De moeder-zoonrelaties worden veelvuldig besproken in de literatuur; hoe bijzonder een vader-dochterrelatie kan zijn, is daardoor een ondergeschoven kindje geworden. Daarom is dit boek van Volkskrant-journalist Bert Wagendorp (tevens de schrijver van bestseller Ventoux) en zijn dochter Hannah zo’n welkome, maar vooral herkenbare afwisseling.

Papa’s prinses

Na een 22 uur durende bevalling was mijn moeder er (heel begrijpelijk) even klaar mee. Mijn vader daarentegen huilde tranen met tuiten, want: hij had een dochter. Ik ben geboren in de tijd dat men vaak pas bij de geboorte wist of je een jongetje of een meisje kreeg, en ondanks dat een jongetje ook welkom was geweest, was er één toch heel blij toen het een meisje bleek te zijn. Daar komt bij dat mijn vader een broekie van 23 was, dus je kunt ook stellen dat we een beetje met elkaar zijn opgegroeid.

Natuurlijk kunnen we elkaar regelmatig achter het behang plakken. Pa is niet altijd even optimistisch en mag soms wat impulsiever zijn. Daartegenover vind hij mij zo’n verwend dertigplusser-kind, dus het houdt elkaar in balans. We ondernemen ook veel samen zonder mijn moeder: samen boodschappen doen, naar de film, uit eten, aan de wandel, op reis. We kunnen veel met elkaar bespreken. We kunnen met elkaar lachen en met elkaar huilen.

Dat de band met mijn vader -waarin respect en humor de kernwoorden zijn- best bijzonder is wist ik wel, maar na het lezen van het Vader & Dochter boek werd dat toch weer bevestigd en ben ik er eens meer over na gaan denken wát deze zo anders maakt. Mijn pa is immers opgegroeid in een door vrouwen gedomineerd gezin (3 oudere zussen), dus ik kon me wel voorstellen dat hij liever een zoon had gewild. Een jonger broertje of zusje is er helaas niet meer bij gekomen, dus ik heb vaak gedacht dat mijn rol als ‘papa’s prinses’ ook inherent was (en -moet ik schoorvoetend toegeven- soms nog steeds ís) aan het enig kind zijn. Deels is dat wellicht ook zo, maar toch wil ik graag volgend fragment van Bert over het krijgen van een dochter uit het boek citeren:

“Voor een vader zijn dochters mysterieuzer dan zonen, denk ik. Ze vullen in het leven van een man iets in wat hij niet kent. De identificatie met een jongetje is misschien gemakkelijker. Maar voor een man blijven vrouwen altijd iets geheimzinnigs houden, ook al is de vrouw in kwestie zijn moeder, zijn geliefde, of zijn dochter. Die laatste is deel van hemzelf, dus staat ze dichter bij hem dan welk ander wezen ook. En toch is ze wezenlijk anders: een verrijking, een gedicht waarvan je onmiddellijk ziet dat het prachtig is, maar dat je niet helemaal begrijpt, waarin je steeds nieuwe dingen ontdekt, maar dat je nooit helemaal tot in de kleinste details zult kunnen begrijpen. Een kind is het wonderlijkste dat je als mens kan overkomen -iets wat je pas beseft als je er een hebt gekregen. Een dochter voegt daar voor de vader nog een dimensie aan toe, iets wat uit hem is voortgekomen maar wat hij desondanks niet kent.”

De wijze waarop Bert Wagendorp dit verwoord is bijna een soort manifesto voor het dochterschap, waarvan ik vind dat iedere vader dit zou moeten lezen om zich te realiseren hoe fijn en bijzonder het -ondanks de wezenlijke verschillen- is om een dochter te hebben. Een goede vader-dochter relatie is niet voor iedereen vanzelfsprekend, maar wel een groot geluk.

Dialoog

Wat zo leuk en herkenbaar is aan het boek is de dialoog tussen Bert en Hannah. Ze hebben elkaar mails gestuurd met existentiële vragen en herinneringen die een beetje als rode draad door het boek heen lopen. Hun toon naar elkaar toe is open en luchtig, zoals ik die ook met mijn vader ken.

Toch draait het boek niet enkel om Bert en Hannah, maar behandelt het een keur aan vader-dochteronderwerpen; van wetenschap en geschiedenis tot entertainment. Dat maakt het een prettig wegleesboek en daarmee ook een ideaal cadeau voor je vader. En daarvoor hoef je echt niet te wachten tot het vaderdag is.

Het Vader & Dochter boek van Bert en Hannah Wagendorp -Uitgeverij de Geus- kost € 19,95 en kun je hier bestellen.