op, dat doet wonderen voor mijn zelfbeeld. Dan snel een appel of peer en twee grote koppen groene thee voordat Teun wakker wordt.’

9:30

‘Komt er ’s ochtends geen kraambezoek, dan gaan we, na Teuns verschoning, naar buiten. Op het moment dat ik
de voordeur opengooi, poept Teun zichzelf vaak nog eens vrolijk onder, maar na díe verschoonsessie gaan we echt op pad. In het begin durfde ik niet in m’n uppie met Teun naar buiten, uit angst dat hij ging huilen in de supermarkt en mensen me een slechte moeder zouden vinden. Na zeven weken was ik daar pas doorheen, maar sindsdien ga ik zo veel mogelijk de straat op. Een frisse neus halen, mijn figuur terug wandelen en onder mensen komen, een fantastische start van de dag. Volgens mij vindt Teun dat ook.’

Lees hier de ochtendrituelen van Pleun Bierbooms.