In de rubriek ‘Vrouwen met Impact’ spreekt WENDY met vrouwen die een verschil maken voor onze maatschappij. Waar brengen zij verandering in? Wat is hun drijfveer? En vooral: waarom vinden ze het belangrijk om impact te hebben? Dit keer Steffi de Pous. Zij vertrok in 2015 naar het Griekse eiland Lesbos om moeders en hun kinderen op de vlucht te steunen. Ze richtte daarom de stichting Because We Carry op.
Hoe kwam je op het idee om vrouwen en kinderen op Lesbos te helpen?
‘In 2015 zag ik op mijn Facebook-pagina beelden van moeders die met hun kinderen en tassen zeulden op het kleine Griekse vakantie-eiland Lesbos. De families kwamen aan op rubberen boten en staken de open zee over. Ze riskeerden hun leven op zoek naar veilige grond. In die tijd was er nog geen hulp. Ik ben ‘gewoon’ met mijn vriendin die kant op gegaan om te helpen. Niet lullen maar poesten, was ons slogan. Al die vrouwen hebben onze ondersteuning nodig en ik vind dat we elkaar altijd moeten helpen. Daar worden we allemaal gelukkiger van.’
Op wat voor manier help je deze moeders met kinderen?
‘We geven noodhulp door praktische benodigdheden in te zamelen in Nederland, maar we geven ook emotionele ondersteuning. Vluchten is heel heftig en deze moeders hebben allemaal traumatische jaren achter de rug van dreiging, doodsangsten en geweld. We ondersteunen hun waar we kunnen. Zo helpen we met boodschappen, verloskundige hulp, kennis en kracht. Naast deze moeders gaan staan en samen een sisterhood vormen is helend.’
Woon je ook op Lesbos?
‘Ik heb er jaren gewoond, maar het was er altijd erg intens en het gaf me dubbel gevoel. Het was er mooi en heftig, verdrietig en gezellig. Een crisis gaat alle kanten op.’
Je hebt de stichting Because We Carry opgericht, met welk doel?
‘Wij zijn een sisterhood. We ondersteunen vrouwen die opnieuw zijn begonnen in een vreemd land. Dit zijn voornamelijk moeders die met hun kinderen vluchtten. Momenteel zijn we voornamelijk actief in Griekenland, maar langzaamaan merken we dat we in Nederland ook hard nodig zijn.’
Hoe voelt het moederschap voor jou, nu je omringt met vrouwen en kinderen in nood?
‘Ik heb drie kinderen. Ceas (5), Umi (4) en Omar (9 maanden). Het zijn hele lieve en gezellige kinderen. Voordat ik kinderen had, voelde ik mij al moeder, hoe gek dat ook klinkt. Ik heb altijd al kinderen van anderen willen verzorgen. Ik zie alle kinderen als onze kinderen.’
