Vandaag komt het nieuwe boek Jouw Krachtige Brein van Charlotte Labee uit. Met haar bedrijf, haar boeken, haar theatershows, haar trainingen geeft ze ons grenzeloos veel inzicht in ons brein. Brain-Balance als basis. Na alle succes richt ze zich nu op een nog interessantere vraag: wat vertelt ons hart ons? Rust en ruimte zijn belangrijke thema’s. Voor Wendy’s voorjaarsspecial mochten wij binnenkijken in haar prachtige boshuis en laten die thema’s hier nu volop zijn!

Het leven van Charlotte Labee (37) voedt vele boeken. Daadwerkelijk, want vandaag verschijnt alweer haar achtste werk: Jouw Krachtige Brein. Ze vertelt daarin over thema’s als zelfliefde, opvoeding en eigenaarschap; uiteraard komt het brein ruim aan bod, maar ze waagt ook de stap naar de rol die ons hart speelt. Hoe zit het met energie, met iets als een bron en een ziel? Hoe kunnen we luisteren naar wat het hart ons vertelt?

Charlotte is een vrouw die voortdurend in ontwikkeling is. Geboren met de mores dat je kneiterhard moet werken voor je centen, is ze model geweest, heeft ze een eigen kledinglijn gehad en heeft het leven haar af en toe flink door elkaar gerammeld. Failliet gegaan, ziek geweest: baarmoederhalskanker, burn-out, bijna verlamd. Maar steeds herrees ze als een feniks uit de as en uiteindelijk werd haar levensmissie duidelijk: mensen helpen in hun eeuwige geworstel met brein en hart. De laatste jaren: een zegetocht. Met haar Brain-Balance bouwde ze aan een ongekend succesvol bedrijf, haar boek Overprikkeld Brein domineert al bijna een jaar de bestsellerlijsten, en in de theaters staat ze louter voor volle zalen met dankbare mensen. Thuis is er het geluk van het gezin: man, kind, hond. Haar grote kunst? Practice what you preach. Ze vertelt zichzelf dagelijks in despiegel dat ze het waard is en ja, ze werkt nog altijd hard, maar gunt zichzelf de momenten van meditatie, yoga, rust, natuur.

En zo belanden we bij haar (tweede) huis in het bos bij Soest, de Brain Balance Lodge. Waar stilte is. Waar de energie bestaat uit rust en ruimte. Daar klautert een eekhoorn de boom in, daar zingen vele vogels, daar ruikt het naar dennen en ander gezond groen.

Wat betekent dit voor jou?

‘Thuiskomen. Veiligheid. Mogen zijn. Liefde, warmte, genegenheid. Weg van alle prikkels.’

Je praat over dit huis als een mens.

‘Ja, eigenlijk wel. Dit huis omarmt je. Het heeft een energie die spreekt.’

Kun je dat uitleggen?

‘Het is in 2018 gebouwd en we zijn de tweede eigenaar, maar de manier waarop we het kregen was heel bijzonder. Ik was al twee jaar op zoek. We hebben een heel fijn huis aan de rand van Rotterdam, maar ik wilde zo graag meer buiten zijn, een zijn met de natuur. Vijf jaar geleden kreeg ik door: je moet het zoeken in de bossen, daar zal jij, maar ook vele anderen, de rust gaan vinden. Het lukte me maar niet dat ene huis te vinden, totdat ik tegen mijn man zei: “Ik ga nog één keer echt op zoek.” Dus tikte ik op Google in: houten huis. Want daarover had ik gedroomd, een Canadese blokhut. Meteen popte het op: dit park waarop dit huis staat. Ik belde, de eigenaar luisterde aandachtig en zei: “Ja, sorry, maar ik heb honderd mensen op de wachtlijst en ik heb een strenge selectie wie wel en niet op het park kunnen.” Hij zei ook: “Ik wil er een energetische plek van maken met mensen die echt iets willen veranderen in de wereld. En daarom heb ik tóch het gevoel dat ik jou moet ontmoeten.”

