Wat bedoelen we nou eigenlijk met geluk? Wat begint als een grappig experiment wordt een ontroerend avontuur waarin auteur Marianne Power opzoek gaat naar de kracht van NU. Wendy had een openhartig gesprek over een inspirerend waargebeurd verhaal met veel Britse humor dat je hardop laat lachen, maar je ook aan het denken zet.
De kracht van dit boek zit hem in de humor
Er kwam een moment waarop je besloot 12 zelfhulpboeken te lezen. Waarom juist op dit moment?
‘Voor mijn gevoel ging alles in mijn leven fout en daar moest iets aan veranderen. In mijn twintiger jaren las ik al zelfhulpboeken. Gek genoeg volgde ik de adviezen dat de boeken mij opdroegen nooit op, terwijl ik dat juist wel moest doen. Ik moest stoppen met mezelf constant zorgen te maken en beginnen met leven! Tevergeefs bleef ik hangen in die negatieve spiraal. Mijn vrienden zeiden: ‘Marianne, al die zelfhulpboeken werken niet.’ Maar ik wist dat het degelijk iets goeds zou opleveren. Als ik maar zou doen wat van mij gevraagd werd.
De doorslaggevende dag was de dag dat ik een hele slechte kater had. Ik lag op de bank naar een aflevering van de Kardashians te kijken en besloot daarna een zelfhulpboek te lezen. Ik sloeg het boek open, las de eerste zin en toen dacht ik: ‘Ja, dit zou mijn leven kunnen veranderen.’ 12 maanden lang besloot ik te leven volgens steeds een ander zelfhulpboek, die op dat moment de verschillende fases van mijn leven weerspiegelde.’
[green_note title=”Wie is Marianne?” text=”Marianne Power (40) is een Engelse journalist van Ierse afkomst. Ze woont in Londen en schrijft voor onder andere Daily Mail, Telegraph, The Irish Independent, Red, Grazia en Vogue. Help me! is haar debuut, dat in meer dan twintig landen in de winkels ligt en waarvan de filmrechten zijn verkocht” ]
‘The way I make myself do things is to write about it’
‘Ik ben een schrijver, zet mijn gedachten voortdurend op papier dus ik startte met een blog. Ik bracht mijn verhaal naar de buitenwereld zodat ik iedereen op de hoogte kon houden over mijn reis met de 12 zelfhulpboeken. Aan het eind van het jaar dacht ik een perfect persoon te zijn. Dat geloofde ik echt… ik zou rijk worden, iedere ochtend lachend opstaan en mediteren, maar dat gebeurde niet. Ik had hele onrealistische verwachtingen. Je hebt altijd ups en downs, dat is normaal.’
Kun je daar een voorbeeld van geven?
‘In magazines en op social media zie je altijd het perfecte plaatje. Daar geloofde ik in. Anderen mensen waren succesvoller dan ik terwijl ik alles goed voor elkaar had, maar dat zag ik niet. Ik geloofde niet in mezelf. In de loop van het jaar realiseerde ik me dat ook ik er mag zijn. Niemand is beter dan een ander.’
Je schreef over falen en afwijzing, daar was je erg bang voor. Weet je waar dat vandaan kwam?
‘Toen ik 8 jaar oud was werd ik afgewezen door meisjes toen ik vroeg of ik mee mocht spelen. Ik barstte in tranen uit. Als volwassenen had ik daar nooit meer over nagedacht. Het zou kunnen dat deze kleine gebeurtenissen te maken hebben met mijn angst voor afwijzing. Ik wilde geaccepteerd worden. Dat willen we allemaal. Als dat niet gebeurt, voel je je leeg en dat voelt verschrikkelijk.
Tijdens de eerste dag van mijn afstotingstherapie kwam ik erachter dat dit in mijn onderbewustzijn gebeurde. De bedoeling van zo’n therapie is om ongevoelig te worden voor afwijzing en gewend te raken aan dit gevoel. Pas dan kun je je dromen najagen. Je hoeft jezelf helemaal niet te bewijzen. Je kunt jezelf wel blijven uitdagen, maar accepteer jezelf zoals je bent. De goede en minder goede eigenschappen.’
