Renée koos voor minder werken en méér vrijheid en geluk

Altijd werken, amper tijd voor haar kinderen…Renée van de blog PorteRenee wilde het niet meer. Lees hoe minder werken haar meer vrijheid en daarmee meer geluk bracht.

Ultieme doel

In onze maatschappij wordt rijkdom vaak gezien als hét ultieme doel. Ik stopte een paar jaar geleden met het najagen ervan. Voor mij is vrije tijd nu veel belangrijker. Want is de vrijheid om je dag in te delen zoals je zelf wilt, niet de ultieme rijkdom?

Grap

Het was een jaar of acht geleden. Ik had mijn belastingaangifte ingevuld en concludeerde: goed jaar gehad. Opeens werd ik overvallen door een angst: wat als het nooit meer méér wordt? Wat als dit is wat het is? Ik vond dat een vreselijk idee. Ik kom uit een ondernemersgezin waar stilstand werd gezien als achteruitgang. Het moest ieder jaar beter, meer, groter. Als ik daar nu aan terugdenk, moet ik er hard om lachen. Wat een grap.

Tevreden

Waarom kon ik niet gewoon tevreden zijn met wat ik had? Een prachtig eigen bedrijf, een goede omzet. Inmiddels ben ik acht jaar verder en sta ik er compleet anders in. Werkte ik ooit tien uur per dag, nu nog maar vier of vijf. Als ik dat al haal. Omdat ik nu zie dat ik niet zo’n groot deel van mijn dag wil besteden aan werk, hoe leuk ik mijn werk ook vind. Ik wil ook tijd hebben voor mijn kinderen, voor mijn man, voor mezelf en gewoon voor een uurtje op een bankje in de zon.

Lage uitgaven

Nu zullen sommige mensen dit lezen en denken: hoe dan? De rekeningen moeten toch ook betaald worden? Goede vraag. Daarom zorg ik ook dat die maandelijkse rekeningen zo laag mogelijk zijn. Ik woon niet in zo’n duur huis als ik volgens de bank zou kunnen betalen. Geen twee auto’s (meer) voor de deur. Geen dure sportschoolabonnementen of boodschappen. Dat zorgt ervoor dat we lasten hebben waar we niet samen fulltime voor hoeven te werken. Niet dat we ons nooit eens een weekje over de kop werken, hoor. Maar wel uit vrije wil. En omdat alles gewoon zo leuk is! Niet omdat we de rekeningen moeten betalen.

Keuzes maken

Het ging bij ons uiteindelijk allemaal om keuzes maken. En ik koos voor meer vrije tijd, meer rust en (dat betekende voor mij) meer geluk. Eigenlijk wist ik al vrij jong dat ik wilde werken om te leven, in plaats van andersom. Ik kende ooit een man. Hij had het het hele jaar over de zomervakantie. Op de terugweg begon hij al af te tellen voor het jaar erop. Ik was zelf toen pas 19 jaar oud maar voelde toen al: Zo wil ik niet leven.

Leef nu!

Toch liet ik me een paar jaar lang meezuigen in de gekte. Werken, werken, werken. Voor die vakantie, voor luxe spullen, een designertas. Whatever. Ik was gek. We zijn allemaal gek. We werken keihard om – met een beetje geluk – op ons 67e met pensioen te kunnen. En dan als een razende die bucketlist af te werken. Al gaat parachute springen en een wereldreis maken wel verdomde moeilijk met versleten heupen en knieën. Waarom leven we niet nu alvast? Fuck al die onnodige uitgaven, al die spullen, al dat hebben. Als je dat loslaat, en je werkt gewoon voor wat je nodig hebt, wat je écht gelukkig maakt en om wat te sparen voor later. Wat dan? Nou, ik kan het je vertellen: daar word je heel relaxed van.

Burn-out

Ik was pas 28 en mijn schouders zaten al jaren vast van de stress. Ik had geen zin om mijn zus en zoveel anderen achterna te gaan, zo een burn-out in. Ik miste een leven los van werk. Ik wilde mijn baby in slaap kunnen wiegen zonder dat ik eigenlijk het gevoel had iets anders te moeten doen. Ik wilde gewoon weer eens één ding tegelijk doen, met plezier, in plaats van altijd zo jakkeren. En toen ik er van de een op de andere dag mee stopte, niet meer meerende in het caviawiel dat de dag was, bleek dat de beste keuze ooit te zijn.

Minder werken

Niet dat mijn leven niet meer druk is. Twee kinderen, een huis, een man, een sociaal leven. Niksen, daar kom ik ook zonder acht uur werk op een dag, amper aan toe. Ik kan me niet voorstellen hoe ik alles zou bolwerken met een fulltime baan erbij. Respect voor alle mannen en vrouwen die dat wel lukt. Nu respecteert niet iedereen mijn keuze. Kritiek komt vaak van andere vrouwen die vinden dat ik mijn talent of potentie verspil, door niet 120% keihard te werken. Daar had ik best nog even moeite mee. Want ook in mij zit een feministe verborgen. Tot ik besefte; echte emancipatie is zelf je keuzes kunnen maken. Door mijn lage lasten ben ik met mijn parttime werk nog altijd financieel onafhankelijk van mijn man. Verder heeft toch niemand er ook maar iets mee te maken hoeveel ik werk?

Een tent en geen villa

Ik las laatst dat onderzoek uitwees dat 67,4 procent van de Nederlanders droomde van meer vrije tijd en minder werken. Ik zeg: doen. Voor de meeste mensen is het haalbaar. Al begrijp ik ook dat er bijvoorbeeld alleenstaande ouders zijn die keihard moeten werken om de eindjes aan elkaar te knopen. En dat er mensen zijn in allerlei andere situaties, voor wie dit verhaal niet opgaat. Dan is er nog een andere, flinke groep die nu zal roepen: voor mij niet haalbaar, dit. Maar voor wie het best realiteit zou kunnen worden, als ze iets durven in te leveren. Een beetje luxe misschien, een beetje geldsmijterij. Als je dit echt wilt en zo’n leven oprecht je droom is, dan zul je keuzes moeten maken. Misschien niet meer twee auto’s voor de deur. Iets minder vaak op vakantie? Of gewoon eens in een tent in plaats van een villa. Vraag je eens af: is dat wat je gelukkig maakt? Zo ja, prima, lekker blijven zitten. Zo niet: je kunt anders beslissen. Verhuis, doe een auto weg, ga niet meer naar de traiteur maar naar de Lidl of Adli. Behoud geld en krijg daarmee ook een beetje vrijheid terug.

Op haar site PorteRenee blogt Renee dagelijks over gelukkiger leven met minder geld. Neem een kijkje: https://www.porterenee.nl

Winkelwagen