Boos op alles en iedereen die jou ‘iets’ heeft aangedaan. Boos op het leven an sich, dat het zo oneerlijk was. Lonneke van Oostveen schreef voor 365 Dagen Succesvol een artikel waarin ze uitlegt waarom je met boos zijn én blijven niet verder komt.
‘Boos op mijn burn-out en op mijn depressie. Boos op de maatschappij, op het ideaalbeeld waar ik niet aan voldeed. Boos op iedereen die daar wél aan voldeed, alsof ze dat niet verdienden, omdat ik me er zo rot door voelde. En dan ook nog eens boos op het feit dat ik daar boos over was!’
‘In 2016 volgde ik het jaarprogramma van 365 Dagen Succesvol. Het was dag twee en het thema was ‘De baas zijn’. Het ging over hoe er van alles in je leven kan gebeuren waar je geen invloed op hebt, maar dat jij wel invloed hebt op hoe je daar mee om gaat. Ik vond het maar vaag klinken en velen met mij, want ik was boos!’
‘Ik had een rotleven en dat was van heel veel zaken de schuld, maar het was zeker niet míjn schuld! En nu kregen we te horen dat wij daar verantwoordelijk voor waren? Wat de fuck?’
Een brief met een waarschuwingssticker
‘Als oefening werd ons gevraagd een brief te schrijven. Een hele boze brief aan datgene wat jou dwarszat. Het mocht van alles zijn: mensen, situaties, ervaringen. Er kwamen vooral veel familieleden en bazen voorbij. Ik koos voor mijn slechte zelfbeeld. Het gevecht dat ik mijn hele leven al met mijn lichaam voer. Je mocht schelden en tieren en alles laten gaan! Nou, u vraagt, wij draaien en de zaal zat driftig te pennen. Hoe meer ik schreef, hoe meer woede er loskwam.’
Uiteindelijk was dit het resultaat:
Ontzettend schijterig, alles opeisend, controlerend, denigrerend zelfbeeld. Ik heb zo’n ontzettende tyfushekel aan jou en de macht die je over mij hebt. Ik verafschuw het feit dat jij bepaalt of ik me goed of verdrietig voel en dat je mij het gevoel kunt geven dat ik niet voldoe. Ik ben woedend dat jij me nooit goed genoeg laat voelen. Ik haat het dat jij alle positiviteit in één spiegelbeeld kunt vernietigen. Ik haat je om alles wat ik niet heb gedaan, alle kansen die ik laat liggen omdat jij me doet geloven dat ik het niet kan of waard ben. Fuck jou, zelfbeeld! Fuck jou en fuck alle regels die je me oplegt. Fuck. Jou.
En voor mijn volgende truc…
‘Zo. Dat luchtte op. En toen trokken de mannen van 365 een enorme aap uit hun mouw. Neem je brief en verander het leidend voorwerp in jezelf. Whut? Je zag de verwarring op de gezichten in de zaal. Maar dit gaat toch niet over mij?! En terwijl ik hiermee bezig ging, begonnen de tranen over mijn wangen te stromen omdat ik langzaam begon in te zien wat ik mezelf al jaren aandeed:
Ontzettende schijterige, alles opeisende, controlerende, denigrerende Lonneke. Ik heb zo’n ontzettende tyfushekel aan mezelf en de macht die ik over mezelf heb. Ik verafschuw het feit dat ik bepaal of ik me goed of verdrietig voel en dat ik mezelf het gevoel kan geven dat ik niet voldoe. Ik ben woedend dat ik mezelf nooit goed genoeg laat voelen. Ik haat het dat ik alle positiviteit in één spiegelbeeld kan vernietigen. Ik haat mezelf om alles wat ik niet heb gedaan, alle kansen die ik heb laten liggen omdat ik geloof dat ik het niet kan of waard ben. Fuck jou, Lonneke! Fuck jou en fuck alle regels die ik mezelf opleg. Fuck. Jou.’
Het kwartje des levens viel hard
‘En ineens begreep ik wat David en Arjan met ‘verantwoording nemen’ bedoelden. Ik was degene die dit toeliet. Ik liet mezelf geloven dat ik aan een standaard moest voldoen die ik zelf had bedacht. Bovendien strafte ik mezelf omdat ik die standaard nooit kon halen. Wat een enorme klap in mijn gezicht! Dat ik me rot voelde was niemand anders zijn schuld dan die van mezelf.’
‘Damn… Het kwartje viel als een brok beton. Ja, ik had rottige dingen meegemaakt, maar het gevoel wat ik daar over had was een keuze! Ik kon er dus ook voor kiezen om er vanaf dat moment een ander gevoel over te hebben. En met het verdwijnen van de boosheid tegen het verleden en tegen mezelf, kwam er ruimte voor wie ik werkelijk was. Het gevoelige kind wat ik door een traumatische ervaring had beschermd met een schild van boosheid en cynisme kreeg ruimte om er eindelijk te zijn. Ik vocht niet langer tegen alle veranderingen die mijn burn-out en depressie hadden meegebracht maar omarmde ze als een nieuwe kans op een beter leven. Ik werd werkelijk de baas en koos voor een beter leven. Elke dag weer.’
‘En tot slot. Als je na het lezen van dit verhaal de neiging hebt om de vinger op te heffen en meteen te wijzen. Verantwoordelijkheid nemen, zeker in moeilijke, complexe of simpelweg klote situaties, is niet makkelijk. Zeker als dingen je zijn aangedaan. Ook ik weet dit als geen ander. Maar waar het om draait is dit: je kunt ruimte nemen. Ruimte nemen tussen een situatie, een persoon, een vervelend verleden en dit moment. Want jíj hebt de keuze om ermee om te gaan zoals jíj wilt. Dat is verantwoordelijkheid. Dat is vrijheid. Welke keuze maak jij?’
David de Kock en Arjan Vergeer zijn de oprichters van 365 Dagen Succesvol. Het is hun grote missie dat Nederland het gelukkigste land van de wereld is. Om dat te bereiken, schrijven ze boeken en artikelen en organiseren ze programma’s, live en online, allemaal gebaseerd op de unieke 365 methodiek. Ook het artikel hierboven, komt voort uit die methodiek. Wil je meer weten over 365 Dagen Succesvol? Ga naar 365dagensuccesvol.nl
Lees ook:
