Onze blogger Rose Huizenga runt op de Gili Eilanden een boutique hotel en een ‘Shark Conservation Project‘. Afgelopen augustus kwam deze droom in duigen te vallen toen zij werden getroffen door een zware aardbeving. Rose vertelde eerder wat voor impact deze aardbeving op hen heeft gehad en over de wederopbouw van Villa Nangka, over haar upside down wondertje en dit keer vertelt zij over de start van de bouw.
Soorten van geluk
Soms begint een nieuwe dag voor mij als een soort oerknal: het leven barst open en allerlei soorten van geluk worden in enorme hoeveelheden over mij uitgestort. Ik zoek naar woorden om het geluksgevoel te beschrijven, maar ik kan er niet genoeg vinden. Lang niet.
Wat ben ik een bevoorrecht mens om zo wakker te worden: in m’n hemdje naar buiten, het is een graad of 30, de zon komt op, de hanen kraaien, vogels houden een festival in de bomen. Over een paar minuten zal mijn vriend achter mij komen staan, zal ik een ‘good morning kiss’ in mijn krullen krijgen en onze lieve meisje een aai op mijn buik.
Ik luister op deze vroege ochtend naar het kabbelend heen en weer kletsen van de bouwjongens, afgewisseld met opgetogen kreten. We hebben een cementmolen voor ze gekocht en ze kunnen maar niet geloven dat ze bij de bouw van ons nieuwe Villa Nangka niet zelf het cement hoeven te maken. Ze hebben het ding uitgeprobeerd en het waren net kliederende kinderen die met water in de zandbak mogen spelen. Fantastisch, wat een lol. Wat een vermogen hebben ze toch om op zoveel verschillende manieren plezier te maken, ontspannen te zijn, te genieten.
Wederopbouw is gestart
Inderdaad, de bouw is van start gegaan. Wat zullen ze hard werken, ze hebben er echt zin in. De fundering is uiteraard de eerste klus en dat gaat hier op het eiland niet zonder slag of stoot. Eerst moeten ritueel drie kippen geslacht worden en die kippen moeten dan ook nog gevangen worden. Zie je het voor je: onze jongens, de bouwploeg, iedereen gaat zometeen op kippenjacht en hoe leuk is het om daar uren over te doen. Want met 15 man drie kippen vangen, dat valt natuurlijk niet mee.
Zo, nu heb ik jullie gelijk een stukje ‘cultuur van bij ons’ laten proeven. En dat smaakt naar meer, dus komt hier nog een leuk verhaaltje: Gisteren vroeg onze lieve Jack tijdens een ‘wij harde werkers onder elkaar lunch’ aan mijn vriend: “Zeg, wat ik al zo’n poos wil vragen, hoeveel heb jij eigenlijk betaald voor Rose?” “Betaald” vroeg mijn vriend. “Ik heb helemaal niets betaald.” “Ja maar” zei Jack “Ze is toch zwanger en dan is ze toch juist heel duur?” Het is een anekdote die nog vaak verteld zal worden, dat is zeker.
Denk dus niet dat het leven op Gili Air lijkt op het leven in Holland. Alhoewel, op beide plaatsen wordt hard gewerkt, al wordt er hier misschien wat vaker geluncht en worden er hier meer dutjes gedaan. Je komt de lokale werknemers namelijk nog wel eens tegen in een hoekje van de tuin, waar ze verstopt achter de palmbomen een clandestien dutje doen. Of ze zijn aan het lunchen, terwijl jij dan denkt: maar dat hebben ze toch al twee keer gedaan. Ja ja, een beetje cultuurverschil moet er zijn.
Nieuwe aannemer
Wat het werken aan de bouw van Nangka betreft: We hebben een Nederlandse aannemer gevonden die al verschillende projecten in Indonesië heeft gedaan. Samen met een ploeg van een man of vijftien gaat hij, even kort door de bocht, zorgen voor de fundering met gewapend beton en de opbouw van de kamers. Daarna komt er een andere ploeg die gespecialiseerd is in bamboeconstructies om het geraamte te maken waar dan weer het dak op komt te rusten. Het is de bedoeling dat we op deze manier een aardbevingsbestendig Villa Nangka gaan bouwen.
De heropening van Villa Nangka staat gepland op 1 augustus 2019. Dezelfde dag als mijn uitgerekende datum. “Hoe gaan jullie dat eigenlijk doen?” is de vraag die we dikwijls horen. En ons antwoord is altijd hetzelfde: “We hebben geen idee, maar het komt vast wel goed”.
Zonnige groeten, een kokosnoot en een klapzoen,
Rose