Welk van de twaalf boeken heeft jouw leven verandert?
‘The Power of Now van Eckhart Tolle. Eckhart komt uit Duitsland en hij beschrijft dat het stemmetje in je hoofd alles en iedereen contstant bekritiseerd. Stel je maar eens voor dat je iemand op straat ziet lopen die in zichzelf praat. Je hebt gelijk een oordel en denkt misschien wel dat die persoon boos is. Eigenlijk praat je het jezelf aan. Die stem in je hoofd geeft alleen maar kritiek, zoals: ‘Waarom heb ik zoiets stoms gezegd?’ Of ‘Wat als ik word ontslagen in de toekomst?’ Het enige dat telt is het moment waarin je je nu begeeft. Op dit moment zijn we bijvoorbeeld in een prachtig gebouw in het hart van Amsterdam en hebben we een leuk gesprek. Eckhart zegt dus dat je je steeds weer moet afvragen: heb ik op dit moment een probleem?
Dit is dus een vraag die ik mezelf nog steeds regelmatig stel. Eigenlijk zou je je ogen moeten sluiten waarbij je je concentreert op de energie die je voelt in je lichaam. Het gaat erom dat je rustig wordt, dat je geniet van het leven en vooral van het moment waarin je nu leeft. Focus je niet op die rare stemmetjes of kopzorgen.’
Als je jezelf wel in een situatie begeeft waarin zich een probleem voordoet, wat doe je dan?
‘Eigenlijk wanneer er iets vervelends gebeurt zijn we geweldig want je handelt ernaar. Je vraagt jezelf af: ‘Ik heb een probleem, wat nu?’ Nu verzinnen we geen no-nonsense verhalen in tegenstelling tot dat vervelende stemmetje. Nu ga je werkelijk door een moeilijke tijd en het bijzondere hieraan is: de manier waarop je dan actie onderneemt, doet je verstelt staan. Je hebt vertrouwen in je eigen kunnen, dat is zo verrassend!’
Waarom wilde je je verhaal delen de rest van de wereld?
‘Gedeeltelijk, omdat ik me één begon te voelen met mijn gevoelens door het lezen van zelfhulpboeken. Met mijn vrienden sprak niet snel over bijvoorbeeld mijn faalangst. Voor mij was het geruststellend om te lezen hoe het is om mens te zijn, en dat het mensenleven soms ook lasting kan zijn. Ik wilde hier eerlijk over zijn.
Toen ik blogde over het uitproberen van al die zelfhulpadviezen, was ik veel eerlijker dan ik had verwacht. Eigenlijk wist ik niet eens wat er precies aan de hand was toen ik aan het project begon. Ik stelde mezelf open en bloot naar de buitenwereld. Toch maakte ik me druk over wat andere mensen van mijn blog vonden, zoals: ‘Waar is ze nou allemaal mee bezig?’ Maar dat was helemaal niet het geval. Ik kreeg zelfs e-mails van mensen die op papier erg succesvol waren. Zij zagen veel herkenning in hoe ik me over bepaalde dingen voelde. Dat vond ik zo bijzonder. Van buitenaf zien we er allemaal anders uit, maar van binnen zijn we eigenlijk hetzelfde. We zijn allemaal wel eens bang. Dus de reacties die ik kreeg op mijn blog, gaven de doorslag om een boek te schrijven.’
Wat is jouw intentie met het boek?
‘Mijn intentie is om mijn verhaal te delen waarin mensen zich ook in kunnen vinden. We leven in een tijd waarin niemand zichzelf goed genoeg voelt, of succesvol genoeg, of rijk genoeg, of slime genoeg, of mooi genoeg. We willen steeds maar meer en meer. En wanneer we ons zo voelen, proberen we perfect te zijn. Als je de perfecte looks hebt en succesvol bent denken we onszelf beter te voelen, maar zo werkt het niet. Het enige dat helpt is om eerlijk te zijn over je angsten en gevoelens. Niet alleen tegen jezelf, maar ook tegen elkaar. We hoeven het niet alleen te doen, we kunnen elkaar helpen. Het lucht juist op om over bepaalde onderwerpen te praten. Niemand kan je problemen oplossen. Het is het idee dat er iemand naar je luistert en dat is fijn.
