Onze blogger Rose Huizenga gelooft dat geluk niet bestaat uit de afwezigheid van problemen, maar juist in het vermogen om er mee om te gaan. Ondanks dat het leven soms even tegenzit, hoe diep de put ook is waar je in zit, je kunt eruit komen. Rose haar manier? ‘Ik denk dat ik alle tegenslagen de baas word door lief te hebben.’

Mijn leven

‘Plotseling zijn ze er, de tranen…’ Toen ik deze zin uit m’n vorige blog pasgeleden over las, dacht ik: Nou Rosie, dat is een mooie openingszin.  Dat kun je nog wel eens zo doen.. Oké, daar komt ie: ‘ Plotseling is ie er, de grote glimlach.’ Mmm, toch iets minder geslaagd. Drama doet het misschien beter dan geluk, op papier dan hè. Ja maar, zeg ik dan tegen mezelf, dat zijn wel de beide dingen waar ik over wil schrijven. Over verdriet en blijdschap allebei. Het zijn nu een keer twee kanten van die glimmende medaille die wij leven noemen.

Kijk, ik ben bijna 35 jaar oud, dat is toch echt wel te oud voor dat gedoe: kijk mij nou eens, hoe leuk, hoe fantastisch, hoe interessant, bla bla bla. Mijn leven is niet fantastisch, interessant en een en al lol. Daar heb ik ook al het een en ander over verteld. De tranen, ze waren er. Ze waren er om de aardbeving, ze waren er om de miskraam, ze waren er omdat het leven zo grijs leek. Maar toch, de grote glimlach, die wint het. Nee, ik heb geen leven dat alleen maar fantastisch is. Maar het is wel mijn leven, ik heb het vormgegeven. Daar wil ik graag iets over zeggen.

Het beginnetje van mijn nieuwe leven

Hoe krijg je nu een leven waarbij je de tegenslagen aan kunt.  ‘Het verdriet omarmen’ dat is me nog iets teveel van het goede, maar dat komt misschien nog wel eens. Maar hoe krijg je een leven waarbij je met een schittering in je ogen opstaat en met een glimlach weer gaat slapen. Hoe doe je dat? En nu hoor ik mensen zeggen: hoe jij dat doet, snap ik wel. Maar kijk mij eens, ik ben m’n baan kwijt, m’n relatie is stukgelopen, de geldprobleem zijn niet te overzien en ik woon ‘drie hoog achter’ en niet op een tropisch eiland. Als ik dat hoor, wil ik toch graag even eigenwijs zijn en jullie weten waarschijnlijk al dat dat niet zo moeilijk is voor mij.

Wat er ook gebeurt in je leven, je hoeft er niet in blijven hangen. Ook een verdrietputje heeft een bodem. Je kunt eruit klimmen, verder gaan, je leven veranderen. Ik heb er geen enkele behoefte aan om als een soort goeroe jullie de weg te wijzen naar het ultieme geluk, afgezien van het feit dat dat niet bestaat. Wel wil ik met jullie delen hoe ik in mijn leven de tranen de baas word. En ik hoop van harte dat je er wat aan hebt. Ik hoop dat je met een twinkeling en een vrolijk kopje thee mijn volgende blog leest en zegt: het werkt, het beginnetje van mijn nieuwe leven is er.

Geluk en geluk en nog eens geluk

Mijn manier: ik denk dat ik alle tegenslagen de baas word door lief te hebben. Niet zomaar ‘zo nu en dan’ en ‘hier en daar’. Nee, de hele dag door van ‘s morgens tot ‘s avonds is het mijn intentie om een diepe liefde te voelen voor mezelf, mijn geliefden, mijn vrienden. Voor Alice de kip en voor Gading, het witte paardje dat we pasgeleden kochten. Voor de aarde waarop ik loop met mijn blote voeten, zelfs als die aarde beeft en breekt en mij alles afpakt wat mij dierbaar is. Ik sta op en ik houd van de kleine dingen en de grote. Ik houd van mijn ontbijt, van de bloemen in de tuin en de wolken in de lucht. Ik houd van de zee, de zon, ja de lijst is te lang om op te noemen

.

En omdat het gelijke nu een keer het gelijke aantrekt (denk aan de wet van Murphy, pech en pech en nog eens pech), daarom vult mijn leven zich met steeds meer dingen waar ik van houd. Want er bestaat natuurlijk ook een gelukkige Murphy (geluk en geluk en nog eens geluk). Zullen we dat maar de wet van Mrs. Murphy noemen? Deze wet geldt niet alleen voor mij, maar voor iedereen. Het is een wetmatigheid die net zo sterk is als de zwaartekracht.

Hoe diep de put ook is waar je in zit, je kunt eruit komen en het leven creëeren dat je wilt, gewoon door lief te hebben. Want door lief te hebben krijg je een leven vol liefde en wie wil dat nou niet? Gelukkig is liefhebben niet moeilijk. Dat komt omdat het van kleine momenten aan elkaar hangt. ‘Het leven liefhebben’, daar kun je beter niet aan beginnen, zeker niet als je in de put zit. Veel te groot, te veelomvattend. Je kunt beter met de madeliefjes beginnen, zoals ik met de franchipani bloemtjes begin. We komen elkaar dan vast wel ergens tegen in liefdeslied. Ik wens jullie en mezelf een leven vol liefde toe!

Zonnige groeten, een kokosnoot en een klapzoen,

Rose

Over Rose

Rose Huizenga woont samen met haar vriend op de Gili Eilanden in Indonesië. Zij heeft een enorme passie voor de zee en met name voor haaien, Ze neemt ons mee in haar leven op dit prachtige eiland. Ze runt op de Gili Eilanden het boutique hotel Villa Nangka en het ‘Shark Conservation Project‘. In augustus 2018 werden zij getroffen door een zware aardbeving. Rose vertelde eerder welke impact deze aardbeving op hen heeft gehad, over haar upside down-wondertje in haar buik en over de start van de heropbouw.