In ‘Het Dilemma delen’ vrouwen (anoniem) hun dilemma’s over liefde, geluk, werk en familie. Als ouder wil je altijd klaarstaan voor je kinderen. Maar hoe doe je dat als je zelf een psychische stoornis hebt? Suus (31) heeft twee kinderen en vertelt over haar leven als moeder met een borderline persoonlijkheidsstoornis. 

‘Borderline zat altijd al in mijn genen en het heeft zich langzaam ontwikkelt in mijn jeugd. Ik heb in al die jaren veel steun gehad aan mijn familie en ze deden er alles aan om me te helpen. Echter wist ik toen niet dat het borderline was. Pas in mijn volwassen jaren, nadat ik weer een relatie had stukgemaakt, zei een vriendin: ‘Misschien heb je wel borderline’. Na niet al te lang rondspeuren op Google wist ik het zeker.

Nadat ik hulp had gezocht, kreeg ik de diagnose snel. Ik was enorm opgelucht, eindelijk begreep ik wie ik was. Van therapie, cursussen tot medicijnen; ik heb veel hulpmiddelen aangegrepen. Uiteindelijk hebben die hulpmiddelen ervoor gezorgd dat ik weer stabieler ben en leuke dingen met mijn kinderen kan doen.’

Dilemma: moeder zijn met borderline

‘Het was niet makkelijk om hier mee om te gaan als moeder. Ik had al kinderen voordat ik mijn diagnose heb gekregen. Maar ik had voor die tijd al veel moeilijkheden, zoals het huishouden bijhouden. De periode voordat ik aan medicatie zat, heb ik gedacht dat het beter was voor de kinderen als ze niet bij mij woonde. Maar gelukkig konden de kinderen altijd bij mijn familie terecht als het wat minder ging. Daar ben ik ze eeuwig dankbaar voor. Ik had mijn kinderen echt niet kwijt willen raken, dat zou mijn grootste nachtmerrie zijn.

Nu ik mijn medicijnen slik, ben ik een veel betere moeder. Natuurlijk ben ik niet perfect, maar ik doe altijd mijn best. Mijn kinderen weten ook dat het niet altijd goed gaat, dat vertel ik heel eerlijk en open tegen ze. Dat is denk ik het belangrijkste als je zelf een psychische stoornis hebt. Ik deel alles over mijn mentale gezondheid (in Jip en Janneke taal), en hopelijk doen de kinderen dat ook tegen mij. Mijn leven kent veel pieken en dalen, maar het gaat al zoveel beter dan paar jaar geleden.

Door mijn eigen ervaring weet ik nu precies waar ik op moeten letten bij de kinderen. Als zij borderline ontwikkelen, weet ik hoe ik daarmee om ga. Dan geef ik ze net zoveel steun en liefde als dat mijn familie mij heeft gegeven. We komen er allemaal samen doorheen.’

*De naam van Suus is gefingeerd

Heb jij een dilemma dat je (anoniem) wilt delen? Mail dan naar Redactie@wendymultimedia.nl