Na alle verschillende weersomstandigheden meegemaakt te hebben deze maand, geeft Chimène van Oosterhout zichzelf een schop onder haar hol. Ze besluit weer energie te gaan generen door aan zichzelf te werken.

April doet wat hij wil. Nou dat zeker. We hebben alle weersomstandigheden al gehad, van zon tot hagel en zelfs hier en daar nachtvorst. De blaadjes groeien weer voorzichtig aan de bomen en de natuur ontwaakt daarmee uit haar winterslaap. Ook ikzelf ben bezig een beetje wakker te worden na die bewogen winter. Het valt echter niet mee dit keer moet ik zeggen. Sterker nog, het valt mij dit jaar best zwaar. Ik voel mij een soort Doornroosje, de schone slaapster! Echter, die rol wil ik niet meer vertolken. Ik wil weer aan mijn energie gaan werken, in conditie en “shape” komen, meer bewegen, gezond eten en het leven weer toelachen. Meestal gaat mij dat wel vrij makkelijk af. Als er maar een paar zonnestralen aan de hemel sprankelden, sprong ik van de bank af en stond ik al klaar in mijn sportkleding om te gaan rennen of sporten of in ieder geval te bewegen en in actie komen.

Thuiswerkhouding

Als het mooi weer is blijf ik dit keer liever op die bank liggen, open de terrasdeuren en verkas mijzelf naar de buitenbank om daar in dezelfde houding door te gaan met op de bank liggen. Weliswaar een buitenbank maar toch, achter de computer verder werken of op mijn telefoon te scrollen naar nieuws om op de hoogte te blijven van de wereldproblematiek. De inmiddels welbekende thuiswerkhouding. Ik hoor het trouwens ook veel in mijn omgeving momenteel. Veel mensen zijn moe. Lijkt wel of het in de lucht hangt. Nu is het afgelopen: ik ga weer energie genereren! Ik moet mijzelf een enorme schop onder mijn kont geven, want het is nu eenmaal nodig. Vooruitgang begint namelijk met in beweging komen. Hup. Als ik het maar vaak genoeg herhaal, komt het ooit goed.

Bezige bij

 Ik neem mijzelf uiteraard uitgebreid onder de loep, omdat ik meestal dus een bezig bijtje ben en geen luie slak.  Waar is dat bijtje toch gebleven? Is het nog het restant chemo, dat minimaal vijf jaar in het lichaam blijft, ik ben pas op jaar 3… help! Mijn kapotte cellen zijn kennelijk nog lang niet allemaal gerestaureerd en hersteld. Of komt het door het hartfalen waar ik vorig jaar twee keer mee geconfronteerd ben, mede door die chemo die nog rondsluipt in mijn lichaam? Ja, en als dat hart ermee stopt, dan stopt uiteraard alles, het hele leven, dus daar heb ik niet zo’n zin in, om dat nog eens te laten gebeuren.

Of is het nog een stuk rouwverwerking van mijn ouders die vlak achter elkaar het leven hebben moeten verlaten? Gesprekken die ik in gedachten met ze voer… advies wat ik nog postuum aan ze vraag of het verdriet dat ik nog ervaar over de dingen die ik nog zou willen doen of bespreken met ze. Dat kost ook behoorlijk wat energie. Of omdat ik na het vertrek van mijn zoon het lege nest nog moet accepteren? Heel vreemd om je eigen vlees en bloed niet meer binnen een steenworp afstand te kunnen knuffelen of bezoeken. Of omdat ik wat negatieve mensen en situaties uit mijn leven heb moeten bannen? Die negatieve mensen en situaties vreten energie namelijk, maar ja, opgeruimd staat netjes zou je zeggen, dus dat zou juist méér energie moeten geven. Overdenken? Piekeren? Misschien overgangsverschijnselen of gewoon ouder worden? Waarschijnlijk is het een combinatie van al deze zaken bij elkaar opgeteld! Dus ik kan het wel dood redeneren, maar daar kom ik niet mee in actie. Klaar mee, echt zo klaar mee!

Positiviteit

Ik ben weer begonnen. Mijn mindset in de eerste plaats veranderen: niet continu blijven ronddwalen in het labyrint van mijn hersenspinsels, maar juist gedachten van en over actie in mijn hoofd prenten. Het oude gedachtenpatroon doorbreken. In actie komen valt of staat namelijk met je eigen denkgewoonten. Hoe je reageert, hangt samen met die denkgewoonten die je ooit hebt gecreëerd en als waarheid aangenomen en geaccepteerd hebt.

Ik probeer dus in te denken en om te denken, hoe goed ik mij voel als ik bewogen heb. Dat mijn lichaam weer meer bloedlichaampjes aanmaakt, dat de verbranding sneller gaat, dat ik meer zuurstof tot mij neem, dus mijn cellen weer positief activeer. Dan ben ik toch wel een vrolijker mens en dan ziet het leven er direct een stuk aantrekkelijker uit. Voldaan, blij, met meer energie en positiever. Ik heb dan ook meer zin om gezonder te eten en te leven, voor zover ik dat niet deed, en maak na het bewegen meteen een gezonde maaltijd. Beter dan die ik de zak chips of die reep chocolade die heel makkelijk te openen en verorberen zijn.

Eigen product

In het kader van deze dynamiek heb ik ook nog een eigen product ontwikkeld, dat mij hier goed bij helpt en meer energie geeft en daar help ik ook anderen mee. Ik kan jou er uiteraard ook mee helpen. Met liefde zelfs, dus mocht je interesse hebben: je kunt mij hier altijd persoonlijk naar vragen! Dat laatste is toch wel heel belangrijk voor mij, mede als huis-tuin-en-keuken-psychologe, mensen op positieve gedachten brengen en hierbij helpen.

Ik ben gestart! Dan kan ik toch een beetje bijdragen aan een betere wereld, want verbeter de wereld en begin bij jezelf.