Amber Kupras (22) was gisteravond te zien in de nieuwste aflevering van het SBS-programma Ik Neem Je Mee, waar zij samen met Wendy van Dijk haar moeder verraste. Ze wilde haar moeder bedanken voor het feit dat ze binnenkort van haar een nieuwe nier krijgt. Amber is nierpatiënt en moet elke nacht dialyseren. Tijdens het programma vertelde Amber dat ze wekenlang in het Erasmus ziekenhuis heeft gelegen en uitkeek op de Euromast. Samen met haar moeder wilde ze ooit daar naar boven, om naar het ziekenhuis te kijken in plaats van andersom. Die wens ging tijdens deze aflevering in vervulling.
‘Het was de zomer van 2019. Ik was op vakantie en liep daar een buikgriep op. Normaal gesproken zorgt je immuunsysteem ervoor dat je weer beter wordt. Bij mij ging dat mis. Mijn bloed werd aangetast door de bacterie, waardoor er minder bloed en dus minder zuurstof naar mijn nieren ging. Eenmaal thuis voelde ik mij al wat beter, maar het was zomervakantie en ik wilde leuke dingen doen, dus ik besloot toch even langs de huisarts te gaan. Bij de huisarts vertelde ik mijn klachten, werd er wat urine afgenomen en bloed geprikt. De volgende dag werd ik gebeld dat ik per direct naar de spoedeisende hulp moest, want er was iets niet in orde. Ik kreeg niet te horen wat, dus ik ging vrij nonchalant naar het ziekenhuis toe. Daar werd tegen mij gezegd dat ik een nachtje moest blijven ter controle. Dat ene nachtje werden uiteindelijk 7 weken. Mijn nierfunctie bleek nog maar 20% te zijn.’
Studie op pauze
‘Na 7 weken in het ziekenhuis, mocht ik weer naar huis toe. Mijn nierfunctie zat op dat moment tussen de 20 en 25%. Het lukte mij amper om op mijn benen te staan en dus moest ik de moeilijke beslissing nemen om een tussenjaar in te lassen van mijn studie toerisme. De maanden september tot december waren erg slechte maanden. Ik had nog geen dialyse en deed alles op eigen kracht. Iedere week moest ik naar het ziekenhuis voor controle en ook moest ik medicatie slikken. In december bleek dat mijn nierfunctie weer was gedaald. Dit keer was die nog maar 15% en snel daarna nog minder dan 10%. Ik kwam in het transplantatie traject terecht, aangezien mijn nier niet meer zou herstellen. Ik leefde van dag tot dag en stond op de automatische piloot. In 2020 startte ik met dialyseren, daardoor ging het steeds beter met mij. In september 2020 begon ik aan het laatste jaar van mijn studie toerisme. Vanwege Covid-19 is het wel anders, maar voor mij zijn de online lessen een uitkomst. Als ik een mindere dag heb, dan kan ik vanaf de bank alsnog mijn les volgen en hoef ik niets te missen.’
Van gezonde vrouw naar wekelijks een bezoek aan het ziekenhuis
‘Drie keer per week moest ik naar het ziekenhuis om vier uur lang de hemodialyse te ondergaan. Ze vergelijken deze behandeling ook wel met het rennen van een halve marathon. Zo voelde dat ook voor mij. Het was erg zwaar. In maart 2020 hoorde ik van de dokter dat er nog een andere manier van dialyseren was. Hierbij zou ik zelf thuis, iedere nacht 8,5 uur lang, aan het dialyse apparaat slapen en niet meer naar het ziekenhuis hoeven. Deze optie bracht zoveel meer vrijheid met zich mee, dat ik geen moment heb getwijfeld. Ik voel mij nu goed en heb meer energie dan voorheen. Eens in de zes weken ga ik nog naar het ziekenhuis ter controle. Toch heeft ook deze manier van behandelen veel invloed op mijn leven. Als ik met vriendinnen aan het praten ben over vakanties, weekendjes weg of festivals, dan zit ik altijd met die machine in mijn hoofd. Het dialyse apparaat is ongeveer net zo zwaar en groot als een kopieerapparaat. Die neem je niet gemakkelijk mee. Ook heb ik nog vloeistoffen voor bij het apparaat. Eén doos van 10 liter is voor één nacht. Als ik een week op vakantie wil, heb ik al zeven dozen met vloeistof nodig. Vakantie zit er voor mij daarom even niet in. Het is vermoeiend om daar altijd rekening mee te moeten houden. Ik kan dan ook niet wachten op de transplantatie, zodat ik niet meer die machine aan me heb. Het eerste wat ik ga doen als ik mijn moeders nier heb, is op vakantie gaan. Als corona het toelaat en ik vrij ben van de dialyse, dan ga ik genieten van een mooie reis.’
Amber in het ziekenhuis
Een prachtig cadeau
‘Mijn ouders wilden graag hun nier doneren, dus hadden we een afspraak in het ziekenhuis gepland staan om te onderzoeken of dat mogelijk was. Zowel mijn vader als mijn moeder kon doneren, maar mijn moeder haar nieren kwamen net iets beter uit de test. Ze twijfelde geen seconde, want ik ben haar dochter, zo zei ze. Ik was op dat moment sprakeloos en geëmotioneerd. Het is een groot prachtig cadeau wat ze mij wil geven. Vanwege corona zijn veel operaties uitgesteld. We staan nu op een wachtlijst, maar hebben al een telefoontje gehad dat we op oproepbaar staan. Als er iemand uitvalt en we staan op dat moment bovenaan de reservelijst, dan kunnen we direct komen. Mijn grootste zorg is dat ik de donornier afstoot. De rest van mijn leven zal ik dan ook medicatie moeten slikken om dat te voorkomen. Ik hoop heel erg dat mama haar nier zo lang mogelijk met mij mee gaat. Gemiddeld is dat 20 jaar, daar teken ik voor. Ik kan niet wachten om mijn leven weer wat meer terug te krijgen.’
Verassing
‘De weken dat ik in het Erasmus ziekenhuis heb gelegen, had ik uitzicht op de Euromast. Mijn moeder en ik waren daar allebei nog nooit geweest. We wilden erheen gaan doen als ik uit het ziekenhuis zou komen. Ik had al langer het idee in mijn hoofd dat ik mijn moeder wilde bedanken, omdat ze haar nier aan mij wil doneren. Ik wilde wat terugdoen voor haar. Toen ik de oproep voor het televisieprogramma Ik Neem Je Mee voorbij zag komen wist ik meteen dat dit het moment was. Ik koos voor Wendy van Dijk als privéchauffeur aangezien ik haar een hartstikke leuke vrouw vind. Ook is zij zelf moeder en leek het mij mooi om als vrouwen onder elkaar te kunnen spreken over wat er was gebeurd. Mijn moeder was onwijs verrast toen Wendy ineens voor onze deur stond. Ze was emotioneel en vond het geweldig om met mij naar de Euromast te gaan. We hadden een nieuwer en beter uitzicht. Op de Euromast gaf ik mijn moeder een ketting, zodat zij de rest van haar leven ook iets van mij kan dragen.’
Moeder Yvon, Wendy en Amber bij de Euromast
Moeder Yvon aan het woord
‘Ik ben ontzettend blij dat er een match is. Als je als moeder ziet dat je kind zo ziek is, dan heb je geen andere optie dan je eigen nier te doneren. Ik doe alles om mijn kind te redden. Wel begin ik mij nu meer te realiseren, wat ook mij te wachten staat. Net voordat Amber ziek werd heb ik een operatie gehad aan mijn nekwervels. Tijdens deze operatie is er een beschadiging ontstaan, iets wat heel weinig voorkomt. Ik was die ene persoon waarbij dat toch gebeurde. Ik merk dat die ervaring nu weer meespeelt. Maar ondanks die gedachtes weet ik waarvoor ik het doe. Het was een heftige periode om haar in het ziekenhuis te zien liggen. Maar toch is dit nu iets wat bij haar leven hoort en ook dus bij de onze, als haar ouders. Dat moet ik nog wel een plek geven. Het enige waar ik op dit moment mee bezig ben, is dat ik uit de grond van mijn hart hoop dat mijn nier geaccepteerd gaat worden. Dat we het niet voor niks doen. Ze kijkt er namelijk zo naar uit om haar leven weer op te bouwen. Het was geweldig van haar om ons op te geven voor het programma Ik Neem Je Mee. Amber zei ook, dat als wij ooit met een programma mee wilden doen, dit onze beste kans was. Wij kunnen namelijk niets bijzonders, zoals zingen of dansen. Dit was onze enige kans. Daar heb ik heel hard om moeten lachen. Het maakte mij emotioneel, dat ze mij wilde bedanken. Ik gun Amber dat ze van iedere dag mag genieten en haar ding mag doen in alle vrijheid en bovenal goede gezondheid. Laten we hopen dat het geluk aan onze kant staat.’
Ik neem je mee
In het nieuwe programma Ik Neem Je Mee zijn zeven bekende SBS6-presentatoren voor even iemands privéchauffeur. Ze vervoeren gewone mensen naar een ongewone, bijzondere of belangrijke gebeurtenis in hun leven. De verhalen van de mensen die bij Wendy in de auto stappen delen we op wendyonline.nl. Het verhaal van Amber is terug te kijken op KIJK.nl.
Lees ook deze inspirerende levensechte verhalen