Ik keek mijn man aan met een big smile op mijn gezicht. Dit was voorbestemd, absoluut meant to be. Dus ik antwoordde: “Ik kom langs.”’
Dat was flink spannend, ik moest een soort auditie doen. De eigenaar bleek een grote schat. Die na tien minuten zei: “Dit gaan we fiksen, jij komt op dit park. Ervaar eerst maar eens drie maanden hoe het hier is en dan weet ik ook wat jij hier komt brengen.” Ik heb vervolgens veel rondgewandeld en dat voelde zo goed. Ik kwam langs een huis en wist: dit is het. Ik zei het meteen tegen de parkeigenaar, maar hij lachte: “Dat kan niet, daar wonen al mensen.” Twee weken later belde hij: “Er is een kans, die mensen gaan weg, je kunt het kopen.” Dat was juni 2022, toen kreeg ik de sleutel.’

Ongelofelijk. Maar hoe wist je nou dat het dit huis moest zijn, er staan zo veel mooie huizen hier…

‘Ja, klopt, maar hier was de energie. Het was puur mijn gevoel: deze plek, dit is het.’

Zo gaat dat met Charlotte. Ze laat zich leiden door haar innerlijke stem, steeds meer. En het brengt haar veel. Ze kocht het huis, zette er een nieuwe keuken in, er kwam een nieuwe vloer, ze hing lampen op en bracht allerlei stenen in, maar het natuurlijke van het huis, de rondingen van de boomstammen, het unieke gevoel dat je binnen ergens ook buiten zit, behield ze. Mijn visie met de lodge is dat je weer een kunt worden met de natuur en helemaal tot jezelf komt. Die connectie met je hart, wie je bent, herstelt zich hier. Door alle stilte en ruimte. Kijk, kijk, zie je het? Een eekhoorn. Wat een dikke. Dat is toch mooi? En hoor je het? De bomen.’

De wind jaagt de wolken voorbij en laat de bomen kreunen. De zon breekt door, verwarmt en verlicht. Tja, het is wel echt een klein paradijs natuurlijk. Charlotte glundert: ‘Hier keer je terug naar de true essence of life. We zijn tegenwoordig allemaal zo druk en in de steden is het zo vol hectiek. Als je ervoor openstaat, hoor je hier de enorme diversiteit van de vogels. Ik merkte dat ik helemaal in het hier en nu kwam door me daarin te verdiepen. Puur: welke vogel hoor ik nu? Ik ondervind de helende kracht van dit huis voortdurend.
De bomen geven me rust, ik slaap hier zo lekker en ook al sneeuwt het of regent het of stormt het, we zijn de hele tijd buiten. En binnen is er de open haard, dan lig ik daarvoor te werken aan nieuwe ideeën, mijn boeken, allemaal op vellen papier, want de intentie is dat we hier schermvrij door het leven gaan. Er is ook geen televisie, er zijn wel veel kaart- en bordspelletjes. Hier lezen we, spelen we en koken en eten we. Soms begint het al einde middag met allemaal hapjes, dan leven we het Italiaanse leven van vier tot negen met einde- loos veel kleine gerechtjes.’

In je nieuwe boek schrijf je: als ik kook, kook ik. Dan doe ik niks anders.

‘Ja, en dat gaat hier makkelijker dan in Rotterdam, omdat in het leven hier veel minder snelheid en afleiding zit. Aandacht is een heel belangrijk thema. Alles wat je doet, krijgt waarde en liefde door aandacht. Dus niet koken met oortjes in en met je blik op een scherm bijvoorbeeld. Als ik kook, heb ik aandacht voor de kruiden die ik rondom het huis geplukt heb, voor de gerechten die ik maak. Dan geniet ik van het proces en zit daar helemaal in. Dan ben ik veel gelukkiger. Als ik met Woef en Sky wandel, ben ik echt met hen en de natuur, geconnect met elkaar en in aandacht voor elkaar. Zou ik gaan wandelen met een podcast in, of de telefoon continue in mijn handen, dan ben je iedere keer met je aandacht ergens anders. Dat is onrustig.’

Jouw innerlijke stem zei: dit is mijn huis. Had die stem gelijk?

