Ieder nummer begint Wendy met een persoonlijke boodschap. Deze keer – in WENDY #30 ‘Lief Holland’ – vertelt ze over hoe mooi Nederland voor haar is.
‘Kijk eens om je heen, jij ziet niks!’ Ik hoor het mijn vader nog zo zeggen. Hij, de man die zo graag met de vogelclub het land in trok om bijzondere exemplaren te spotten, hield echt van de natuur, maar zijn dochter was een dromer. Een extreem geval zelfs.
Zet bij mij hartje zomer een kerstboom midden in de kamer en ik zie het niet. Als iemand de bank weghaalt uit mijn huis: ik heb het niet door. En toch liep ik de laatste tijd ongelofelijk te genieten in ons prachtige Nederland. Voor het eerst ben ik er echt anders naar gaan kijken. Dat kwam door de opnames voor het nieuwe, super-romantische programma Flirty Dancing, dat ons van de ene waanzinnige locatie naar de andere bracht. Je moet je voorstellen: twee mensen die elkaar nog nooit hebben gezien studeren in vier dagen tijd een dans in en op een prachtige plek ontmoeten ze elkaar in die dans. Bij de vuurtoren op Texel, bij De Nachtwachtin het Rijksmuseum, bij de prachtige glazen Broederenkerk in Bolsward, in de haven bij de molen op het bruggetje in Heusden, rennend door de gangen van de ruïne in Valkenburg… zo mooi!
Ik moet bekennen: het echte kijken heb ik geleerd in het buitenland. In Zuid-Afrika en op Ibiza raakt de natuur me. Zo indrukwekkend: dat licht, die bergen, de zee. Het bezorgde me altijd een knauw als ik terugkeerde, ik kreeg er een soort omgekeerde heimwee van. Nederland is lang grijs en vlak geweest voor mij. In mijn herinnering was het vaak zo dat als het mooi weer moest worden, het geen mooi weer werd. Als de zon dan toch scheen, zoals bij de bruiloft van mijn vriendinnetje Stanneke, voelde dat echt als: wow, this is meant to be! Maar doordat ik zo veel de wereld overging, begon ik steeds beter te kijken en begon ik óók Nederland meer en meer te waarderen. En zeker Amsterdam als hoofdstad. Geen plek waar zo veel verbinding is, waar het zo te gek kneuterig is, zo vrij, waar je zo kunt zijn wie je bent. Een voorbeeld voor de wereld.
Maar ook Texel heb ik – mede dankzij Lizzy – steeds meer ontdekt. Het kamperen zat noch mijn ouders noch mij in het bloed, maar Lizzy wilde het al vanaf haar tweede omdat haar vriendinnetje Femke altijd ging. Het was beloofd: Lizzy mocht een keer mee en dus ging ik onlangs drie keer in de week heen en weer naar het Ibiza van Nederland, zoals Jochem Myjer het zo fraai noemt. Voor mij was het voorheen vooral het eiland waar ik ooit mijn eerste hooikoortsaanval moest overleven, van non-stopniezen en jankende ogen, maar het cliché klopt: naarmate je ouder wordt, ervaar je alles beter. Wat is het daar prachtig; van de duinen van De Koog tot De Cocksdorp, de uitgestrekte stranden, het in de zee zwemmen – als de hel zo koud –, de fietstochten, het rennen, heerlijk. Het loont om er ’s ochtends rond half elf heen te gaan en met de laatste boot, om negen uur ’s avonds, weer terug te gaan. Je hebt een topdag. Dus hoe mooi is het dat juist Texel een van de locaties was waar we Flirty Dancing opnamen! Een van die oer-Hollandse locaties waar bij mooi weer de liefde alles nog sprookjesachtiger maakt. Met mijn collega Juvat (in dit nummer lees je een bijzonder interview met hem) stond ik dan vol spanning achter de monitor: sprong er een vonk over?
Ik heb geleerd te kijken. En weet inmiddels: je hebt er tijd voor nodig. Wie dat heel goed beheerst is Lizzy. Die ziet de natuur. Die ziet net als mijn vader de vogels en kan er dan eindeloos over vertellen. En dan hoor ik zijn stem weer: ‘Kijk eens om je heen, jij ziet niks.’ Nou, papa, inmiddels zie ik het. En anders vertelt Lizzy het me wel. Hoe mooi Holland is en hoe zuinig we moeten zijn op zijn natuur.’
