Wendy Wagenaar blogt iedere maand voor Wendyonline.nl over haar leven met uitgezaaide eierstokkanker. Voor haar is dat een grenzeloos proces: niet alleen gelooft ze in grenzeloze mogelijkheden om te genezen, haar zoektocht naar genezing gaat ook letterlijk over de grens. ‘Er bestaat niet 1 oplossing voor kanker.’

Soms ben ik verbaasd hoe snel een maand gaat. En dat is met name wanneer ik een blog schrijf. In sommige maanden weet ik niet waar ik moet beginnen met de update, omdat er zoveel is gebeurd. Deze keer een verbazing, omdat ik eigenlijk wat minder tekst voor op papier heb.

En in mijn geval is dat eigenlijk een goed teken. Ik begin in een wat rustiger vaarwater te komen. Dus de weken vliegen voorbij zonder schokkende en moeilijke keuzes ten aanzien van mijn gezondheid. Ik durf zelfs al meer te gaan plannen waarbij ik dat de afgelopen 2 jaar niet of nauwelijks deed.

En dat is dan wel weer grappig. Kunnen we plannen gaan maken, kan dat niet vanwege Corona. Dus wat we gepland hadden, gaat door deze crisis niet door. We hopen dat er ook na Corona nog genoeg tijd is om moeilijke dingen te plannen.

Er wordt gevraagd buigzaam te blijven. Niets is zo blijvend als die verandering. En dat is prima.

Tumormarker  

De verhoogde tumormarker van de maand april bleef in de maand mei gelijk. Dat was dan wel weer mooi. Ineens vond ik het cijfer een stuk prettiger dan de maand ervoor. Toen ging het voor het eerst sinds een jaar omhoog.  Slechts 1 punt, maar ik raakte er wel weer door van slag.

Ook deze week heb ik weer een controle gehad. De controle van juni. Met het schrijven van deze blog heb ik daarvan de uitkomst nog niet. Ik houd me voor dat er geen gekke uitkomsten zullen zijn. Het blijft alleen wel een spannend moment. Ik probeer me zo vaak te vertellen, dat het slechts een getal is. Een momentopname. Een statistiek en toch…. Het doet wat met je als patiënt. Dan stap je toch niet van de statistiek af. Zo blijven we toch een soort van geprogrammeerd. Het door getallen willen weten hoe je er intern voor staat.

Modus

Ondertussen heb ik ook een goede modus gevonden waarop we maandelijks dit contact hebben, de oncoloog en ik. Door Corona kregen we meer een digitale samenwerking. En het bevalt ons beide prima. Op maandag ga ik bloedprikken. Een ritje in eigen tijd, in eigen planning. Naar het UMCG. Op woensdag belt mijn oncoloog met de uitslag. Op donderdag een ritje naar de apotheek in het ziekenhuis om nieuwe medicatie te halen. Eromheen plan ik leuke dingen zodat ik minder bezig met de controles en het ziek zijn. Voorheen was ik vaak een dagdeel in het ziekenhuis. Op tijd prikken, wachten op de uitslag, wachten op de medicatie. Deze nieuwe manier zorgt voor wat afstand van dat ziekenhuis. Dat voelt fijn. Tussen andere patiënten zitten op de afdeling Medische Oncologie is nooit een hobby geweest. Het herinnert je aan wat er speelt. Dat je daar zit, omdat je met kanker te maken hebt.

Grenzeloos

Bij de crowdfunding in 2018 begon ik met het schrijven van updates. Eigenwijs als ik ben, koos ik een toen eigen website: Grenzeloos Genezen. En tot op de dag van vandaag ben ik zo blij dat ik dat heb gedaan. Vooral het woord grenzeloos is voor mij op zoveel andere vlakken ook van betekenis geworden. Daar had ik in 2018 toen nog helemaal geen weet van. Ik gebruikte slechts het woord, omdat ik over de grenzen van ons land wilde genezen.

Nu met de kinderen nog een volledige maand naar school, hoop ik dat ik weer wat meer tijd heb om informatie te delen op deze website. Tijdens deze coronaperiode, met de kinderen thuis, is dat niet mijn grootste prioriteit geweest. En dat terwijl ik juist veel meer contact met lotgenoten kreeg. Net als bij mij, stopte bij veel lotgenoten behandelingen in het buitenland of kwamen ze wederom voor het feit te staan dat de kanker ook bij hen terug was.

Ik merk dat ik het fijn vind om te helpen, daar waar anderen mij ook vaak hebben geholpen. Echter ontbreekt er nog zoveel informatie over wat ik allemaal doe. En dat is ook grenzeloos. Niet alleen over de grenzen heen om behandelingen in het buitenland te volgen. Ook anders denken, anders eten. Andere keuzes maken. Zelf dacht ik in 2018 voornamelijk bezig zou moeten zijn met behandelingen of op de juiste manier eten. Ik merk dat bepaalde nieuwe rituelen van mijn aanpak minstens zo belangrijk voor mij zijn. Ik wil dat delen. En dat maakt ook gelijk de lastigheid van helpen. Mensen wil graag een antwoord. Een oplossing. In sommige gevallen kostte mij dat ook heel veel energie. Je wil met ze het antwoord vinden. Je herkent de noodzaak van de oplossing.

Grenzeloze mogelijkheden

Ik denk inmiddels dat er niet 1 oplossing is voor kanker. En in sommige gevallen bestaat de oplossing helemaal niet. Dat weet ik ook nog niet van mijn eigen kanker. Ik wil alleen wel graag blijven vertellen over het oerwoud van grenzeloze mogelijkheden. En wat ben ik dankbaar dat ik tot nu dat, met hulp van anderen, altijd heb kunnen voortzetten. Mijn route is alleen niet de enige route. Dat geloof ik namelijk niet. Dan zou iemand anders dat wel eerder hebben uitgevonden. Dus ik wil zoveel mogelijk informatie blijven delen.

De nuchtere Wendy uit Friesland gelooft nu ook wat meer in dingen die niet verklaard kunnen worden. En hoe meer ik nadenk dat we altijd alles maar onderzocht en bevestigd willen hebben, ga ik dát juist steeds vreemder vinden.

Meten is weten. Dat klopt. Zo ben ik ook opgeleid.

Maar is meten altijd het juiste weten? Ik probeer tegenwoordig steeds meer op mijn gevoel te vertrouwen. Het blijft een hele uitdaging wanneer je onder grote druk staat door slechte diagnoses. Ik weet dat. Dus ik ben heel blij, dat ik merk dat ik mijn oergevoel voor het juiste pad steeds meer aan het terugkrijgen ben. Ik wens dat anderen ook. En tot die tijd probeer ik een beetje te helpen. En hoop ik voor mezelf dat ik in dit rustige vaarwater blijf zitten.

Tot de volgende maand.

Liefs, Wendy.

Lees hier de vorige blogs van Wendy, en vind hier haar website Grenzeloos Genezen.