Tijdens het afgelopen seizoen van One Day Retreat Ibiza heb ik heel wat tranen horen vallen. Meestal tijdens de vlinder, butterfly of Spaanse vertaling: Mariposa. Dit is een houding die ik elke sessie met een reden laat terugkomen. De vlinder is een vooroverbuiging en heupopener ineen, ofwel het equivalent van een Disney-film: een ware tranentrekker.

Tranen gelachen

Wat is dat toch dat wij ons vaak schamen voor onze tranen? Meer dan eens hoorde ik de volgende zin van een deelnemer tijdens een retraite: ‘Ík wil niet huilen.’’ Waarom wil je jouw tranen niet laten gaan? Komt dat door de maatschappij waarin we zijn opgegroeid? Verman jezelf, zit niet zo te janken, kom op droog je tranen. Het zijn allemaal voorbeelden die in ons onderbewustzijn zijn gaan wonen. Tranen, die verbergen we het liefste. Tenminste de meeste mensen, ik niet. Ik ben gek op huilen, vooral als het om tranen gelachen gaat. Huilen van blijdschap. Huilen van liefde, van dankbaarheid of ontroering. Al deze vormen vallen onder de blije tranen en het bijzondere aan deze traan is dat hij als eerste uit het rechteroog ontsnapt. Tranen van gemis, rouw, verdriet, onrecht en alle gevoelens die verdrietig maken. Dat zijn verdrietige tranen en die vallen als eerste uit het linkeroog. Ook daar breng ik graag een ode aan, want melancholische tranen verdienen het ook om te vallen.

Tranen laten betekent loslaten

Het hele seizoen heb ik mij ingehouden wat tranen betreft. Het voelde alsof ik dit jaar nog meer diende te dragen, omdat het voor het collectief een zware tijd is. Ik heb geluisterd, in stilte gezeten, getroost en alles er tussenin, maar tijdens mijn sessies liet ik geen traan. Totdat daar ineens de kurk uit de fles schoot en ik als host van de Mariposa week retreat, iets langer dan de gemiddelde huilbui van zes minuten, een jacuzzi vol aan tranen huilde. Ook daar gebeurde het: ik schaamde mij in de rol van begeleider, voor mijn tranen. Bijzonder om te constateren, dat ook ik dit blijkbaar doe op een moment waarvan ik tranen niet passend vindt en dat terwijl ik bij een ander altijd voor tranen pleit. Maken tranen niet gewoon menselijk? Laat de tranen maar bepalen wanneer ze vallen en hoe de omgeving daarop reageert, dat zegt niets over jou. Tranen reinigen de ziel en zijn een prachtige manier van loslaten. Stop ze dus vooral niet weg en laat ze los.

Tranen opwekken

Zin om te huilen, maar het lukt niet? De eerste tonen van onderstaande nummers maken mijn wangen al snel vochtig. Waarbij de eerste drie nummers universeel mooi zijn, de derde en vierde brengen mij weer terug naar een uitvaart en de vijfde & zesde… Daar huilde ik al om toen ik nog maar heel klein was.

Coldplay – The Scientist

Yann Tiersen – Comptine d’une autre ete

Eva Cassidy – Fields of Gold

Van Dik Hout – Stil in Mij

Maaike Ouboter – Dat ik je mis

Viva Forever – Spice Girls

Michael Jackson – Earth Song (vooral de videoclip maakte indruk op mij)

Lauri Berkhoudt

Lauri is een dromer, maar maakt ze ook graag waar. Zo is ze twee jaar geleden naar Ibiza verhuisd, waar ze One Day Retreat Ibiza begonnen is met haar vriend. Een platform zoals Nyepi was haar tweede droom en ook deze heeft inmiddels vorm gekregen.

Met Nyepi wil Lau mensen al zo jong mogelijk bewust maken. Zodat ze iets liever voor zichzelf zijn en daarmee ook voor anderen. Ze wou dat ze sommige tools al veel eerder had geweten, daarom deelt ze deze nu graag met jou. Dit doet ze met veel humor en zelfspot. Ze vindt namelijk dat veel ‘spirituele’ mensen zichzelf zo serieus nemen. Ze ontzeggen zichzelf van alles en oordelen stiekem toch ook. Lau oordeelt zo min mogelijk en houdt zichzelf in balans door enerzijds veel te mediteren, de stilte op te zoeken en de natuur in te trekken. Daartegenover staan soms avonden die in de ochtend overgaan, waarbij het zomaar kan zijn dat ze met lamp en al naar beneden valt. Dit alles vormt voor haar een leven in balans. Waarom zou het een het ander uitsluiten?

Meer blogs van Lauri: