Ik ben Lisa van Ris, 49 jaar oud en moeder van een zoon van 19 jaar. Mensen die mij kennen weten dat Lisa niet mijn echte naam is. De reden dat ik deze pseudoniemnaam gebruik, is om mijn familie en andere betrokkenen enigszins te beschermen. Niemand die mij ziet zal vermoeden dat de eerste vijftien jaar van mijn leven bol stonden van fysieke en geestelijke mishandeling.
Onveilige thuisbasis
‘Als kind ben ik opgegroeid in een onveilige thuissituatie. Tot mijn 15e leefde ik in een gezin waar vrijwel dagelijks fysieke en geestelijke mishandeling plaatsvond. Als klein meisje was ik grotendeels aangewezen op de zorg van mijn vader; ik was de jongste thuis, een nakomelingetje en niet gepland. Mijn broers en zussen gingen naar school of waren het huis al uit en mijn moeder werkte in de fabriek en had het druk met het huishouden. Mijn vader was een uiterst agressieve man en bovendien vuurwapengevaarlijk. Deze vuurwapens waren altijd geladen en doorgetrokken. Bijna elke dag dreigde hij om zijn wapens te gebruiken, hij wilde zijn gezin van kant maken en daarna zichzelf.’
Het leven in angst
‘Ik kan mij mijn vader niet anders herinneren dan een schreeuwende en tierende man. Hij sloeg regelmatig mijn oudere broers en zussen in elkaar, waardoor ik van angst onder de tafel kroop. Toen ik een jaar of acht was, begon mijn vader aan een bijzondere hobby; de schietsport. Vanaf die tijd waren er altijd wapens in huis. Deze droeg hij bij zich in een holster aan zijn heupen en lagen elke dag, allemaal geladen, voor hem op een tafelt. Er hing constante een dreiging in huis. Mijn vader was hartstikke gek en verschrikkelijk depressief en daarmee een gevaar voor zichzelf en voor anderen. Ik verwonder mij er dan ook nog steeds over dat hij een vuurwapenvergunning kreeg.’
Geen hulp
‘Zijn wil was wet. Er gebeurde niets dat hij niet goed vond en weigerde iedere vorm van hulp. Mijn vader had altijd veel last van migraine, waarvoor de huisarts met regelmaat werd ingeschakeld. Deze huisarts wist ook wel dat mijn vader zeer dominant en uiterst agressief was, want dat had derest van het gezin aan hem verteld. Ook wist hij dat er één zusje op 13-jarige leeftijd was weggelopen van huis en in een kindertehuis is komen te wonen. Dus zo’n huisarts had echt wel moeten ingrijpen, maar helaas. Mijn vader zou uit zichzelf geen hulp aanvaarden. Hij vond dat alles wat hij deed volkomen rechtvaardig was. Iedereen was gek, vervelend of dom. Behalve hij. We stonden met onze rug tegen de muur’
Dieptepunten
‘Ik was een jaar of negen toen mijn vader mijn moeder met een bijl wilde slaan. Ik was heel bang, maar ben op dat moment tussen hun in gaan staan. Op dat moment liet mijn vader zijn arm zakken en dacht ik dat het gevaar geweken was, maar opeens gooide hij de bijl door de kamer heen. Echt verschrikkelijk. Hij werd met de dag gekker, tot dat de zaak volledig uit de hand liep en mijn vader mij op 15-jarige leeftijd een week lang heeft vastgehouden in huis. Ik heb kunnen vluchten, net voor het moment dat de politie een inval deed en mijn vader overmeesterde. Het was echt de meest afschuwelijke week van mijn leven.’
Overleven
‘Ik probeerde me zo rustig mogelijk te houden. Dan overleefde ik het wel. Wat heel fijn was, was dat mijn lievelingszusje op kamers ging wonen en ik zeer regelmatig in het weekend bij haar kon logeren. Dat was echt de hemel. Ik praatte dan zo min mogelijk over de fysieke en geestelijke mishandeling thuis, eigenlijk helemaal niet. Ik probeerde bij mijn zusje dan maar zoveel mogelijk te genieten. Dan lukte het om een beetje te ontspannen.’
Een continue angst
‘Ik groeide door de fysieke en geestelijke mishandeling op tot een bang en onzeker kind. Het gevolg daarvan was dat ik mezelf sociaal totaal niet wist te redden en dat ik op school al snel de pispaal van de klas werd. Daar was ik dus ook niet veilig. Ik snakte naar aandacht en genegenheid. En dit vond ik op 11-jarige leeftijd bij de beste vriend van mijn vader. Achteraf bleek dat deze man geen goede bedoelingen had; hij heeft mij als kind seksueel misbruikt van mijn 11e tot mijn 13e jaar.’
