Voor Lies Visschedijk (43) is Soof, waarvan deel drie nu te zien is op Videoland, een soort familie geworden waar ze altijd naar terug kan keren. Aan de hand van de klassieker van Ramses Shaffy deelt Lies haar lessen in geluk.
Zing
‘Ik zing onder de douche, tijdens het koken, in de auto; liedjes van The Beach Boys, Chet Baker, The Beatles… Als kind maakte ik al muziek met mijn broer. Hij is heel muzikaal en begeleidde me op de gitaar. We begonnen ermee toen ik een jaar of acht was, en hij veertien. We kenden het hele repertoire van The Beatles uit ons hoofd. Op de bruiloft van mijn zus zongen we Till There Was You. Nu is zingen een vriend geworden die ik te lang niet heb gezien. Jammer. Maar met Jelka van Houten heb ik het plan opgevat om als zangeressen ‘een muzikale avond met’ te gaan verzorgen. Wie weet.’
Vecht
‘Sinds ik het als ouder alleen moet doen, sta ik regelmatig in de vechtmodus. Spoken er gedachten door mijn hoofd als: stel dat de auto stuk gaat; wat moet ik dan doen? Ik heb nu zó veel verplichtingen dat ernaast weinig tijd overblijft. Het huishouden, werken, twee jongens van zeven en dertien opvoeden. Helaas ben ik geen organisatietalent. Maar ondanks alle verplichtingen heb ik geleerd de lol en de vrijheid te voelen. Wel ben ik af en toe prikkelbaarder. Als iemand iets naars naar me roept in dat chaotische Amsterdamse verkeer, fiets ik er achteraan om verhaal te halen: “Waar ben jij mee bezig!?” Vinden mensen raar. Gelukkig roep ik vanwege mijn lengte weinig agressie op.’
[green_note title=”Over Lies” text=” Lies Visschedijk kennen we als Roelien in de serie Gooische Vrouwen en van haar fantastische vertolking van Soof in Soof 1 en Soof 2. Haar man Marc van Uchelen overleed in 2013, met hem kreeg ze twee zonen. Lies woont in Amsterdam.” ]
Huil
‘Ik huil niet meer de hele dag, dat houdt geen mens vol. Op een moment moet je door met het leven. Maar uitgehuild ben ik zeker niet. En ik ben ook niet harder geworden. Vanmiddag heb ik nog gehuild tijdens een repetitie. Ik speelde met Marcel Musters – mijn soulmate; hij is er altijd voor de jongens en mij – en we zaten zo in het stuk. Ging nergens over. Maar op commando huilen omdat het zo in een script staat, lukt me niet. Lijkt me wel fantastisch als ik het zo kon laten stromen.’
Bid
‘Hoewel we thuis in het katholieke Limburg gevoelig waren voor alle symboliek van die kerk, waren we niet gelovig. Bidden deden we niet. Mijn vader zingt Gregoriaans in een koor, en als ik in het weekend bij mijn ouders ben, ga ik vaak naar hem luisteren. Dat ontroert me. Er zijn veel prachtige tradities in die religie: Palmpasen, de communie, Kerst. Allemaal mooi en troostend. Met de jongens bid ik niet, maar ik probeer ze wel gevoelig te maken voor spiritualiteit. Afgelopen zomer hebben we in Umbrië de kerk in Assisi bezocht waar Sint Franciscus ligt begraven. Een heel spirituele plek. In een hiernamaals geloof ik niet, maar wel dat je voortleeft in de liefde van de mensen die om je heen zijn geweest.’
Lach
‘Lachen is van God gegeven: het is zo mooi dat ik soms kan lachen om mijn eigen ellende, zodat ik het weer relativeer. De jongens hebben daar een grote rol in. Voel ik alleen maar de zwaarte van alles wat ik moet doen, dan gaan zij daar harts- tochtelijk tegen in. In mijn leven heb ik altijd de lachers op mijn hand gehad. Als ik ergens kwam, wilde ik dat iedereen het fijn had. Eén keer ben ik naar mezelf gaan kijken in de bioscoop, naar Gooische Vrouwen – ik had de film zelf nog niet gezien. Ik moest best een beetje lachen om mijzelf.’
Werk
‘Het is een zegen dat ik Soof mag spelen. De rol past bij me. Maar het is geen kat-in-het- bakkie. Ik had voor die tien afleveringen bijna zestig draaidagen van twaalf uur. En dat met twee kinderen thuis. Aan de andere kant is Soof een soort familie geworden waar ik altijd naar terug kan keren. Maar ik moet er ook andere dingen naast blijven doen, mezelf uitdagen. Ik wil niet vastroesten.’
Bewonder
‘Ik bewonder mensen om hun harde werken, energie, inspiratie en creativiteit. Anne de Clercq, die de Soof-serie heeft opgezet bijvoorbeeld. Maar ook iemand als Hans Dorrestijn of Aaf Brandt Corstius. Mezelf bewonder ik niet, maar ik vind mezelf wel prima.’
WENDY #17 nu verkrijgbaar
Lees meer van WENDY#17, die nu in de winkels ligt.
