Hij nadert weer, de zomervakantie. Heerlijk, maar met een puber van veertien die enig kind is, is het best een uitdaging om iedereen in het gezin blij te houden, vindt WENDY’s adjunct Rosa. De vraag is: zullen pubers ooit tevreden zijn met wat je voor hen uitkiest?

Vakantie met pubers is toch best een ding. Want: wat gaan we doen? Hoe zorgen we ervoor dat iedereen het leuk heeft deze zomer? Ik interviewde ooit een deskundige over dit onderwerp en hij had verschillende tips. Eén daarvan luidde: zorg ervoor dat je naar een plek gaat waar andere pubers zijn zodat je kind kan socializen. Verder was het volgens deze deskundige belangrijk om genoeg spannende activiteiten te plannen voor je puber, zodat de verveling niet toeslaat, helpt het om vriendjes mee te nemen als kinderen ouder worden en ja, het was toch wel belangrijk om voor een plek te kiezen met Wifi, anders worden pubers gek.

Vakantie zonder vriendje

Ik moet bekennen: ik scoor laag op deze puntenlijst deze zomer. Mijn zoon is net veertien en enig kind. Dat is sowieso best lastig in vakantietijd. Gewoonlijk vind ik het prima dat ik maar één kind heb. Ik heb simpelweg nooit de behoefte gehad om meer kinderen te krijgen en we hebben het heel gezellig met z’n drieën. Maar op vakantie is een kind alleen opeens heel alleen. Ik weet nog dat ik het vroeger best sneu vond als ik een gezin op een terrasje zag zitten met maar één kind. Da’s toch weinig aan voor zo’n kind om het wekenlang alleen met je vader en moeder te moeten doen, dacht ik dan. En nu heb ik dus zelf zo’n gezin.

Ik heb al van alles uit de kast gehaald om de pijn te verzachten. Drie jaar namen we elke vakantie een vriendje mee. Ging prima, al is het toch een behoorlijke inbreuk op je normale gezinsdynamiek. Je hebt 24 uur per dag er een kind bij je dat je niet goed kent, een kind met eigen gewoonten, dat gewend is aan een ander soort familie. Na tien dagen, als het vriendje weer naar huis ging, was ik altijd weer blij dat ik niet meer de hele dag die oh zo leuke moeder hoefde te zijn die de hele dag oh zo leuke dingen wilde doen. En er gewoon weer eens lekker ruzie gemaakt kon worden, want dat doe je niet met een vreemd kind erbij. Er zou nog steeds een vriendje mee mogen, maar het vriendje van toen is geen vriendje meer en andere vriendjes van mijn zoon gaan in de tijd dat wij vakantie hebben zelf op vakantie, dus is mijn zoon dit jaar zonder vriendje.

Plek zonder Wifi

Een ander punt waar ik niet goed op scoor is de plek waar we heen gaan. Sinds een aantal jaren hebben we een huisje in Italië. Mijn man en ik vinden het prachtig daar. Het ligt midden in de natuur en het is er doodstil. Maar voor zoon is het natuurlijk nogal, eh, stil. En dus saai. Toen hij jonger was konden we de dagen vullen met spelen in het kleine zwembadje en spelletjes doen, maar inmiddels wil zoon liever suppen, klifduiken of naar de disco. Eigenlijk wil hij het liefst naar een heel andere plek. New York, Thailand of een all inclusive vakantie lijkt hem wel wat. Hartstikke leuk, maar we hebben niet voor niets een huisje in het buitenland; dan moet je daar ook naartoe in de zomer.

Nog erger: er is geen Wifi. Sterker nog: er is geen signaal. Omdat het huis in een soort valleitje ligt houden de bergen alles tegen en ben je er letterlijk afgesloten van de buitenwereld. Dat is voor zoon de grootste pijn. Om te internetten moet hij 800 meter naar het dorp lopen. Enige plus is dan wel dat er in dit dorpje meer pubers wonen die zoon goed kent omdat we er zo vaak zijn. Kunnen ze samen in het restaurant van het dorp op de Wifi. En er is een camping gekomen in het dorp waar ook vaak Nederlanders kamperen, dus met een beetje geluk vindt zoon daar zijn vertier. Ook heb ik geregeld dat zoon een duikcursus kan doen. Nog een pluspunt op de scorelijst dus: duiken lijkt me spannend genoeg.

Een worsteling voor elke ouder

Ik denk dat elke ouder van een puber worstelt met de vraag of de gekozen zomervakantie wel leuk genoeg is. Met kleine kinderen is het makkelijk, die volgen wel, maar voor pubers is het niet snel goed. Ik kan me schuldig voelen omdat ik niet voor zoon twee weken in een all inclusive resort ga zitten of ga backpacken in Thailand. Aan de andere kant: een vriendin van mij ging wel in zo’n resort zitten met haar dochter van vijftien, maar die vond daar niets aan omdat ze liever wilde gaan shoppen in een stad. Het enige wat ze wilde was naar de Zara en de H&M. Een andere vriendin ging met haar drie pubers naar een vijfsterren camping aan de Franse kust en toen regende het twee weken. Ik wil maar zeggen: of de vakantie een topvakantie wordt hangt van veel dingen af. Die andere pubers op de camping moeten maar net leuk zijn, het moet mooi weer zijn, in de disco kunnen ze stomme muziek draaien en broertjes en zusjes maken soms veel ruzie.

Misschien moet je je er als ouder maar niet zo druk om maken. Nog een paar jaar, dan zijn ze achttien en kunnen ze alle reizen maken die ze willen. We hoeven onze pubers ook niet altijd op al hun wenken te bedienen. Ik moest vroeger ook met mijn ouders mee kamperen op een kleine boerencamping toen ik al een puber was en dat vond ik ook niet spannend. Op mijn achttiende ging ik lekker backpacken in Thailand. Ik had nog iets te ontdekken; als je met je ouders al de hele wereld hebt gezien heb je die drang vast niet meer.

Ik heb dus besloten me deze zomer niet schuldig te voelen en het leven te nemen zoals het komt zoals dat heet. Want zo erg is het natuurlijk ook weer niet. We gaan zwemmen, naar het strand, lekker eten. Pubers zullen wel nooit tevreden zijn met de vakantie die je uitkiest. Ze hebben nu eenmaal de leeftijd dat ze niet meer hetzelfde leuk vinden als hun ouders. Of in ieder geval vinden dat ze dat niet leuk moeten vinden. Gaat vast vanzelf weer over. Vast.