Jong in een rolstoel belanden: voor Rosanne (32) werd het werkelijkheid. Maar negatief in het leven staan is voor haar geen optie: ‘Ik heb geleerd mijn handicap te accepteren en wil laten zien dat je ook met een dwarslaesie een leuk leven kunt hebben.’
Mislukte operatie
‘Op mijn vierde ben ik geopereerd aan scoliose, dit zijn ernstige krommingen in de rug. Hierdoor kwamen ook mijn organen in de verdrukking. Een operatie was dus echt noodzakelijk. Helaas zitten hier wel risico’s aan verbonden, en is er altijd een kans dat het mis gaat. Zo ook bij mij. Tijdens de operatie liep ik een complete dwarslaesie op, waardoor ik vanaf mijn middel verlamd raakte. Gelukkig kan ik nog wel zelf mijn armen bewegen. Doordat mijn rug nog steeds vrij krom is, heb ik ook ondersteunende beademing nodig.’
Warme herinneringen
‘Ondanks mijn beperking heb ik warme herinneringen aan mijn jeugd. Het eerste jaar van de basisschool zat ik op een normale school. Daardoor heb ik een goede basis gehad en veel vriendinnen van toen spreek ik nu nog. Daar ben ik heel erg dankbaar voor. Vanaf mijn vijfde ging ik naar een speciale school voor kinderen met een beperking. Hier kreeg ik goede begeleiding en veel fysiotherapie. Tijdens mijn middelbare schoolperiode kwam ik terecht bij Heliomare. Hier werd ik erg gestimuleerd om zelfstandig te worden en leerde ik onder andere zelf koken en tuinieren. Ontzettend handig voor de toekomst.’
De knop om
‘Hoewel ik nu ontzettend positief in het leven sta, is dit niet altijd zo geweest. Tijdens de pubertijd was ik ontzettend jaloers. Hoezo is mij dit overkomen, dacht ik? Tot ik een jaar of zestien was en de knop écht omging. Acceptatie is een belangrijk onderdeel geweest van mijn proces. Het kostte flink wat tijd, maar uiteindelijk is het me gelukt om positief te worden. Ik rondde een opleiding af tot receptioniste, haalde mijn rijbewijs en woon inmiddels zelfstandig in het huis van mijn dromen. Ook gezonde voeding en sport speelden een grote rol in mijn leven de afgelopen jaren. Alles ging prima tot vorig jaar. Een wondje op mijn heup, waarvan werd gedacht dat het een doorligplek was, bleek een botontsteking te zijn. Die ontwikkelde zich al twee jaar. Door een verkeerde behandeling en antibiotica ben ik daar een half jaar mee bezig geweest en belandde ik meerdere malen in het ziekenhuis. Daarnaast kwamen er ook nog nierstenen bij, een terugkomend probleem. Al met al heeft dit bijna het hele afgelopen jaar geduurd.’
Toekomstdroom
‘Nu alle energie weer is teruggekeerd heb ik mijn leven weer opgepakt en ontzettend veel zin in de toekomst. Vroeger scheef ik al veel dingen van mezelf af. Nu wil ik andere inspireren. Daarom sta ik steeds vaker voor de klas om mijn verhaal te doen. Er bestaan veel vooroordelen over mensen met een dwarslaesie. Dat is jammer en vaak ook onterecht. Ik wil die aannames graag wegnemen. Je kunt het leven niet voorspellen, maar je kunt er wel het beste van maken. Daar ben ik het levende bewijs van!’
https://www.instagram.com/p/B5qXexepCw3/
