Soms moet je in het leven twee stappen terug doen. Maar als Rose twee stappen terug doet in plaats van twee stappen vooruit, voelt zij zichzelf zo’n mislukkeling. ‘Twee stappen terug doen voelt als een grote teleurstelling. Ik wil geen stappen terug doen, ik wil vooruit! Ik kijk naar het kleine meisje in mij dat staat te stampvoeten op de grond. Ze is zo ongeduldig en ze wil zo graag. Ze droomt al weken over de opening van haar geliefde boutique hotel en ze kan niet wachten om de eerste gasten weer te verwelkomen in haar kleine paradijsje op Gili Air.’

Ik ga stilletjes naast haar staan en pak haar hand. Ze kijkt me aan met haar grote blauwe ogen en ik zeg tegen haar:

Lieve lieve Rose,

Wanneer je twee stappen terug doet in het leven moet je niet teleurgesteld zijn in jezelf. Je moet juist heel erg trots zijn op jezelf. En blij. Twee stappen terug is maar een kleine afstand. De meeste mensen die twee stappen terug moeten doen, maken er gelijk tien stappen van. Of soms nog erger, ze gooien de handdoek in de ring en geven op. Ze vergeten hoeveel stappen ze al hadden gezet en het gevoel van ‘I don’t have what it takes’ overheerst.

Lieve klein meisje, laat me je wat vertellen: zolang je niet opgeeft en blijft proberen, mag je heel trots zijn op jezelf. Elke voetstap vooruit is iets om trots op te zijn. Wees trots op je doorzettingsvermogen, je inzet en je vasthoudendheid. Stilstand is geen achteruitgang, het is een mooi moment om te genieten van het uitzicht.

Twee stappen terug is niet het einde van de wereld. Er zullen momenten zijn in je leven waarop je vooruitloopt op de planning en er zullen momenten zijn waarop je achter op schema raakt. Er zullen momenten zijn waarin je jezelf verrast over hoeveel bergen je hebt verzet en er zullen momenten zijn wanneer je teleurgesteld bent in jezelf over hoe weinig je hebt bereikt.

Word niet arrogrant tijdens die kleine momenten van succes en wees niet te hard voor jezelf tijdens die kleine momenten van teleurstelling. Blijf vertrouwen houden in jezelf, zelfs op de momenten dat je denkt dat alle inspanning voor niks is geweest. En geef niet op, zelfs niet als het voelt dat het allemaal geen zin heeft.

Kleine, geleidelijke vooruitgang is beter dan helemaal geen vooruitgang. Dagen, weken, soms jaren naar een doel toewerken is altijd nog beter dan het doel opgeven. En vergeet niet lief klein meisje, zelfs alsof het lijkt dat al je harde werken niet wordt beloond, dat betekent niet dat dat ook de waarheid is. Misschien zie jij alle veranderingen niet maar ik zie het wel. Elke dag zie ik vooruitgang. Elke dag zie ik je ontwikkelen. Elke dag zie ik je groeien. En elke dag denk ik: oei wat ben ik trots op haar!

Ik voel dat de hand van het kleine meisje zich losmaakt. Er verschijnt een kleine glimlach op haar gezicht en ze zegt: ‘Dank je wel voor deze mooie woorden. Ik denk dat het op het einde vast wel allemaal goed komt, en als het niet goed komt dan is het het vast nog niet het einde.’

Zonnige groeten, een klapzoen en een kokusnoot,

Rose

Over Rose

Rose Huizenga woont samen met haar vriend op de Gili Eilanden in Indonesië. Zij heeft een enorme passie voor de zee en met name voor haaien. Ze neemt ons mee in haar leven op dit prachtige eiland. Ze runt op de Gili Eilanden het boutique hotel Villa Nangka en het ‘Gili shark Conservation Project‘.