fbpx

Anna ontsnapte uit een sekte en helpt nu andere slachtoffers van manipulatie: ‘Het kan iedereen overkomen’

Anna Jooss (71) maakte samen met haar gezin deel uit van een sekte. In het begin leek het een onschuldige leefgemeenschap vol mooie idealen, maar langzamerhand ontstond er een duidelijke hiërarchie. Anna wist uiteindelijk te ontsnappen en zet zich nu in voor andere slachtoffers van manipulatie. Want, zegt ze: ‘Dit kan iedereen overkomen. Niet alleen in een sekte, maar bijvoorbeeld ook in een relatie of op je werk.’

‘Ik ben heel stil naar de kindervleugel gelopen en daar zette ik de babyfoon uit, zodat niemand me kon horen. Ik nam de kinderen stiekem mee en via de brandtrap zijn we naar buiten geslopen. Rondom het klooster lag grind, dus we moesten er heel stilletjes overheen lopen. Ik was zo bang om geluid te maken. Als iemand ons hoorde was het voorbij, dan zou ik er nooit meer weg kunnen komen. Tot mijn opluchting hoorde of zag niemand ons en in paniek klopte ik aan bij een overbuurvrouw. Gelukkig liet ze ons meteen binnen en ik mocht bij haar mijn familie opbellen. Zij heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik kon ontsnappen. De sekteleden hadden snel door dat we weg waren en hebben nog bij die buurvrouw voor de deur gestaan, maar ze zei dat ze ons niet had gezien en zo kon mijn broer me ophalen en kon ik vluchten. Toen we naar buiten liepen stonden de sekteleden ons op te wachten. Ze schreeuwden me toe dat ik in een zwart gat zou vallen, nu ik hen had verlaten.’

Paragnost

‘Het leek alsof ik alles goed voor elkaar had; ik had een leuke man, twee mooie dochters van twee en vier jaar oud en we woonden in een prachtig huis. Toch vroeg ik mezelf steeds vaker af: is dit het nou? Ik viel mezelf tegen in de opvoeding van mijn kinderen. Mijn schoonzusje en ik hadden een erg goede band en op een dag vroeg ze of ik met haar meeging naar een lezing van Maurice, een paragnost. Ik was daar helemaal niet bekend mee, dus ik was wel benieuwd. Bij de lezing kwam ik helemaal tot rust. Hij vertelde me dat ik goed was zoals ik was, en dat was precies de boodschap die ik op dat moment zo nodig had. Dat zorgde ervoor dat ik een heel prettig gevoel bij hem kreeg. Niet veel later kreeg mijn schoonzusje een relatie met deze paragnost. Daardoor kwam hij regelmatig bij ons over de vloer. We hadden veel contact met elkaar en Maurice vertelde ons vaak dat hij ons zulke geweldige mensen vond. Dat was het begin van de love bombing.’

Leefgemeenschap

‘Op een dag in augustus kwam Maurice met het idee om een leefgemeenschap te beginnen. Hij vertelde ons dat er een klooster in Limburg leeg zou komen te staan en dat hij daar met een aantal gelijkgestemde mensen wilde gaan wonen. In eerste instantie hadden we wel wat twijfels, maar Maurice vertelde aan iedereen dat we in het klooster zouden gaan wonen. Dit vonden we een beetje gek, aangezien we nog niks hadden toegezegd. Toch vonden we het ook een interessant idee. We kregen allerlei mooie ideeën en plannen voor de invulling van de gemeenschap. Toen we een kijkje gingen nemen in het klooster, was ik meteen verliefd. Ik zag er veel mogelijkheden. Zo’n acht maanden later trokken we er daadwerkelijk in. In totaal had Maurice tien mensen gevonden die bereid waren om in het klooster te gaan wonen. De groep voelde heel goed aan. We hadden echt het gevoel dat we bij elkaar hoorden met zijn allen. Het voelde als een soort geestelijke verliefdheid. Al snel merkte ik dat Maurice en ik soms botsten in onze overtuigingen. Zo vond hij heel sterk dat dat de vrouw en kinderen naar de man hadden te luisteren. Dit vond ik onzin en dat was ons eerste onenigheid.’