Dit was dan ook een erg belangrijk deel van mijn avontuur. Ik haalde veel positiviteit uit de boeken, maar ook uit gesprekken met bekende mensen en zelfs met vreemden. Alles waar ik mee bezig was, was zo intens, omdat ik nooit sprak over alles waar ik bang voor was. Door mijn boek hoop ik dus dat mensen met elkaar gaan praten en niet bang zijn om hun gevoel uit te spreken.’
In welk opzicht heb je jezelf meer ontwikkeld als persoon?
‘Ik ken mezelf nu veel beter dan voorheen. Toen kende ik mezelf eigenlijk helemaal niet. Mijn leven bestond uit werken, winkelen en drinken. In de Engelse cultuur is socializen met een drankje erbij heel normaal. In mijn twintiger- en deritger jaren werkte ik als journalist en dat was soms best stressvol. Als ik dan een avond uit ging, dronk ik om mijn hoofd te legen en om mijn angst voor perfectie te verdringen. Om mezelf blijer en zelfverzekerder te voelen. Wanneer je drinkt ben je losser en spraakzamer en dat mag niet de reden zijn om meer alcohol te drinken. Op zo’n moment zijn je angsten de baas over jouw lichaam. Nu drink ik alleen, omdat ik er echt van kan genieten. Bijvoorbeeld tijdens een avondje uiteten, maar soms drink ik ook helemaal niet.
Ik ben werkelijk naar binnen gaan kijken en daar heb ik heel veel van geleerd. Nu streef ik niet meer naar perfectie, ik ben gelukkig met hoe ik ben. Het komt ook door mijn leeftijd. Toen ik twintig was moest ik mezelf bewijzen voor mijn gevoel. Ondertussen ben ik veertig en kijk ik echt naar wat ik wil. Wat maakt mij nou echt gelukkig? Mijn leven is voor een groot deel veranderd, maar ook ik maak me nog steeds wel eens zorgen. Pas nu realiseer ik me dat het menselijk is.’
Wat kun je anderen mensen meegeven voor hun zoektocht naar geluk?
‘Mijn moeder is een belangrijk karakter in mijn boek. Ze is vrij cynisch en ze leest eigenlijk nooit een zelfhulpboek. Ze gaat gewoon door met leven op haar eigen manier. Toen ik bezig was met dit project zei mijn moeder: ‘Niemand kan altijd blij en gelukkig zijn’, en ik denk dat ze gelijk heeft. We leggen onzelf zoveel druk op… we kunnen niet perfect zijn. Er zitten ook minder goede dagen tussen.
Ik denk dat je alles veel beter doet wanneer je jezelf complimentjes durft te geven. Probeer jezelf ook iets meer te ontspannen en pak je rust. Gevoelens veranderen, die blijven nooit voor altijd hetzelfde. Gelukkige en vervelende momenten gaan voorbij. Ga er iets relaxter mee om, ‘go with the flow.’ Het is cliché, maar waar! Geniet van jezelf en van anderen. Wees lief voor elkaar. Als je niet lief voor jezelf kunt zijn, ben je dat ook niet voor een ander. Energie straal je uit en wanneer je meer positiviteit uitstraalt, zul je meer success krijgen. Dat trekt aan!’
Tip: op Marianne’s blog kun je nog steeds haar avontuurlijke project lezen waarbij ze een heel jaar lang leefde volgens de regels van verschillende boeken!
De Nederlandse Miriam Lancewood ontmoet tijdens een reis de Nieuw-Zeelandse Peter en besluit met hem in de Nieuw-Zeelandse wildernis te gaan leven. Een heel ander leven dan wat ze in Nederland gewend was. Over haar avonturen schreef ze het boek ‘
In Weg van de wereld neemt Marica de lezer achterop haar fiets mee van Nederland naar Australië. Verschillende vrienden fietsen stukken met haar mee. Na 1700 kilometer, rechtdoor over dezelfde weg in de woestijn, en vijf weken zonder zich verstaanbaar te kunnen maken, komt ze zichzelf behoorlijk tegen. In Myanmar wordt ze constant achtervolgd door mannen op brommertjes. Levendig omschrijft ze haar waarnemingen op het gebied van cultuurverschillen, problemen onderweg en ontmoetingen met de lokale bevolking.
