De zoon van Desiree werd op zijn zestiende zwaar depressief. Het was een zware periode en Desiree probeerde zelf voor haar zoon Sven te zorgen, omdat hij niet opgenomen wilde worden. Maar het was niet vol te houden en toen Desiree haar zoon alsnog naar een kliniek stuurde verbrak hij het contact met haar. Gelukkig kwam haar wens uit en stond hij op een dag weer voor de deur. Het gaat nu veel beter met haar zoon.
‘Sven (24) was zestien jaar toen hij in een zware depressie raakte. Zes jaar lang heb ik heel intensief voor hem gezorgd. Ik heb hem geprobeerd overeind te houden, maar dat lukte helaas niet. Hij bleef heel lang in die depressie hangen, het lukte me niet om hem eruit te krijgen.’
Iedere keer maar weer ‘ja’ zeggen
‘Iedere keer als ik ‘ja’ zei, hoopte ik dat hij uit die depressie zou kunnen komen. Zo heb ik een hele hoop voor hem betaald, waaronder zijn vakantie met vrienden, maar ik bracht hem ook echt overal heen. Ik durfde bijna geen nee te zeggen, omdat ik bang was dat hij dieper in die depressie zou komen te zitten. Zo heb ik zelfs voor zijn wiet betaald waar hij verslaafd aan was, want hij had geen geld. Ik was grenzeloos en na zes jaar helemaal op. Er zat niets anders op dan Sven op te laten nemen.’
Hulp in de kliniek
‘Sven ging er gelukkig mee akkoord toen ik hem vertelde dat het beter was als hij opgenomen zou worden. Hij leerde daar een goed dag- en nachtritme aan te houden, om voor zichzelf te zorgen. Een basis, zodat hij daardoor uit de depressie kon komen. Ik miste namelijk de oude Sven, mijn eigen zoon. Maar toen hij een paar dagen opgenomen was, wilde hij in het weekend thuiskomen. Omdat ik al zo’n lange tijd iedere keer toegeeflijk was naar hem toe, heb ik nee gezegd. Ik was bang dat dat dan weer in het weekend zou gebeuren. Hij zou beter af zijn in de kliniek.’
Contactbreuk
‘Sven werd heel boos toen ik hem vertelde dat hij in het weekend niet naar huis kon komen. Naar aanleiding van die gebeurtenis heeft hij het contact verbroken en liet hij niets meer van zich horen. Dat heb ik toen geaccepteerd. Na twee maanden in de kliniek is hij naar zijn vader gegaan en heeft hij daar gewoond. Het was wel een geruststelling dat hij contact had met zijn vader, maar het deed me ook veel pijn. Ik had mijn best gedaan, maar was uitgeput. Ik vond het moeilijk dat hij niets meer van zich liet horen, maar wist ook dat dat het beste was op dat moment.’
Op de stoep
‘Anderhalf jaar nadat Sven het contact had verbroken, stond hij ineens voor mijn deur. Hij kwam koffiedrinken. We hebben eigenlijk niet meer gepraat over wat er tussen ons was gebeurd. Ik was gewoon heel erg blij om mijn eigen zoon eindelijk weer als zichzelf te zien. We hebben hartstikke gezellig gepraat, maar het voelde wel heel erg dubbel. Toen hij weer weg was, stortte ik in. Ik moest huilen, omdat ik zag hoeveel hij veranderd was in positieve zin. De kliniek had hem duidelijk goed gedaan; Sven had intensieve therapie nodig. Dat had ik zelf nooit kunnen redden.’
Depressie van mijn zoon
‘Hij was niet zichzelf, want hij zat in een depressie. Dat is dan ook de reden dat ik nooit boos op hem geweest. Hij deed en zei dingen vanuit zijn somberheid. De donkere wolk had hem te veel in zijn greep. Hij liep al heel lang rond met depressieve gedachten, zonder dat zijn vader en ik dat wisten. Toen we uit elkaar gingen, was dat voor hem de trigger om zich over te geven aan de depressie.’
Wens kwam uit
‘Het was mijn wens dat hij weer volwassenen contact met mij kon maken. We hebben weer heel fijn en warm contact. Ik heb wel eens gevraagd aan hem of hij wel eens terugdenkt aan de periode toen hij in de depressie zat en bij mij woonde. Sven antwoordde toen dat hij niet persé nog terugdenkt aan die periode waarom hij bepaalde dingen zei of deed. Het liefst wil hij die periode zo snel mogelijk achter zich laten liggen en met een frisse blik vooruitkijken. We vieren aankomende kerst ook weer gezellig samen, dus daar kijk ik erg naar uit.’
Boek
‘In de periode dat ik mijn zoon niet meer sprak, heb ik een boek geschreven. Dit was mede voor mijn eigen verwerking van wat er allemaal was gebeurd. Er zijn heel veel depressieve jongeren in Nederland. Daar zijn ook ouders, zusjes en broertjes aan verbonden die hiermee te maken hebben. Dat is niet altijd makkelijk. Voor hen deel ik mijn verhaal heel graag. Er veranderde duidelijk iets toen ik mijn grenzen ging aangeven. Met mijn boek hoop ik andere ouders te kunnen helpen. Soms is het heel erg nodig om je grens aan te geven, ook al wil je het beste voor je kind. Het is de mooiste beloning die ik mezelf kan wensen dat het nu goed met mijn zoon gaat.’
‘Einde aan de duisternis’ bestel je via Bol.com voor €22,50
De kracht van wensen
De winterspecial van WENDY heeft als thema ‘De kracht van wensen’ en bij een wensnummer horen cadeautjes! Wendy zette een grote ‘Ik wens jou-actie’ op waarin ze haar persoonlijke favorieten weggeeft, van een make-over tot haar favoriete kleding- en schoenensets. Verder lees je in dit nummer interviews met Nienke Plas en haar man Resley, Liza Sips en Frank Boeijen over hun geluk en verdriet in 2022, vertelt Daniëlle van ’t Schip, die dit jaar werd geconfronteerd met kanker, over de alternatieve behandelingen die ze ondergaan in Duitsland en haar wens een oma van 108 te worden en maakten we samen met Make-A-Wish Nederland, waar Wendy al achttien jaar ambassadeur van is, mooie verhalen over wenskinderen.