Klooster

‘Het klooster was heel groot en er was een aparte gang voor de kinderen. Zij verbleven dus een eindje van onze kamer af. Dit vond ik heel lastig, ik wilde de kinderen zoveel mogelijk bij me hebben. Dit mocht niet van Maurice, volgens hem was het te gevaarlijk als de kinderen overal rondliepen. Ik probeerde zoveel mogelijk naar ze toe te gaan en luisterde veel mee via de babyfoon. Ik liep al vrij snel rond met twijfels, maar ik was de enige. De anderen in de gemeenschap, inclusief mijn man, gingen Maurice steeds meer als voorbeeld zien. Ik wilde natuurlijk graag bij mijn man blijven, waardoor ik de minpunten opzijschoof. Het oorspronkelijke idee was dat er ieder jaar een nieuwe voorzitter gekozen zou worden, maar Maurice begon steeds meer de macht naar hem alleen toe te trekken.

Ik kreeg steeds meer problemen met Maurice. Zo vond hij bijvoorbeeld dat ik teveel bezig was met de buitenwereld, wanneer ik aanbood om mee te helpen op de school van mijn dochtertje. In het klooster werden de regels langzaam maar zeker steeds strenger. Mijn kinderen mochten geen vriendjes en vriendinnetjes van school meer meenemen, zij zouden een slechte invloed hebben. Ook werd het voor mij steeds lastiger gemaakt om mijn kinderen te zien en kreeg ik commentaar op mijn opvoedingsmethodes. Maurice kon soms ontzettend boos worden op iemand en dan hamerde hij daar uren op door. In die tijd waren er nog geen mobiele telefoons, dus we konden oproepen alleen op de vaste lijn ontvangen. Het kwam maar zelden voor dat een telefoontje dat voor mij bestemd was ook daadwerkelijk bij mij terecht kwam. Het werd door Maurice erg lastig gemaakt voor onze familie om ons te pakken te krijgen. Toch heeft mijn familie nooit opgegeven.’

Sekte

‘Langzaam maar zeker veranderde de leefgemeenschap in een heuse sekte. Maurice trok steeds meer macht naar hem toe en de andere sekteleden begonnen steeds meer op hem te lijken. Als ik hem een weerwoord gaf werd dat niet alleen door hem niet gewaardeerd, maar ook de groep sprak mij daar dan op aan. Ze zeiden dan dat ik niet zo moest zeuren, maar juist dankbaar moest zijn dat ik deel uit mocht maken van hun gemeenschap. Ik was de enige die dacht: dit gaat te ver. Iedereen focuste zich volledig op de gemeenschap. Mijn man was de enige die nog een baan had, de rest was allemaal gestopt met werken. Ze mochten wel een baan hebben, maar het doel van de gemeenschap was om zelfvoorzienend in het klooster te leven.

Mijn twijfels bleven altijd aanhouden. Maurice vertelde vaak dat hij boodschappen door kreeg. We hadden een keer een dienst in de kapel en toen vertelde hij dat wij de incarnaties van de apostelen waren. Ikzelf bleef er heel nuchter onder, maar de anderen geloofden wel alles wat hij zei. Ook mijn man geloofde hem en vond mij een zeur. We hadden een keer een open dag, om nieuwe leden te werven. Mijn vriendinnen kwamen toen langs, want ze waren benieuwd waar ik woonde. Ze hadden ook hun twijfels en stelden me best wel kritische vragen over de gemeenschap. Deze vragen zetten me aan het denken, maar toch wilde ik ook graag blijven.’