‘Ja. Jaah! De ziel van dit huis is liefde, energie en connectie. Hier ervaren we zo veel hechtheid, verbondenheid, we zijn hier zo samen. Al ben ik ook graag alleen hier, omdat ik me dan zo verbonden voel met mezelf en de natuur. Alles draait om een groter bewustzijn. Dat is wat de natuur mij biedt. Die geeft daartoe ruimte en rust. Ik heb hier heel lang onbewust naar gezocht en pas de laatste zes jaar – feitelijk sinds Sky er is – bewust. Ik heb lang de bevrediging van mijn verlangen naar die stilte, maar ook naar het mogen zijn wie je bent, gezocht buiten mijzelf. De kunst is het juist te vinden in jezelf. Je neemt jezelf immers altijd mee. Als je gestrest bent en heel erg bezig bent met de externe wereld die zo veel van je vraagt, verkleint je bewustzijn enorm. Je hoort de vogels niet, je ziet de zon niet, je voelt de wind op je huid niet. Zelfliefde activeren kun je door je bewustzijn te verruimen. Dat loont, want geluk maakt wendbaar en flexibel. Het is het jezelf gunnen.’

Kun je dat wat concretiseren als het om dit huis gaat?

‘Dit huis geeft je inzichten bij de vraag: wat voor leven leid ik eigenlijk? Dat laat dit huis je zien en voelen. Vroeger werd ik gek van stilte en rust. Dan was het: waah! Ik moet wat doen! Ik moet me ontwikkelen! Ik heb helemaal geen tijd voor niksdoen en stilte. Dit huis zegt: teugels laten vieren. En dat voelt zo goed. Ik kán niet eens meer zo leven als ik vroeger deed. Dit is mijn patroon geworden.’

Wanneer je de rust in jezelf vindt, kan een druk leven heel goed in balans zijn?

‘Daarmee maak ik het verschil. Mijn leven is best heel druk. Ik race van werk naar theaters, schrijf mijn boeken, sta heel vaak aan. Maar die rust zit nu in mij en kan ik overal mee naartoe nemen.’

Hoe kunnen we het huis noemen? Een tikje seventies, een tikje hip, vooral heel natuurlijk en fijn. De spiritualiteit lonkt in elk hoekje. ‘Overal liggen stenen en kristallen, die allemaal een betekenis hebben. Die negatieve krachten helen, rust brengen, kracht brengen. Zo heb ik in de groene slaapkamer een Labradoriet Madagascar, een sterk bescher- mende en spirituele steen die angst vermindert en vertrou- wen en doorzettingsvermogen geeft.’

Waar zijn jullie in dit huis het liefst?

‘Sky is graag buiten takken aan het verzamelen. Vaak zitten we als gezin hier met z’n drieën op de bank een boekje te lezen. Zelf zit ik het liefst buiten op het terrasje, dat is mijn plekje. Altijd als we hier komen, zegt Sky: “Fijn hè, mama, dat we hier weer zijn.” Hij wil alles horen over de verschillende paddenstoelen en waarom de eekhoorns de grote vastgoedondernemers worden genoemd.’

O? Waarom is dat?

‘Hahaha, omdat ze meerdere nesten hebben, soms wel zes, zeven, acht. Ze hebben er eentje om te slapen, eentje om te eten, eentje om op te voeden… dat is toch geweldig? Je kunt zo veel uit de natuur halen en leren, het is een helende bron voor de mensheid.’

Dit is een huis waar je levenskracht vindt?

‘Ja, absoluut. Hier laden we op. Hier is alles: de kracht van de natuur, het licht, de gezonde lucht, de stilte, de rust. Dat is allemaal heel fijn voor het brein en het hart. Kijk maar naar de slinger van post-its die hier hangt, allemaal kleine briefjes van mensen die het huis gehuurd hebben en tot zichzelf zijn gekomen. Ze schrijven wat ik zelf had kunnen schrijven: dankbaar dat je hier weer even tot jezelf mag komen.’

De hele Binnenkijker kun je zien in onze voorjaarsspecial!

Fotografie: Kiki Reijners