Het misbruik
‘De goede vriend van mijn vader was heel attent en overlaadde mij met complimenten, waar ik heel gevoelig voor was. Ik wilde zo graag aardig, leuk, intelligent en mooi gevonden worden. Ik kreeg van mijn ouders nooit een compliment. Er was totaal geen positieve aandacht voor mij. Bovendien was ik 11 jaar oud, maar al wel ver ontwikkeld: ik was al ongesteld, had al borsten, dus ik zat al in het begin van de puberteit. De tijd dat er zich van alles aan het ontwikkelen is. Zo ook mijn nieuwsgierigheid. Dus toen de man in kwestie aangaf dat hij meer wilde, en daar ook op een slinkse wijze naar toe werkte, voelde dat helemaal niet als verkeerd. Het voelde vooral spannend en ik voelde me gevlijd. Dat ik daar dan wat voor moest doen bij hem, dat vond ik niet erg. Het voelde als een echte relatie voor mij. Maar ik mocht er niet over praten. Met niemand. En als ik dat wel deed, dan zou hij in de gevangenis belanden en dat was dan mijn schuld. Dus ik liet het gaan.’
Gehersenspoeld
‘Ik zag hem in ieder geval twee keer in de week als hij mijn vader kwam halen om naar de schietvereniging te gaan. Hij zorgde ervoor dat ik dan ook nog eens zo’n twee keer per week met hem mee kon. De mooiste smoezen verzon hij; ik ging zogenaamd met hem mee naar de brandweeroefeningen die hij had of naar zijn groentetuin, omdat ik tuinieren ook zo leuk vond. Ik heb wel over deze situatie gesproken, met een vriendinnetje. Zij sprak erover met haar moeder waar ik vervolgens een gesprek mee had. Zij zei mij dat het geen gezonde situatie was en dat ik er echt voor moest zorgen dat ik niet meer zo vaak alleen zou zijn met deze man. Ik was compleet gehersenspoeld. Ik was periodes somber, angstig en had veel last van nachtmerries. Toen ik 43 was, heeft een psychiater mij verteld dat ik waarschijnlijk al jarenlang last had van PTSS.’
‘Op een bepaald punt in mijn leven was ik zo eenzaam dat het leven voor mij niet meer hoefde. Ik was toen 13. Met homeopathische rustgevende tabletten heb ik geprobeerd zelfmoord proberen te plegen. Dat is niet gelukt. Gelukkig maar, want ik heb nu echt een fijn leven. Als ik slechte dagen heb voel ik die pijn nog steeds. Alleen weet ik nu hoe ik hiermee moet omgaan en zal ik nooit meer de behoefte hebben om een einde aan mijn leven te maken. Het leven is veel te mooi en te leuk!’
Allemaal Struisvogels
‘Ik ben een boek gaan schrijven; Allemaal Struisvogels. Niet om mensen aan de schandpaal te nagelen, dat zou ik nooit doen, maar wel om mensen wakker te schudden. Zelf ben ik geen schrijver dus ik ging op zoek naar iemand die mij hierbij kon helpen. Ik heb contact opgenomen met Het Vergeten Kind en zij hebben mij in contact gebracht met Marjanne van Ginkel – Vroom. Zij is journaliste en heeft samen met mij, mijn boek herschreven.’
‘In Nederland zijn er nog steeds heel veel kinderen die niet kunnen opgroeien in een veilige of liefdevolle thuissituatie. Deze kinderen kunnen daar niets aan doen, maar zijn er wel de dupe van. Het tekent hun voor het leven en zullen nooit meer helemaal herstellen van de fysieke of geestelijke mishandeling, van de verwaarlozing en van het misbruik. De impact hiervan is groot, maar echt ingrijpen om de situatie te veranderen, gebeurd niet. En daarom het boek Allemaal Struisvogels. Om mensen wakker te schudden.
Van de opbrengst gaat 10% naar Het Vergeten Kind.’
Wijze raad
‘Iedere situatie is natuurlijk anders, er bestaat niet een recept om hier goed mee om te gaan. Het is mij gelukt met veel therapie en vallen en opstaan een goed leven op te bouwen. Maar dat betekent niet dat het altijd goed gaat. Alle gebeurtenissen hebben een enorme impact op mijn leven gehad, en nog. Het beschadigt je echt. Ik zou anderen graag willen mee geven dat ze zich niet hoeven te schamen. Hoe moeilijk en verdrietig ook, probeer geen slachtoffer te blijven. Gun dat de daders niet! Werk aan jezelf en neem de regie over je eigen leven. Ik heb in mijn leven mijn eigen zekerheden gecreëerd. Dat kan ik iedereen aanraden. Zorg ervoor dat je sterk en onafhankelijk wordt, want dat maakt je uiteindelijk gelukkig.’
Klik hier voor meer power stories.
Heb jij ook een mooie powerstory? Stuur dan een mail met jouw verhaal naar online@wendymultimedia.nl.
Volg voor meer inspirerende verhalen het Instagram account @powerstoriesnl, powered by WENDY.
