Saskia kreeg de afgelopen jaren veel dieptepunten te verduren. Ze verloor haar baan, kreeg schildklierkanker en moest afscheid nemen van haar eerste man. Door het eiland Ibiza durfde ze zich kwetsbaar op te stellen, ruimte voor zichzelf te nemen en te helen.

‘Op Cala San Vicente staat een rotspartij, waarin ik een vrouw zie. Daar krijg ik mijn ingevingen. Ik leer lessen hoe ik beter voor mezelf kan zorgen. De eerste keer dat ik bij Cala San Vicente was, kan ik mij nog goed herinneren. Ik zat daar met mijn tweede man. Ik had op dat moment een drukke baan in Nederland en het lukte me moeilijk om mijn hoofd leeg te maken en te ontspannen. Continu was ik bezig met het lezen van mijn mail. De gedachte dat ik minder wilde werken, speelde zich vaker af in mijn hoofd. Ik wist alleen niet hoe. We waren op zo’n mooie plek met een lekkere cocktail, maar ik kon niet zeggen dat ik gelukkig was. Daarom belde ik die dag nog mijn leidinggevende en niet veel later werkte ik een dag minder. Een paar jaar later kreeg in minder goed nieuws op mijn pad. Ik ontdekte op Ibiza dat ik een knobbel had. Schildklierkanker. Goedaardig bleek achteraf. Door verhitting gaan ze de grootste tumor gelukkig kleiner maken. Ik wilde absoluut niet dat ze in mij gingen snijden, want ik zing en de kans dat ze dan je stembanden raken, is groot. Als ik niet meer kon zingen, hoefde het niet meer voor mij.’

Nieuwe start

‘Op 1 april 2019 werd ik ontslagen. Het was een harde klap die aankwam. Ik wist niet meer goed wat ik wilde en niet veel later ging mijn tweede man na 2,5 jaar bij mij weg. Samen met mijn hond vertrok ik naar Ibiza om op te laden en te helen. In datzelfde jaar kreeg ik te horen dat mijn eerste man nierkanker had. Ondanks dat we gescheiden waren, hadden we nog een goede band en we hebben samen twee kinderen. Ik ging vaak met hem mee naar het ziekenhuis. Als ik niet kon, gingen onze kinderen mee. Na zijn operatie ging het oké. Ik was toe aan een nieuwe start. Dus verruilde ik mijn huis in Assendelft voor een appartement in Den Haag.’

Hertrouwen

‘Het nieuws waar niemand op gehoopt had, kwam. De kanker van mijn eerste man Eduard bleek uitgezaaid. Een heftig jaar. Want waar moesten de kinderen heen? Mijn zonen van 22 en 25 jaar woonden nog altijd bij hun vader. Ze hadden geen baan en geen huis als Eduard kwam te overlijden. In mijn één-slaapkamer-appartement in Den Haag konden ze niet terecht. Daarom besloten Eduard en ik te hertrouwen, zodat de kinderen niet op straat kwamen te staan. Hij had altijd een hart van goud en er zat nooit kwaad bloed tussen ons.’

Dankzij Eduard

‘Inmiddels is Eduard overleden en die pijn draag ik bij mij. Ik moest weg uit Nederland. Dankzij Eduard ben ik op Ibiza terechtgekomen. Samen met mijn tweede man die terug kwam en mij steunt door dik en dun. Een jaar voor Eduards overlijden, zijn wij weer samen gekomen. Het moest zo zijn. Hij kende Eduard ook goed en beide mannen vonden het prima. Bijna een jaar na Eduards overlijden waren mijn tweede man en ik voor twee maanden op Ibiza. Dat gaf mij niet genoeg tijd om te helen. Op het strand van Cala Sant Vicente nam ik het besluit dat ik hier hoorde te zijn. Per 1 juni zit ik in een diamantje van het pensioen van Eduard. Het is een afgelegen tussenwoning vlakbij de zee.’

Helende

‘De zee staat voor mij symbool voor emoties. Het zoutgehalte is hoger, zodat ik beter ontspan. Op het moment dat ik de zee inga, focus ik mij op wat er niet hoort te zijn. Ik zing voor de zee en maak de zee schoon. Als dank zie ik vissen. Of het waar is weet ik niet, maar er wordt gezegd dat er veel jodium in de lucht zit. Dat is goed voor mijn schildklier.

Mijn sociale leven staat hier op een laag pitje. Mijn lege agenda zorgt ervoor dat ik alternatieve behandelingen kan proberen, zoals yin yoga en cupping. Eén keer per week bezoek ik de paarden van mijn vriendin. De natuur werkt helend voor mij. Er zijn zoveel lessen die ik eruit haal. Wat ik ook nodig heb, want de rouw heeft veel met mijn lichaam gedaan. Ik heb nog maar weinig kracht in mijn handen en ik blijf slecht slapen. Gelukkig hoef ik hier niks. Daarom ben ik ook zo blij dat ik hier mag zijn, daar ben ik elke dag dankbaar voor.’