Nadat Tonya Ernsting (52) genas van borstkanker en na 23 jaar scheidde van haar man vertrok ze in haar eentje naar Spanje om daar een B & B op te zetten voor ex-kankerpatienten: Todos Y Tonya. Elke maand vertelt ze op wendyonline.nl hoe het haar vergaat in Spanje. Dit keer vertelt ze over haar fascinatie voor vliegvelden.
Het is inmiddels half juni als ik dit schrijf. We zitten middenin een hittegolf, de temperaturen liggen hier momenteel rond de 37-38 graden dus dat is de schaduw opzoeken. Ik zit binnen.(!) Vreemd hoge temperaturen, hier in Spanje, maar gunstig voor de administratie, promotie en al het andere computerwerk dat niet altijd even aanlokkelijk roept om aandacht.
Haat-liefdeverhouding
Inmiddels heb ik, naast ‘gasten’ ook een aantal vrienden/vriendinnen en mijn vader op bezoek gehad en dus best wat ritjes naar de luchthaven gemaakt. Malaga airport. Je moet even weten hoe je er komt, en met name waar je parkeert maar daarna wijst het gelukkig zichzelf. Luchthavens, ik heb er altijd een soort haat-liefdeverhouding mee; fijn om te reizen maar de rijen, het wachten en de controles zijn natuurlijk ronduit verschrikkelijk. Om maar te zwijgen van de weigerende machines waar je je parkeergeld wilt betalen en belachelijke prijzen voor eten en drinken.
Avonturen
Ooit reisde ik heel veel, voor werk, uit nieuwsgierigheid naar de wereld en later voor de liefde. Ik heb veel luchthavens gezien, en de herinneringen aan reizen zijn extra sterk op luchthavens. Voor mij blijven het fascinerende plaatsen. Luchthavens. Een plek waar avonturen beginnen en eindigen, waar mensen afscheid nemen, soms voor even, soms voor heel lang. Waar je mensen ziet huilen, elkaar in de armen sluiten. Soms om afscheid te nemen, soms omdat ze elkaar weer zien na lange tijd.
Puinhoop
Ik sta meestal in de vertrekhal te wachten op mijn reizigers. Tussen minimaal 30 mannen die staan te lachen, te kletsen en er dus een gezellige chaotische boel van maken. Om ondertussen met hun bordjes waarop de namen van hun klanten staan te zwaaien om de juiste personen op te pikken. Naast mij, in deze kleine puinhoop, staan vrienden, moeders, geliefden. Net als ik turen ze de inkomende menigte af naar een blik van herkenning.
Verdwaasd
De menigte die uit het vliegtuig, door de douane en met (vaak veel te grote en vooral te veel) koffers een nieuwe belofte binnenloopt. Ze kijken meestal een beetje verdwaasd, zijn moe en ook zij zoeken naar herkenning, een taxi, een hostess of soms gewoon een plek om eerst maar eens een sigaret op te steken. Zelfs zonder aankomst borden kun je de herkomst van de diverse nationaliteiten makkelijk herleiden: voetbalshirts, bepaalde shopping tassen, schoeisel, hoofdoeken, zelfs kapsels en de hoeveelheden make-up en joggingpakken. (heb ik dat niet netjes omschreven, haha!) Maar een ding blijft gelijk: ze zijn vol verwachting.
De vrienden, moeders, geliefden en ik herkennen een voor een degenen waar we op wachten. We zijn blij dat ze er zijn. Eindelijk. We hebben er lang genoeg op gewacht. Er wordt geknuffeld door vrienden, gelachen, een klop op de schouders gegeven en een koffer over genomen. De moeders omarmen hun kroost en laten niet meer los, kleine kinderen kussen terug, de grotere kinderen kijken een beetje gegeneerd om zich heen en wurmen zich los; nu is het wel genoeg mam, we gaan. Geliefden rennen, laten alles vallen, kussen elkaar hartstochtelijk en kijken elkaar diep in de ogen. Gearmd en intens gelukkig lopen ze weg.
En ik? Ook ik ben blij dat ik mijn reiziger, mijn vader in dit geval, in de armen kan sluiten, een zoen kan geven en mee kan nemen uit deze drukte, hop naar de auto. Nog 45 minuten rijden voor we thuis zijn.
Todos Y Tonya
Omdat ze zelf borstkanker meemaakte, startte Tonya haar B & B Todos Y Tonya special voor mensen en vrienden en familie die met kanker te maken hebben gekregen. Maar het is een plek waar iedereen welkom is en waar iedereen blij zal worden van de mooie omgeving, het mooie huis en de hartelijkheid waarmee Tonya haar gasten ontvangt.
Klik hier voor meer informatie en lees ook het interview met Tonya.
