De vonk sloeg over toen Jan Kooijman (36) en Ish AitHamou (30) naast elkaar kwamen te zitten in de jury van So You Think You Can Dance. Ze begonnen te praten en zijn daar nooit meer mee gestopt. Hoewel ze ‘op papier’ heel anders zijn, kunnen ze alles met elkaar delen. En ze lachen samen, tot buikpijn aan toe.
Jan: ‘Ik zat in de jury van So You Think You Can Dance, Ish deed de choreografie. Ik vond zijn dansstukken mooi, maar verder was er weinig contact. Na drie jaar kwam Ish ook in de jury. Tijdens de audities sliepen we in een hotel, waar hij op de eerste dag bij mij aan de ontbijttafel schoof. We hadden meteen zo’n mooi, lang gesprek, dat ik dacht: dit gaat wel werken tussen ons.’
Ish: ‘Jan at zijn yoghurt met fruit, zoals elke ochtend. Ik was op dat moment bezig met mijn eerste roman, waar ik erg onzeker over was. Jan leek mij een geschikt persoon om mijn idee tegenaan te houden. Hij reageerde heel positief en was degene die zei: Ga ervoor. Hij heeft mij geboost op een moment dat ik in een dip zat en uiteindelijk is het boek een bestseller geworden.’
J: ‘Vanaf dat moment sloeg de vonk over. We waren een team. Ook binnen het jurykwartet, waar de andere collega’s vast weleens gek van ons zijn geworden. We hadden zo veel lol. Toen we voor de bootcamps van SoYou Think een tijdje in Spanje zaten, is Ish zelfs een paar dagen meegegaan op de gezinsvakantie die ik aansluitend had geregeld. Samen op vakantie gaan bleken we ook heel goed te kunnen.’
I: ‘ De laatste tijd hebben Jan en ik intensief gereisd voor ons programma Dance Around The World. Samen eten, slapen, autorijden. Alles is samen-samen-samen. Dan steken irritaties snel de kop op, maar met Jan gaat het heel makkelijk. Er is niets dat we hoeven te forceren. We voelen elkaar aan en weten wanneer we moeten lachen of juist even stil moeten zijn. Dat is heel fijn.’
[green_note title=”Vriend” text=”Jan Kooijman is voormalig danser, acteur en hij werkt als presentator bij de KRO-NCRV, waar hij komend seizoen onder meer te zien is in De Reünie en Dance Around The World. Het idee voor dit nieuwe culturele reisprogramma bedacht hij samen met Ish Ait Hamou, met wie hij in 2012 bevriend raakte tijdens de opnames van So You Think You Can Dance. Ish komt uit België en schreef sinds hij zijn carrière als choreograaf en danser vaarwel zwaaide drie bestsellers. ” ]
Verschillen verbinden
J: ‘Het grappige is dat we op papier totaal andere mensen zijn: ik ben Nederlands, Ish Vlaams. Ik hang geen geloof aan, hij is moslim. Zijn eerste taal is Frans, ik spreek Nederlands. Hij komt uit de hiphop, ik uit het theater. In plaats van die verschillen als een probleem te zien, beschouwen wij ze als iets moois. We benoemen ze, praten erover en gebruiken ze om te verbinden.’
I: ‘In de diepte hebben we ook heel veel raakvlakken. We delen de liefde voor dans, verhalen, creativiteit, muziek. Daar praten we vaak over, maar we voeren ook gesprekken over persoonlijke zaken: onze frustraties, onzekerheden, het vaderschap, grote vragen die we hebben. Jan en ik zijn geen typische kerels in de zin dat we onze emoties niet uiten. We doen juist niet anders.’
J: ‘Ik heb een stuk of zes, zeven goede vrienden die ik door en door ken, bij wie ik altijd terechtkan en met wie ik alles kan bespreken. Ish is er daar zeker eentje van. Ik vind het mooi dat Ish met weinig oordelen in het leven staat. Hij staat niet meteen met z’n mening klaar, maar stapt met een open blik op mensen af. Dat waardeer ik heel erg. En ik leer daar ook van.’
I: ‘Jan heeft mij veel bijgebracht over het belang van eerlijkheid. Hij durft op te staan voor wie hij is, wat hij denkt en wat hij voelt. Vroeger vond ik dat wat eng. Ik had daardoor nog weleens de neiging om mijn gevoelens of mening te onderdrukken. Door Jan zie ik in hoe belangrijk het is om het lef te hebben te zijn wie je bent. Dat probeer ik van hem over te nemen.’
J: ‘Het is niet alleen maar serieus tussen ons, want ik kan ook ongelofelijk met Ish lachen. Tot pijn in mijn buik aan toe. Zoals toen we in Zuid-Afrika waren voor Dance Around The World. We hebben uren de slappe lach gehad om een stamhoofd dat z’n microfoontje als een soort oortje in zijn oor had gestopt. Dat zijn momenten waarop wij niet meer bijkomen.’
I: ‘We zijn allebei heel druk en zien elkaar buiten de opnames van ons programma om niet elke week, maar Jan is een vaste waarde in mijn leven. We appen veel en ik laat Jan meelezen met mijn boeken. Soms geeft hij me tips: vergeet dit of dat niet. Andersom pitcht hij ideeën bij mij. We vullen elkaar op een mooie wijze aan.’
