Onze blogger Rose Huizenga runt op de Gili Eilanden het boutique hotel Villa Nangka en het ‘Gili Shark Conservation Project‘. In augustus 2018 werden zij getroffen door een zware aardbeving. Rose schrijft vol liefde en positiviteit over de wederopbouw van hun prachtige hotel, de baby in haar buik en haar avonturen op dit kleine Indonesische eiland. Vorige keer nam ze je mee op een typische Indonesische verjaardag, nu vertelt ze over de laatste loodjes voordat ze met zwangerschapverlof gaat. Al het harde werken van de afgelopen tijd begint zijn vruchten af te werpen!
Hollen met een dikke buik
‘Ik wil dwarreldansen, ik wil strandhuppelen. Maar het gaat niet. Ik ben geen vlinder, ik ben geen kind. Ik ben een hoogzwangere vrouw en heel misschien ben ik wel een olifant. Zo’n heel zielige olifant die met veel moeite op een krukje klimt. Hoe lang is het geleden dat ik mooie serie’s deed op de lange mat, arabier-flikflak-salto achterover en dan een indianenkreet op volle sterkte als slot? Hoe lang is het geleden dat ik in het oerwoud van Laos aan lianen hing, zwabberslingerend tussen de bomen?
Kom op Rose, zeg ik tegen mezelf. Je lijkt wel een bejaarde, peinzend over vroeger met een kopje thee en een biscuitje. Bovendien valt het wel mee met jou lieverd. Je loopt klaarblijkelijk nog zo vrolijk rond dat de jongens van Villa Nangka af en toe vergeten dat je zwanger bent en je rustig met eieren bekogelen op je verjaardag en daarna een zak meel over je krullen gooien.
Ja ze heeft een dikke buik, maar verder merken we er toch echt niets van dat ze zwanger is. Ze rent nog even hard als altijd.
Hard werken wordt beloond
Kijk en daar wil ik de komende weken wat aan doen, aan dat rennen. Beter gezegd aan dat stoppen met rennen. Razend druk heb ik het gehad en gelukkig heeft dat geleid tot mooie dingen. Het Gili Shark Conservation Project heeft de SeaKeepers Society Asia Achievement Award 2019 gewonnen en ons plan om een grootschalig coral restoration project te starten rondom de Gili Eilanden is goedgekeurd!
Ik heb diverse keren een tijdelijk onderkomen moeten zoeken voor de vrijwilligers en heb dat samen met de jongens ingericht. We hebben met meubels gesjouwd, met boeddha’s, spreien en gekleurde kussens. En zo gezorgd voor een sfeervol huis, waar het goed relaxen is na een dag hard werken.
En dan de herbouw van Villa Nangka. Nee, ik heb geen fundamenten gelegd, geen skeletten van bamboe gebouwd, geen muren gemetseld. Maar wat is er daarnaast nog veel te doen, te ontwerpen, te kopen. Gelukkig zien we dat het mooi wordt. Mooi, mooier, mooist.
Offer aan de goden
Maar nu kies ik ervoor om stil te zijn en in alle rust de weken voor de bevalling met onze dochter op Bali door te brengen. We zullen met z’n tweeën zijn, elkaar wiegen, verhalen vertellen en liedjes vol verlangen zingen: wanneer zal het zijn, de geboorte? En terwijl ik dit schrijf, ben ik behalve ontroerd ook bang. Bang voor het onbekende, bang voor de pijn. Maar gelijk is er een glimlach wanneer ik denk aan de dokter die mij vertelde dat Indonesische vrouwen pijn beschouwen als een offer dat ze brengen aan de goden voor de geboorte. Ja, ik zal mijn moederland missen als ik ga bevallen, dat weet ik zeker. Maar wat is Indonesië mij dierbaar, met haar geheimen en haar wijze levenslessen. Levenslessen waarvan ik er een met jullie wil delen, voordat ik met verlof ga:
Uit een land van louter liefde kwamen ze bij ons. Ze leerden ons lopen. Ze leerden ons dansen door de dagen. Ze leerden ons praten en vertelden ons sprookjes over edelstenen en een prinses. Uit een land van louter liefde kwamen ze bij ons. Onze kinderen. Om niet van ons te zijn maar voor altijd dichtbij.
Een bolle klapzoen en een dubbeldikke kokosnoot. Ik zal jullie missen, tot in september!
Rose
Over Rose
Rose Huizenga woont samen met haar vriend op de Gili Eilanden in Indonesië. Zij heeft een enorme passie voor de zee en met name voor haaien. Ze neemt ons mee in haar leven op dit prachtige eiland. Ze runt op de Gili Eilanden het boutique hotel Villa Nangka en het ‘Gili shark Conservation Project‘.
