Al bijna zes jaar lang reist Femke de Grijs samen met haar partner Mathijs de wereld rond. Eind 2017 besloten ze te gaan ontspullen en verkochten ze hun huis. Nu volgen ze hun intuïtie. Op gevoel kiezen zij hun volgende bestemming.  

‘Ieder voorwerp in ons huis is door onze handen gegaan. Bij alles stelden we onszelf de vraag: Worden we hier gelukkig van en past het bij ons ideale toekomstbeeld? Bij de meeste voorwerpen was het antwoord nee. Het ging heel erg in fases. Telkens als we weer een lading dozen hadden, gingen we met een volle auto naar de kringloop. Omdat het zo in delen ging, viel het niet zo op dat het huis steeds leger werd. Pas op het einde, vlak voordat we zouden vertrekken, kwam het besef: nu gaat het echt gebeuren.’

Steeds meer ontspullen

‘Als kind hield ik heel erg van spullen. Ik had een stapelbed en daaronder ontplofte het echt van het speelgoed. Toen ik ging studeren kreeg ik een vriend die aan de andere kant van het land woonde. Als ik naar hem toe ging, nam ik zo min mogelijk spullen mee. Toen we gingen samenwonen wilden we het huis zo ruimtelijk mogelijk indelen. Hierdoor heb ik veel spullen weggedaan. Dit voelde bevrijdend.

Na mijn studie leerde ik mijn huidige partner Mathijs kennen. We wisten al vrij snel dat we ooit samen wilden gaan reizen en dat onze toekomst niet in Nederland lag.’

Wake up calls

‘Er zijn een aantal wake up calls geweest die onze plannen hebben versneld. Een daarvan was de hersenbloeding van mijn vader. Toen voelde ik wat take nothing for granted écht betekent. Ik werd me heel bewust van het feit dat het leven zo voorbij kan zijn. Ik besefte me dat ik alles uit het leven wil halen. Spullen vergaan maar mooie ervaringen blijf je bij je dragen.

We zijn toen maximaal gaan ontspullen, dat ging eigenlijk heel makkelijk. Van enkele voorwerpen hebben we nog foto’s gemaakt om ze te onthouden maar de meeste kan ik me al niet meer herinneren. Het enige wat ik echt moeilijk vond, was het feit dat onze kat niet mee kon. De kat hield niet van reizen dus het was al vrij snel duidelijk dat hij niet mee zou gaan. We hebben hem eerst bij een kennis ondergebracht maar dit bleek niet te werken. Uiteindelijk is hij naar iemand gegaan die veel ervaring had met katten, dat voelde goed. We hebben eerst ons huis verhuurd. Dit was een praktische overweging omdat de woningmarkt was ingestort. Later hebben we ons huis verkocht.’

Op reis

‘In het begin planden we alles heel strak. We huurden een auto en hadden precies bedacht wanneer we waar zouden verblijven. Dit bleek al snel niet te werken. Zo waren we ooit op Fuerteventura, een Canarisch eiland, waar we verschillende accommodaties hadden gehuurd. Toen we bij het tweede huisje aankwamen, bleek het er pikdonker en koud. We konden daar niet blijven slapen en moesten iets anders zoeken. Dit is uiteindelijk wel goed gekomen. Momenten zoals dit hebben ons geleerd erop te vertrouwen dat het altijd wel goed komt. Tegenwoordig plannen we bijna niet meer, het voelt niet meer vrij.

Iedere dag is anders. We houden ervan de omgeving te ontdekken en zijn graag in de natuur. Vaak werken we een deel van de dag. We werken beide volledig online. Ik help hoogsensitieve en paranormale vrouwen om hun potentie te benutten en voluit te leven. Dit doe ik aan de hand van een holistische en spirituele benadering. Mathijs leert nu hoe hoogsensitieve en paranormale mensen een energetische healing aan anderen kunnen geven. Zo lang er een internetverbinding is, kunnen we overal werken. We zijn inmiddels al op veel verschillende plekken geweest. Ik heb niet één favoriet land. Zweden, Engeland en Zwitserland vind ik bijvoorbeeld alle drie heel fijn. Doordat we beide hoogsensitief zijn, bezoeken we graag krachtplekken zoals Stonehenge.’

Besef moment

‘Ik had al een langere tijd afwijkingen in mijn schildklier-waarden, al voordat we op reis gingen. Hier werd maar geen oorzaak voor gevonden. Toen we al een tijd aan het reizen waren, besloot ik daarom een DNA-test te doen. Er werd een BRCA1-mutatie gevonden. Dit geeft een verhoogd risico op borst- en eierstokkanker. Het duurde lang voordat ik vervolgonderzoek kon laten doen en inmiddels voelde ik ook een bobbeltje in mijn borst. Tien maanden lang leefde ik in onzekerheid. In die tien maanden dacht ik veel na over wat als er echt iets mis zou zijn. Het was een periode waarin ik mezelf ging vragen: stel ik heb niet lang meer te leven, wat wil ik dan echt doen? Het antwoord daarop was dat ik precies zou willen doen wat ik al deed, reizen. Dit voelde voor mij echt als een bevestiging dat gaan reizen de juiste keuze is geweest. Gelukkig was de uitslag van de test uiteindelijk goed.’

Zekerheden

‘Het reizen heeft me veel gebracht. Ik ben heel anders tegen het fenomeen ‘zekerheden’ aan gaan kijken. Ik ontdekte dat er veel schijnzekerheden bestaan. Een huis kan bijvoorbeeld in vlammen opgaan en een werkgever kan je ontslaan. Ik leerde om zekerheid in mijzelf te vinden, in plaats van dit in de buitenwereld te zoeken. Het vroeg moed om ons leven helemaal anders aan te gaan pakken. In de maatschappij heerst vaak het idee: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Door het reizen leerde ik om te denken in mogelijkheden, in plaats van onmogelijkheden. Ik ben veel flexibeler geworden, heb veel nieuwe ervaringen opgedaan en inspirerende mensen ontmoet. Ik heb het gevoel dat ik 100 procent leef.

We leven heel erg in het hier en nu. Ik kan niet zeggen waar ik over dertig jaar woon en hoe mijn leven er dan uitziet. Voor nu is het reizen en dat zullen we de komende tijd ook blijven doen.’