Op haar zesentwintigste neemt Cheryl Strayed haar meest impulsieve beslissing ooit: ze begint aan een voettocht van 1700 kilometer langs de Pacific Crest Trail in het westen van Amerika. Helemaal alleen, zonder ervaring en met een veel te zware rugzak. Drie maanden lang doorstaat ze intense hitte en meters sneeuw, wordt ze geconfronteerd met beren en ratelslangen, en ervaart ze de schoonheid, maar ook de verschrikkelijke eenzaamheid van de tocht die haar leven voorgoed zou veranderen. Het boek is verfilmd met Reese Witherspoon in de hoofdrol, een gelauwerd actrice met vele onderscheidingen, waaronder een Academy Award voor Beste Actrice in Walk the Line.
Na een maandenlange reis door Oost-Afrika besluit wereldreizigster Iris Hannema op zoek te gaan naar het aardse paradijs. Zou het bestaan en waar? Ze doorkruist het blauw van de wereldkaart en bezoekt de eilanden in de Stille Oceaan, van de Salomonseilanden tot Hawaï. Op Vanuatu overleeft ze de verwoestende cycloon Pam, in Nieuw-Caledonië dreigt een rassenoorlog, in het Koninkrijk Tonga ontmoet ze de koning. In Fiji wordt ze beroofd en maakt ze de zwaarste zeereis ooit met tonijnvissers. Op Bora Bora blijkt haar campingeigenaar stervende en op een van de minuscule atollen van Tahiti vindt ze onderwaterliefde. Ze beschrijft wat ze er allemaal tegenkomt, en dat is niet in de laatste plaats: zichzelf. En het paradijs?
‘Ga je mee?’ roept de jongen boven het lawaai van de busmotor uit. ‘Naar de beste plek van Indonesië. Nee, ter wereld! Alles wat je maar wilt, is daar te doen. En alles wat je wilt hebben, is daar te krijgen.’ Antropoloog Roanne van Voorst besluit de jongen te volgen, en komt terecht in een van de armste sloppenwijken van Jakarta. Ze blijft er meer dan een jaar, in een huis gemaakt van hout en asbest. Steeds beter leert ze haar buren en hun leefsituatie kennen: de extreme armoede, de dreiging van ontruimingen omdat de wijk illegaal is, en vooral: het hoofd te bieden aan de regelmatige overstromingen van de sterk vervuilde rivier. Op al die problemen hebben de sloppenwijkbewoners efficiënte, veelal verrassende, en vaak uiterst creatieve oplossingen bedacht, die ze hun nieuwe ‘adoptie-kind’ geduldig aanleren. Op een informatieve, humoristische en persoonlijke manier geeft Roanne van Voorst een origineel inzicht in het harde, maar veerkrachtige bestaan van de sloppenbewoners.
Het tienjarig jubileum van het programma ‘3 op reis’ wordt gevierd met een boek met daarin het allerbeste, mooiste en gekste uit het veelbekeken BNN-programma. Van een camperreis door de woestijn van Nevada naar het festival der festivals Burning Man tot de verlaten hoogvlaktes van Mongolië of de buitenwijken van Parijs: De wereld rond in 10 jaar geeft genoeg inspiratie voor een leven lang reizen. Presentatoren als Chris Zegers, Floortje Dessing en Geraldine Kemper vertellen hoe zij deze reizen hebben beleefd en geven insidertips. Het boek is een ultieme bucketlist-gids waarmee je weg kunt dromen. Je vindt praktische informatie over al die geweldige reizen die je graag nog wilt maken, aangevuld met vele tips en anekdotes van de crew van dit bijzondere en populaire reisprogramma.