Ontsnapping

‘Op een dag kreeg ik een brief van mijn ex-collega. Ik had een goede band met haar, dus haar woorden deden me veel. Ook zij stelde veel vragen over de gemeenschap. Ik kon haar brief maar niet uit mijn hoofd zetten en Maurice had meteen door dat er iets speelde. Hij zei dat hij zag dat ik negatief was en dat dat door die brief kwam. Hij wilde de brief daarom lezen, om te controleren wat erin stond. Vanaf dit moment begon het idee om de sekte te verlaten steeds meer bij me te leven. Ik wilde niet meer aan alles wat Maurice bedacht meedoen. Ik zei: “Ik ben Anna en ik ben een individu.” Daar werd hij zo driftig van, dat hij zei dat ik mijn familie nooit meer mocht zien. Voor mij was de maat toen vol. Ik vertelde aan mijn man dat ik mijn broer ging bellen om me op te halen. “Je moet doen wat je niet laten kunt,” zei mijn man. Hoewel het me veel pijn deed dat mijn man wel wilde blijven, kon ik daar geen minuut langer meer zijn.

De eerste weken nadat mijn dochters en ik uit de sekte waren ontsnapt waren heel moeilijk. Ik was blij dat ik er weg was, maar toch had ik ook heimwee. Ik had geen huis meer en mijn ideaal was weg. Het was niet zo dat alles voorbij was nadat ik ontsnapt was. Maurice belde me op of ik alsjeblieft terug wilde komen. Als ik niet terug zou komen zou hij in hongerstaking gaan. Ook mijn man belde me om te vertellen dat hij wilde scheiden, wat me veel pijn deed. Toen ik hem daar achterliet had ik ergens nog hoop dat hij ook bij zou draaien. Ik durf wel te zeggen dat de sekte onze relatie heeft verpest. De sekte werd zo’n groot ding, dat het continu tussen ons in kwam te staan. Alsof dit nog niet genoeg was, wilde de sekte ook nog eens dat mijn kinderen daar kwamen wonen. Op een dag kwamen Maurice en mijn man bij me langs. Ze wilden met geweld de kinderen bij me wegnemen. Ik heb meteen de politie gebeld en dat schrok ze wel af. Daarna volgden een heleboel rechtszittingen. Tijdens deze zittingen werd ik door de groep met de nek aangekeken. Na twee jaar heb ik de rechtszaak gelukkig gewonnen en mocht ik mijn kinderen bij me houden. Dit was een erg heftige tijd, want ik was ontzettend bang dat ik mijn kinderen aan de sekte zou moeten afstaan.

Een jaar of acht na mijn vertrek is de sekte uit elkaar gegaan. Maurice werd steeds dominanter en langzamerhand pikte de rest dat ook niet meer. Alleen Maurice en zijn vrouw zijn overgebleven.’

Wanhopig Geluk

‘Hoewel mijn tijd in de sekte voor veel nare dingen heeft gezorgd, kan ik toch zeggen dat mijn leven er positief door is veranderd. Veel dingen bekijk ik door die ervaring nu op een andere manier. Met mijn ervaringen probeer ik ook anderen te helpen. Want manipulatie is niet iets wat alleen in sektes voorkomt, het kan je ook in een relatie of bijvoorbeeld op je werk gebeuren. Ik wil laten zien dat overspoelende beïnvloeding ook in het gewone leven plaatsvindt en dat de problematiek die eruit voortkomt geen ver van je bed show is. Het kan ons allemaal overkomen. Door mijn werk kwam ik op het idee om mijn boek Wanhopig Geluk te gaan schrijven over mijn ervaring met de sekte. In dit boek beschrijf ik wat mij is overkomen en hoe ik vatbaar ben geworden voor de sekte. Ik heb het boek vooral geschreven om mensen bewust te maken van de problematiek die sektes met zich meedragen.

Mensen die indoctrinatie hebben meegemaakt, kunnen daar in hun verdere leven veel last van hebben. De problemen die daaruit voortkomen worden vaak onderschat of niet gezien. Om weer een mooi en zinvol leven op te bouwen heb je kennis en inzicht nodig.’

Meer weten van Anna? Neem een kijkje op haar website.

wanhopig geluk

Lees ook deze levensechte verhalen:



WENDY Zomer special

Zomer op een eiland!


Een special vol eilandliefde en eilandinspiratie.


 

LAAT JE INSPIREREN DOOR ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF