Shelly Sterk zat als jong meisje heel vaak het spelletje Sims te spelen, waarbij je leert je eigen beslissingen te nemen. Een grote stap in het echte leven zette ze onlangs. Met haar man Mark kocht ze een droomhuis in Spanje. Als ze nu haar ogen sluit, doemt er een ontroerend toekomstbeeld op…

De dertigjarige presentatrice, moeder van de tweejarige Jake, dacht er al jaren aan. Een eigen huis in het zuiden, waar je altijd even naartoe kunt voor de zon, de zee, het zoete leven. Italië of Spanje, dat moest het worden voor Shelly Sterk en haar gezinnetje. Het eerste land stond aanvankelijk aan kop in haar dromen, daar was ze immers ook getrouwd, maar het toeval duwde haar richting westen: ‘De beste vriendin van mijn moeder emigreerde naar Valencia en begon daar een makelaarskantoor. Toen voelde het voor ons heel vertrouwd iets in Spanje te kopen. Je moet toch altijd wel een beetje weten wat je doet als je een huis zoekt in Zuid-Europa. Soms zijn dingen te mooi om waar te zijn en er wordt weleens wat illegaal gebouwd. Dan ben je net lekker bezig en zegt de plaatselijke gemeente: hoho, dat mag helemaal niet, dat gaan wij weer afbreken. Maar omdat die vriendin van mijn moeder – die is aangesloten bij Spaanse Droomhuizen, een Nederlandstalige makelaar die in heel Spanje zit – heel vertrouwd voor ons was, durfden wij het aan.’

Ze had al een fikse tijd gespaard, frequent op sites zitten turen. Wat kon je doen voor hoeveel? Op een avond riep ze Mark en wees op haar laptop: ‘Moet je kijken! Dit gaat hem worden.’ Haar man had zijn wenkbrauwen gefronst toen hij oog in oog stond met foto’s vol ouwe meuk. ‘Is dat wel wat?’ Shelly had gestraald: ‘Ik weet het zeker.’ Maar de verkoopmakelaar in Valencia zei: ‘Shel, niet doen, dit wil niemand, staat ook al heel lang te koop.’ Shelly schudde het hoofd: ‘Geloof mij maar, dit moet het worden.’

In Spanje gingen ze desondanks bij vier huizen kijken. Je wist maar nooit. ‘Nummer één: nee. Nummer twee: daar moest je nog meer verbouwen dan bij mijn favoriet. Nummer drie: Mark helemaal blij. Maar toen gingen we naar ‘mijn’ huis, waar ik online dus al helemaal door was geobsedeerd. En toen zeiden Mark en de makelaar: “We snappen wat jij ziet.” Het was de potentie. Het was lelijk, maar cosmetisch echt heel goed op te knappen. Goed geprijsd. En met relatief weinig ingrepen zouden we ontzettend veel eruit kunnen halen, de basis was goed.’ De tijd gaf haar gelijk. ‘Ik durf inmiddels wel te zeggen dat ik er kijk op heb, haha.’

Verliefd op de zee

Zo deed Shelly in het echte leven wat ze in haar fantasie altijd al deed. Ze is een kind van de 3D: ze speelde als kind Sims, waar je leert hoe je het roer in eigen hand kunt nemen en waar ze continu virtueel huizen bouwde en inrichtte. Nu volgde ze drie wekenlang een cursus SketchUp, zodat ze wist hoe ze alles in moest tekenen. In haar hoofd vormde het huis zich. ‘Waanzinnig leuk. Ik raakte erdoor gefascineerd: hoe kon ik het authentieke naar boven halen, maar met een moderne twist. Hoe kon ik verleden en toekomst in ons huis samenbrengen?’ Het oude balkenplafond gaf ze de oude kleur terug, donkerbruin walnoot, de betonnen vloer kleurde ze juist licht-crème.

De vraag blijft: waarom toch dat ene huis, waar viel ze op? ‘De locatie is geweldig. We zitten vlak bij Valencia, een stad waar ik gek op ben, maar ook vlak bij Javea en Moraira, heerlijke dorpen aan zee. De Costa Blanca. Een en al ruimte en rust. Als je op de veranda staat heb je uitzicht over de hele vallei, in de verte hoor je wat blaffende honden en voor de rest is het stil. Binnen een paar minuten zijn we aan zee. Ik ben al mijn hele leven verliefd op de zee, het liefst ben ik elke dag op het strand. Mijn oma nam me vroeger al mee, dan gingen we met een visnetje schrapen over de bodem… Ik heb er zo veel warme herinneringen aan. Het is de vrijheid die ik dan voel. Het huis staat op een plek waar je dat intens ervaart. Ik zag Jake er in mijn gedachten al spelen, een met de natuur.’

Niks morgen

Inmiddels zijn de dromen werkelijkheid. Als Jake wakker wordt, zijn oogjes opent, is het eerste wat hij roept: ‘Mama, springen?’ Want in zijn kinderdroomtuin staat-ie: de trampoline. ‘Er is ook een minigolfbaan, het is allemaal te leuk voor hem. En alles veilig. Dat geeft ons ook rust. Als het fijn is voor hem, is het fijn voor ons. Het geeft een heerlijke rust als we vanaf onze tuinbank het zwembad, de tuin en de trampoline kunnen zien.’

Voor het zover was, waren de tijden eventjes minder idyllisch. Het blijft wel Spanje, het land van ‘mañana, mañana’. Shelly lacht: ‘En dat is niet handig. Daar raakte ik wel even door geïrriteerd. Ik bleek er totaal niet tegen bestand te zijn. Ik heb een soort vaart en drift in alles, aanpakken, doorgaan, hup-hup-hup. Dat matcht niet echt met dat rustige leven, die mentaliteit van: joh, geen haast, morgen weer een dag, misschien lukt het dan wel, misschien ook niet… Dan ontplof ik weleens. Roep ik: ‘Morgen?! Morgen? We hebben toch afspraken voor vandaag?’ Kortom, dat was soms wel even een uitdaging voor mij.’

Nog steeds kan ze niet helemaal genieten van het nieuwe huis. ‘Af is het nog niet, bouwvakkers zijn er alom. Dus het besef: dit is onze plek, is niet helemaal ingedaald. Dat is nog een verlangen naar. De ontroering: wow, hier zitten we dan gewoon, moet nog komen.’

Geen twijfel: ‘Dat gaat gebeuren. Als we ’s avonds met lieve mensen de barbecue aan steken, mijn gezinnetje, vrienden, familie om ons heen, tot diep in de avond het zwembad in, ja, dat is nu al fantastisch. Ik zou ook al veel trotser moeten zijn dan ik nu ben. Maar zo lang het huis niet af is, worstel ik nog een beetje met de kunst van het loslaten. Die moet ik nog onder de knie krijgen.’ Relativerend: ‘Maar dat het is gelukt, dat het nu van ons, geeft wel een bepaald gevoel van rust. De droom is gerealiseerd.’

Emigreren

Nederland zal altijd haar basis blijven, zegt ze. Daar heeft ze het allemaal: haar werk, haar geliefden, haar alles. Maar het idee dat wanneer de Hollandse regen weer eindeloos met bakken uit de hemel valt of als ze na weken keihard werken even naar lucht wilt happen, ze hatsekidee, zonder volgepakte koffers, stress en toestanden, naar haar tweede huisje in de zon kan? Goud natuurlijk. ‘Dan lonken de paella, de sangria en de calamares. De Spaanse kroketjes met hammetjes waar Jake al in de ochtend zin in heeft. Weet je, als straks onze kleinkinderen geboren worden en in Nederland opgroeien, wil ik ze dagelijks kunnen doodknuffelen. Emigreren zal ik nooit. Maar een ander droombeeld is toch wel dat Jake later als oud opaatje in ons Spaanse huis op de veranda mijmert over die gekke ouders die toch maar die stap hebben gewaagd. En nog mooier zou het zijn als ik dan nog als stokoud overgroot-omaatje naast hem mag zitten.’

Dit artikel verscheen eerder in de herfstspecial van Wendy

Bekijk ook deze Binnenkijkers:

Nieuwe Wendyspecial

De nieuwe winterspecial van Wendy staat vol mooie familie- en generatieverhalen. Koop hem in de winkel of supermarkt of via deze link.

Of neem een abonnement op de Wendy-specials en ontvang gratis een gift box van The Gift Label!